Vorig jaar verraste Wende (1978) na drie succesvolle Franstalige cd’s vriend en vijand met No. 9, een Engelstalige cd vol avontuurlijke pop, rock en jazz. Haar volgende plaat moet een danceplaat worden, zo vertelt ze in onze serie De Muziekbeleving Van. Eerst begint de veelzijdige zangeres op 21 oktober nog aan een uitgebreide theatertour, bijgestaan door band en strijkers. ‘Normale mensen beginnen bij pop en eindigen met klassiek. Bij mij is het net andersom. Ik heb nog veel in te halen.’

“Er was veel muzikale input thuis. Niet van mijn vader, wel van mijn moeder. Die speelde piano vanaf haar vierde. Er stond thuis in Zeist een piano, later een vleugel. Er klonk altijd klassieke muziek, en af en toe draaide ze pop als de Beatles, Joe Cocker, Beach Boys, Miriam Makeba en Randy Newman. De platenkast van mijn ouders was niet enorm groot. Op mijn negende begon ik zelf op de vleugel. Tot mijn dertiende kreeg ik les, daarna ging het niet meer. Ik was niet goed in studeren, werd er agressief van, maakte zelf steeds de liedjes af.’

Afrika
‘Van mijn zesde tot mijn negende woonden we in het buitenland, in Indonesië en Guinee-Bissau. We gingen in Indonesië wel ‘s naar gamelanvoorstellingen, en in Guinee-Bissau naar feesten met Afrikaanse muziek. Maar dat kan ik me alleen heel vaag herinneren. Ik denk wel dat ik daar veel invloeden heb opgedaan. Of het ermee te maken heeft weet ik niet zeker, maar jaren daarna hebben we in ons gezin Graceland van Paul Simon grijs gedraaid. Pas toen ik op de Kleinkunstacademie zat kwam er een muzikale Afrikaanse herinnering naar boven. Voor een korte voorstelling was ik bij platenzaak Fame op zoek naar muziek. Een medewerker zette plotseling Afrikaanse muziek op. Dat had ik vijftien jaar niet gehoord. Ik kreeg kippenvel, werd enorm geraakt. Pure melancholie, dat is de kracht van muziek.’

Kate Bush
‘De eerste muziek die me nog levend kan herinneringen was tijdens een vakantie in Frankrijk. Ik was elf en hoorde The man with the child in his eyes van Kate Bush. Die song wilde ik ook gaan zingen! Ik begon de elektrische gitaar van mijn oudere broer interessant te vinden. Hij was weg van gitaargoden als Nino Bettencourt en Steve Vai. Soms schreven we samen liedjes. Ook danste ik veel. Voor de stereo, of klassiek op de balletclub. In Afrika had ik al Afrikaanse dans gedaan.’

Compilatietapes
‘Ik weet nog dat met kerst de eerste cd-speler in huis kwam. Ik was dertien en kreeg mijn eerste cd: Rhythm Nation van Janet Jackson. Net als veel tieners nam ik met mijn eigen setje veel muziek van de radio op. Vooral Top 40 uit de show van Jeroen van Inkel. Compilatietapes. Cut, record en precies op tijd stoppen voor Van Inkel weer ging praten. Geweldig leuk was dat. Vanaf mijn twaalfde kreeg ik zangles. Mijn lerares stopte me vol met allerlei nieuwe liedjes, van onder meer Nina Simone en Bette Middler. Ook maakte ik kennis met musical, Les Miserables, Cats, de combinatie van dans, theater en zang. En oh ja, in een donkere middeleeuwse periode was ik nog fan van Roxette. En van Mariah Carey. Zoals jongens hun brommers volledig ontleden, zo deed ik dat met haar stem. ‘Hoe doet die vrouw dat toch?’

Foto: Pablo Delfos