Eén van de meest belangrijke bassisten uit de geschiedenis van de jazz moet toch wel Charles Mingus zijn geweest. In de late jaren vijftig en begin jaren zestig werd de man gezien als vooruitstrevend en vernieuwend. Zijn muziek bleef zijn hele leven ongewijzigd en Mingus voerde zijn stijl door tot in de jaren zeventig. Eén van zijn latere werken, Changes Two, is nu voor het eerst in bijna veertig jaar weer op vinyl verkrijgbaar.

Ten tijde van de opnamen van Changes One en Changes Two –in december 1974- was Charles Mingus lang niet meer zo populair als in de eerdergenoemde periode. Niet alleen waren er heel veel nieuwe muziekstromingen en artiesten bijgekomen, maar Charles bleef vasthouden aan zijn eclectische mix van stijlen als Bop, Gospel en free jazz. Een rebel in de jaren vijftig en zestig, die z’n leven lang vast bleef houden aan de stijl die hem ooit zo groot heeft gemaakt. Er valt wat voor te zeggen, de man deed immers dat waar hij plezier aan beleefde.

Op Changes Two is het hele Charles Mingus pakket dan ook vertegenwoordigd. Vijf tracks beslaan de twee plaatkanten, startend met het uptempo nummer met een verrassend open refrein Free Cell Block F, ‘Tis Nazi U.S.A.  George Adams op tenorsax steelt de show, terwijl pianist Don Pullen samen met Mingus voor de sterke leidraad zorgt. Een hoogtepunt van Changes Two is zeker de versie van het oudere Mingus-nummer Orange Was The Color Of Her Dress, Then Silk Blue. Ruim 17 minuten duurt de signatuurtrack die zo fraai de combinatie van trompet, sax, bas, drum en piano weergeeft. De echte Mingus-liefhebber likt hier z’n vingers bij af.

Ook fraai is de track Duke Ellington’s Sound Of Love, een rustige track met een hoog croonergehalte. Een flinke bonus voor de band van Mingus was de toevoeging van Jackie Paris, die deze track onnavolgbaar goed voorziet van vocalen. Op Changes One is de langere versie van deze track te horen, maar dan zonderde toevoeging van zang. De arrangementen voor deze track op Changes Two waren afkomstig van Sy Johnson, die ook de afsluitende track For Harry Carney schreef, inclusief een erg lekkere solo van Mingus. Een waardige afsluiting van twee albums die in slechts drie dagen werden opgenomen in de New Yorkse Atlantic Studios.

Hoewel Mingus met Changes (One & Two) niet de jeugdige vernieuwing bracht die op albums als Ah Uhm of Presents Charles Mingus nog fris klonk. Daarentegen hoort de luisteraar een doorgewinterd stel rasartiesten die doen waar ze goed in zijn: improviseren, verkennen en middels ingenieuze bruggen en ogenschijnlijk dissonante maar fraai verweven  tonen tot een welluidend geheel te komen.  Klankmatig is Charles Mingus Changes Two eveneens fraai, hoewel ik moet toegeven dat dit niet zijn allerbest klinkende album is. Wat niet let dat er genoeg dynamiek heerst die niet is nabewerkt. Mingus One werd al eerder door Music On Vinyl heruitgebracht. En die is, net als dit deel, voor de liefhebber.

Muziek: 8
Klank: 8
Label: Music On Vinyl
Speelduur: 43:02 minuten
Website