Er zijn veel liefhebbers van progressieve rock en metal die met Dream Theater een moeilijke relatie hebben. Enerzijds is het spel van de band al vanaf de beginjaren niets minder dan perfect, anderzijds is dát nu juist hetgene waardoor er een soort van luistervermoeidheid kan optreden.
Wie in 1998 de toer van de band bezocht, werd getrakteerd op bijna drie uur muziek. Het concert dat in Frankrijk werd gegeven werd opgenomen en uitgebracht onder de titel Once In A LIVEtime.
Tijdens het concert op 25 juni 1998, dat werd opgenomen in het Le Bataclan theater in Parijs, speelde de band natuurlijk veel muziek van het album dat in 1997 uitkwam: Falling Into Eternity. Indertijd werd dat album niet heel erg goed ontvangen door zowel fans als recensenten. Dream Theater zou dat vierde album meer uit commerciële overwegingen hebben geschreven dan vanuit hun passie, zo luidde de algemene overtuiging. Toegegeven, nog steeds is het één van hun minst aantrekkelijke albums. Once In A LIVEtime biedt echter een gemêleerd palet aan tracks uit het vroege verleden van de band, die op dat moment nog bestond uit Mike Portnoy, John Petrucci, Derek Sherenian, John Myung en natuurlijk James LaBrie. Het album kwam indertijd uit op cd en cassette, maar is nooit op vinyl verschenen. Tot nu althans, want Music On Vinyl heeft Once In A LIVEtime op 180 grams vinyl uitgebracht.
Maar liefst acht plaatkanten bestrijkt de concertregistratie, die met 155 minuten en 23 tracks een flinke luistersessie oplevert. Hoewel dit concert verre van gepolijst klinkt, iets wat meer bekende live registraties zoals Score en veel studioalbums wel bieden, maakt juist dat het luisteren naar het hele concert juist wat meer verteerbaar voor sceptici. Want nee, LaBrie is niet overal even goed bij stem, de productie klinkt wat rommelig en in plaats van verfijnde dynamiek hoort de luisteraar de vrij rauwe klank van een technisch nog steeds perfect spelend Dream Theater. Het geeft het live-gehalte eigenlijk extra charme, en de bezoekers van het concert hebben immers min of meer dezelfde klank voorgeschoteld gekregen.
Natuurlijk was het ook al in 1998 logisch voor Mike Portnoy en John Petrucci om een spreekwoordelijke veer in een bepaald eigen lichaamsdeel te steken door een flinke solo weg te geven. Het publiek verwachtte echter niet minder en die kracht spettert wel uit de vele groeven die deze persing kent. Daarnaast staan er voor fans flinke herkenbare stukken op Once In A LIVEtime die de moeite van het bezitten meer dan waard zijn. Ik noem een rauwe versie van Pull Me Under, de geweldige YTSE Jam, A Change Of Season of Peruvian Skies, waarin fragmenten van Pink Floyd’s Have A Cigar en Metallica’s Enter Sandman zijn verwerkt. Wie goed luistert, hoort meer bekende ‘geleende’ werken van bijvoorbeeld Rush, Lynyrd Skynyrd, Led Zeppelin en zelfs de tonen van de film Close Encounters Of The Third Kind. Hoewel de improvisaties amper spontaan lijken, vreet het publiek ze voor zoete koek. En terecht, want voor dat vermaak zijn ze indertijd naar Parijs gekomen. Ter afsluiting hoort de luisteraar onder meer een (helaas) ingekorte versie van Metropolis die overigens erg strak gespeeld werd.
Het zijn die stukken, samen met het voor Dream theater-begrippen erg rauwe karakter van Once In A LIVEtime, die er toch wel voor zorgen dat de keuze van Music On Vinyl om het album voor het eerst op vinyl uit te brengen de juiste is geweest. Deze in een fraaie hoogglans gatefold sleeve uitgevoerde set LP’s is niet bedoeld om mensen een interessante eerste luisterbeurt naar Dream Theater te bieden, maar is er puur voor de fans die graag vinyl draaien. Het wachten is op meer Dream Theater dat (eventueel opnieuw) op vinyl verkrijgbaar is, want de markt is er zeker voor. En zowel Sony als Music On Vinyl weten dat, geloof me.
Muziek: 7 ½
Klank: 7
Label: Music On Vinyl
Speelduur: 154:09 minuten
Website
