Sommige platen die ten tijde van hun releasedatum niet erg gewaardeerd werden door het grote publiek, worden later door een groter publiek alsnog ontdekt vanwege hun schoonheid of intrinsieke waarde. Zo verging het ook Harry Nilsson en zijn vierde studioalbum Nilsson Sings Newman. Reden te meer om er een goede herpersing van te maken, zo dacht Speakers Corner Records.
Ik kreeg deze ‘white label’ testpersing al eerder dit jaar in mijn handen van de Nederlandse importeur van het platenlabel. Maar omdat het album pas in september 2013 op de markt zou komen had ik nog even de tijd om ernaar te luisteren alvorens er een recensie over te schrijven.
Dat het album indertijd weinig bekendheid heeft gekregen bij het grote publiek is niets minder dan verwonderlijk, Harry Nilsson had inmiddels al drie studioalbums op zijn naam staan en deze vierde LP won de award voor Record of the Year van Stereo Magazine.
Op Nilsson Sings Newman is Harry Nilsson verantwoordelijk voor vocalen, keyboard en percussie. Ook de productie lag in de handen van de toen 28-jarige Amerikaan, die bekend stond om zijn fraaie vocalen en Beatelesque manier van songwriting en uitvoering. Samen met de indertijd nog onbekende Randy Newman op piano verkent het duo elf tracks lang de kunst van het weglaten.
De tracks zijn stuk voor stuk vrij ingetogen, pianospel en poëtische, rustige vocalen voeren de boventoon. En inderdaad zullen veel Beatles-fans de muziek op Nilsson Sings Newman kunnen waarderen. Nummers als Vine St. (typische rock ’n Roll, inclusief tamboerijn), Living Without You, Dayton of het mooie Ohio 1903 spreken aan op een tijdloze manier.
Een love-song als Caroline is tijdloos en Love Story klopt als reguliere poptrack helemaal. Af en toe wordt er gebruikgemaakt van psychedelische effecten, die nooit de boventoon mogen voeren. Ook wordt de toenmalige maatschappij bekritiseerd in de vocalen, zonder echt negatief te worden.
Leuk is het vele gebruik van dubbing-tapes. Zo is Harry Nilsson zijn eigen achtergrondkoor en zingt hij ook meermaals meerstemmig. Luister goed en je hoort de commentaren van Nilsson zelf tussen de vocalen door, zonder te storen. Wie het album in eerste instantie beluistert, kan inderdaad wel wat afdwalen, maar pas na meerdere luisterbeurten blijkt het prettig verslavende karakter van de plaat.
Weloverwogen popmuziek met een vooral vocale tint, een licht barok karakter en veel piano. De herpersing op 180 Grams Duits vinyl is voorbeeldig, levendig en voor een ruim veertig jaar album spectaculair. Muziek voor ’s avonds, zeker in het nakende seizoen.
Muziek: 8 ½
Klank: 8
Label: Speakers Corner Records
Speelduur: 30 minuten
Releasedatum: 20 september 2013
Website
