Fans van wereldmuziek opgelet! Wie deze winter in gedachte liever doorbrengt in zonnige oorden zal namelijk blij zijn met de nieuwe cd van het gezelschap Labryénco. Hoewel de titel een einde in het vooruitzicht stelt vermengen invloeden van rond de Middellandse Zee zich op La Penúltima tot een fraai geheel dat bijblijft. En ook nog een fijne productie kent.

Een vooruitzicht van een einde, hoor ik de lezer overpeinzen. Jazeker, want La Penúltima betekent niets minder dan de voorlaatste. Wat zou kunnen betekenen dat er nog slechts één album rest. Labryénco, het geesteskind van Alain Labrie, bestaat uit vijf vaste artiesten die een mengeling van flamenco en diverse mediterrane invloeden weten te versmelten tot één geheel. Een welluidend geheel, mag ik wel stellen. Want de acht tracks die op La Penúltima te horen zijn brengen stuk voor stuk de warmbloedige passie van flamenco over op de luisteraar.

Alle tracks zijn geschreven door Labrie, die ook zelf de productie en de mix verzorgde naast het spelen van gitaar. Dat de man een eigen studio bezit is tevens een voorrecht waar Labryénco als groep van profiteert. Als de componist zelf zoveel invloed kan uitoefenen op de klank van het uiteindelijke resultaat, dan krijgt de luisteraar de muziek ook echt voorgeschoteld zoals deze bedoeld was tijdens het schrijven en uitvoeren ervan. De uiteindelijke mastering is wel uitbesteed, in dit geval aan ene Mario G. Alberni van Kadifornia Mastering in - jawel - Spanje. En waarom ook niet?

De luisteraar krijgt een levendige mix van muziek te horen, waarbij zowel instrumentale nummers aan bod komen als tracks die zijn voorzien van fraai uitgevoerde vocalen. Deze worden verzorgd door Carlos Denia, die het temperament van flamenco goed weet over te brengen. Op die typische, indringende manier van zingen die de muziek zo past. Labryénco meldt met La Penúltima een ode te hebben willen brengen aan de hunkering. Dat gaat ze prima af, want de combinatie van tempowisselingen, elektrische gitaar, een fretloze basgitaar (meesterlijk bespeeld) en de toevoeging van de indringende zang brengen de passie en het verlangen prima naar voren.

Waar veel wereldmuziek snel verzandt in eentonigheid, weet Labryénco de aandacht stevig vast te pakken en laten de vijf heren die op La Penúltima werden bijgestaan door Koen de gans op duduk en saxofoon deze niet meer los. De reis die je geestelijk maakt met de heren is er een van verlangen, gemis en warme weldaad. Een aparte vermelding verdient overigens ook de viool, die door Jaro Stulrajter vakkundig wordt bespeeld. Het vormt een fraai geheel met de aanstekelijke flamenco en voegt daar wat toe, waar de zang in de compositie moest ontbreken.

Wellicht wordt het gevoel van Labryénco wel zo goed op de luisteraar overgebracht door de manier van spelen in combinatie met de uitzonderlijk fraaie productie. La Penúltima kent namelijk een klankmatige kwaliteit waar veel audiofiele labels stikjaloers van zouden (mogen) worden. Wat voor een relatief klein label (Music & Words) toch wel een dikke pluim mag heten, hoewel ook Alain Labrie die mag incasseren. Ultiem bevredigende dynamiek, die de verfijnde speltechnieken en de klanken van de instrumenten enkel ten goede komt.

Ook wanneer de gemiddelde cd met wereldmuziek je niet aanspreekt, maar gitaar wel, zou je deze cd moeten gaan beluisteren. Of dit tweede album in tien jaar tijd ook het voorlaatste album van Labryénco gaat zijn weet ik niet, maar deze winter belooft warm te worden.

Muziek: 9
Klank: 9 ½
Label: Music & Words
Speelduur: 54:43 minuten
Website