Jong talent heeft het nog steeds niet erg makkelijk. Leif de Leeuw, een jonge gitarist uit Amersfoort, werd op vijftienjarige leeftijd al officieel erkend en brengt pas bijna vijf jaar later een eerste cd uit. EP Deluxe is het debuutalbum van de Leif de Leeuw Band, dat onlangs aan het publiek werd gepresenteerd. Een korte cd met een belofte, zo blijkt.

Leif mag een fenomeen heten binnen de Nederlandse blues scène. Wanneer je als puber de prestigieuze Sena Dutch Guitar Award wint en dit voor je twintigste nog een keer weet te presteren in een hogere klasse heb je wel wat kwaliteit in huis. Leif vulde zijn band aan met gitarist/zangeres Britt Jansen, bassist Elbe Gerhartl en drummer Niels Duindam. Hoewel blues de rode draad door de muziek van de Leif de Leeuw Band vormt, proclameert het gezelschap veel meer genres aan te willen doen en niet beperkt te worden door slechts één stijl. Leif zelf zegt te zijn geïnspireerd door onder meer David Gilmour, Joe Walsh, Jeff Beck en Larry Carlton, om een paar namen te noemen. Het debuutalbum, dat uit vijf tracks bestaat, werd opgenomen in de Weertse Telstar Studio  en geproduceerd door Robin Freeman (o.a. Herman Brood). 

Op EP Deluxe laat de Leif De Leeuw Band inderdaad horen dat ze niet binnen één genre te plaatsen zijn. What About Grey is een fusiontrack met veel jazzy invloeden en een enorme lading energie die uit de speakers knalt. Het stemgeluid van Britt Jansen is in verhouding tot de muziek een beetje aan de klinische kant, het klinkt wat luchtig. De funky bas- en gitaarlijnen zorgen echter wel voor het overbrengen van de energie en de rock ’n roll-achtige solo is een prima keuze ter afwisseling. 

De bluesrock wordt meer aangedaan op de tracks My Shop en Strictly Confidential, waarbij vooral het laatste nummer meer aanspreekt. Puike riffs, Britt die meer controle heeft over haar stem en ‘southern’ gitaarlijnen. Ook op het podium zal een dergelijke track het goed doen. De combinatie van het degelijke baswerk van Eibe Gerhartl met de snaren van Leif en Britt zijn een solide basis waar het hele gezelschap wel bij vaart.

Once And For All grijpt echt terug op de echte blues. Rustige klanken, een doorleefd gitaargeluid en een mooie ritmiek vormen samen met de goede productie precies de melancholie waar het genre bekend om staat. Ook de afsluiter Boaz biedt dezelfde kwaliteiten, maar dan instrumentaal. En hier beseft de luisteraar dat de invulling van de band op muzikaal gebied erg goed is, maar dat het wat jeugdige, frisse stemgeluid van Britt vooral tijdens de echte bluesnummers meer tegen dan voor de composities werkt. Niet dat ze slecht zingt, maar het doorleefde gitaargeluid van Leif zou beter tot z’n recht komen met een eveneens doorleefd stemgeluid dat hem countert. Je mist de ervaring, de whisky en de rook in de stem, wat de geloofwaardigheid een beetje ondermijnt. Technisch klopt de muziek echter wel en mijn voorkeur voor de muziek van de Leif de Leeuw band ligt dan ook bij het echte blueswerk.

Al met al levert de Leif de Leeuw Band met EP Deluxe een prima geproduceerd, toegankelijk en met bijna dertig minuten speeltijd best compleet debuutalbum af. De erg hoge spelkwaliteit vormt een fijne belofte voor de toekomst en ik ga de band zeker in de gaten houden. De eigen wens om niet binnen een enkel genre te passen is begrijpelijk, maar zal er ook voor zorgen dat de band minder snel een groter publiek weet te bereiken. Daarnaast zou voor sommige tracks een meer doorleefd, rauwer (mannelijk?) stemgeluid meerwaarde bieden, hoewel een uitstap naar vocale jazz juist wel weer bij Britt zou passen. Ik vermoed dat haar scholing bijdraagt aan de wat cleane manier van zingen, wat veel zou verklaren. Maar voor een jonge band met zoveel talent staat de toekomst nog helemaal open. En vooral de rustiger bluestracks, de solo’s en niet in de laatste plaats de zeer getalenteerde vingers van Leif bieden een fijn vooruitzicht!

Muziek: 7
Klank: 8
Label: Eigen beheer
Speelduur:  25:55 minuten
Website