De naam Anthony Phillips zal vooral bij oudere progfans meteen een belletje doen rinkelen. Het was namelijk deze man die mede-oprichter van de band Genesis was, vroeg in de jaren zeventig. Sinds 1977 werkt de man actief aan zijn solocarrière die nogal uiteenloopt wat betreft stijlen.
Na het debuut van Anthony Phillips in 1977 als solo-artiest waren er al zeven jaren vergaan sinds zijn laatste Genesis-album. De eerste jaren bracht Phillips door met componeren en studeren, het debuutalbum werd al (samen met Mike Rutherford en deels met Phil Collins) opgenomen vanaf 1974. Het drukke Genesis-schema zorgde echter voor de vertraging van The Geese And The Ghost, dat uiteindelijk wordt opgevolgd door twee andere albums voordat het eerste zij-project Private Parts & Pieces verschijnt. Hierop verkent Phillips meer de randen van de popmuziek en laat hij duidelijk zijn voorliefde horen voor klassieke muziek, de twaalfsnarige gitaar, piano (later ook synthesizer) en ook de klassieke gitaar.
Na het tiende deel uit 1999 (Soirée) is er nu het elfde deel, dat de titel City Of Dreams met zich meedraagt. Maar liefst eenendertig (!) tracks met voornamelijk instrumentale muziek brengt Phillips ten gehore. Wat op het eerste gezicht lijkt op een aaneenschakeling van losse ideeën en kleine composities komt na enkele luisterbeurten echter tot wassing in een muzikaal schilderij dat Anthony weet te schilderen. Soms extreem nihilistisch, dan weer duidelijk en sfeer weergevend. De titeltrack is feitelijk opgedeeld in vier delen (City Of Dreams Part 1-4) die elk een gevoel weten weer te geven, van licht naar donker en weer terug, van troosteloos naar hoopgevend en zelfs vreugdevol. De korte tracks bieden de artiest de mogelijkheid tot het maken van kleine uitstapjes zoals de aan de oude progstijl grenzende track Sea Of Tranquility of het new age-achtige Coral Island. Gitaar speelt Anthony zelden op City Of Dreams, maar de enkele keer dat hij speelt wordt duidelijk dat hij het zeker niet verleerd is. De muziek is enorm beeldend en dromerig, zoals de titel al doet vermoeden. Soms lijkt City Of Dreams te zijn beïnvloed door Brian Eno’s werk, versmolten met meer trance en folkgeluiden. Wie ervoor openstaat vindt in deze plaat een schemergebied waarin emotie en sfeer met elkaar verweven kunnen raken en de luisteraar mee mag dromen en zelfs kan fantaseren. Hoewel ik vermoed dat slechts een select gezelschap verder kan kijken dan wat de oppervlakte lijkt te bieden. Anthony Phillips brengt ook veel ander solo-werk uit, maar vindt met zijn Private Parts & Pieces serie toch een aparte uitlaatklep. Wie zoekt naar een gelijkenis met het oude Genesis-werk zal deze cd links moeten laten liggen, de verkenner van hedendaagse muziek vindt hierin wellicht een fijne partner.
Aanvullende informatie:
Label: Floating World
Speelduur: 56:46 minuten
Website
