Wanneer het gaat over beroemde balletstukken uit de twintigste eeuw, kan je bijna niet om de werken van Sergei Prokofiev (Sergej Prokofjev) heen. Eén van die grote en beroemde werken was zijn adaptatie van het verhaal van William Shakespeare over een onmogelijke liefde. Ik heb het natuurlijk over Romeo and Juliet, onder welke titel de beroemde vertelling in 1935 door de Russische componist definitief werd vertaald in muziek voor - uiteindelijk - het Kirov Ballet.

Eén van de vele vertolkingen van het beroemde werk - of in ieder geval een deel daarvan - was in november 1957 te horen in het St. George Hotel van Brooklyn, New York. Hier bracht het New York Philharmonic Orchestra onder leiding van de Griekse dirigent Dimitri Mitropoulos delen van Romeo And Juliet ten gehore.

Namens platenmaatschappij Columbia waren Fred Plaut en Stan Tonkel hier ook aanwezig, om het album te vereeuwigen. De stereo opnames die werden gemaakt in New York resulteerden in een voor die tijd wel heel erg fraai klinkende LP, die onder het catalogusnummer Columbia MS 6023 uitkwam in 1958. Speakers Corner heeft het album opnieuw geperst.

Sergei Prokofiev.

De negen belangrijkste van de in totaal 52 muziekstukken en eerste twee suites die Romeo And Juliet rijk is, werd door het New York Philharmonic Orchestra ten gehore gebracht. Vijf jaar na het overlijden van de geestelijk vader van de muziek was het Dimitri Mitropoulos, die het orkest op geheel eigen wijze dirigeerde.

Zijn repertoire werd veelal als te modernistisch gezien, wat waarschijnlijk ook de reden was dat de charismatische Leonard Bernstein hem snel opvolgde als Principle Conductor. Het publiek hield echter wel van zijn benaderingen, omdat het orkest onder zijn leiding de luisteraar als het ware dwong om de muziek - en zijn nadrukkelijke signatuur - te beluisteren.

Dimitri Mitropoulos.

Dat het orkest onder zijn leiding in 1957 wist te imponeren, bewijst deze herpersing dan ook zeker. De rijke orkestratie (inclusief tenorsaxofoon) klinkt zoals bedoeld, vrolijk en ogenschijnlijk losjes tijdens Folk Dance, lichtvoetig tijdens de liefdesthema’s, uitbundig emotioneel tijdens Romeo At Juliet’s Tomb of innemend, hard en onverbiddelijk op Death Of Tybalt.

Diverse stijlen en tempo’s komen weer goed tot hun recht op Montagues And Capulets. Door af en toe gebruik te maken van de klanken van de viola d’amore en mandolines gaf Prokofiev waar nodig wat extra romantiek mee aan de muziek. Het geeft Romeo And Juliet net dat beetje meer verdieping, terwijl de keuze hiervoor best gewaagd genoemd mag worden in het Rusland van de jaren dertig.

De terecht gevierde componist annex pianist zou als hij in 1958 nog leefde in ieder geval hebben genoten van zowel de uitvoering als de klank van deze delen van zijn muziek. Niet alleen de tonale rijkdom kwam op het origineel (alsook op deze herpersing) erg goed naar voren, maar Mitropoulos wist het New York Philharmonic Orchestra te bewegen om de luisteraar mee te voeren met het verhaal.

De muziek weet - ondanks het ontbreken van het visuele aspect van een ballet - de geest te prikkelen, de verbeelding aan te spreken en het verhaal in korte delen over te brengen op de luisteraar. En voor een album waarvan de originele masters al meer dan 65 jaar geleden zijn opgenomen, is het een wonder dat de klank zo goed bewaard is gebleven. Deze herpersing is dan ook aan te bevelen voor wie de geest en het gehoor wilt prikkelen.

Muziek: 9
Klank: 8
Kwaliteit persing: 8 ½
Label: Speakers Corner Records
Speelduur: 42:32 minuten