Dat Glenn Frey in juni van dit jaar vriend en vijand verraste met zijn album After Hours is geen nieuws meer. De zestiger en ex-Eagle gaat op dit album over van pop en rock naar jazz met een flink Amerikaans tintje. En zeker niet onverdienstelijk. Lekkere luistermuziek voor de late uurtjes, zo blijkt… En dit album is nu ook op 180-grams vinyl uitgekomen.
Zo belandde After Hours bij uw trouwe recensent. Niet alle muziek die ik ontvang is ook door mij aangevraagd en vice versa. Enkele importeurs, distributeurs en maatschappijen weten inmiddels wel wat ik interessant genoeg vind voor het medium dat u nu leest en vullen mijn postadres dan ook geregeld met albums die ik zonder voorkennis aan de naald van mijn platenspeler of lens van cd-loopwerk toevertrouw. En dan is een ‘ontdekking’ van After Hours van Glenn Frey best een aangename, zeker op een druilerige zomeravond (dat laatste lijkt tegenwoordig steeds meer weg te hebben van een pleonasme in Nederland…).
Maar goed, de inmiddels 63-jarige Frey geniet in Nederland voornamelijk bekendheid met zijn functie binnen The Eagles en de twee hits The Heat Is On en You Belong To The City. Muzikaal multitalent Glenn Lewis Frey is naast muzikant en songwriter ook nog eens acteur en schilder. Het lijkt alsof de man uitblinkt op meerdere vlakken, hoewel muziek de boventoon voert. Ook wat betreft gewonnen prijzen en erkenning. Op After Hours is die mate van perfectie ook goed hoorbaar, naast de standaard songs uit The Great American Songbook (origineel vertolkt door Nat King Cole, Dinah Washington en Tony Bennett, om enkele te noemen) gaat Frey verder. Zijn versie van de Beach Boys track Caroline No is één van de juwelen van dit album. Maar ook bij evergreens als The Look Of Love zijn het vooral Freys vocale prestaties die deze LP boven het maaiveld doet uitsteken. In plaats van de veelgehoorde ‘snik’ in hedendaagse adaptaties van oude tracks (Robbie Williams kan dat heel goed) of te vervallen in een droge herhaling van iets dat door de talrijke vrouwenstemmen al zovaak is gedaan geeft Glenn Frey de songs juist een eigen geluid. Hij klinkt eigenlijk wat jeugdiger dan zijn uiterlijk –en leeftijd- doen vermoeden. Maar zijn stem bezit exact dat timbre en de controle waar veel Amerikanen zo dol op zijn. Dat -gecombineerd met een erg sterke zangtechniek- maakt luisteren naar After Hours tot een genot. Ook voor in de laatste uren van de dag. De immense personele bezetting qua musici en de prima laid-back productie maken het album compleet. Verwacht dus geen enorm dynamische muziekstukken of vuurwerk, maar echte easy listening muziek. Natuurlijk had het album nog meer verrassing kunnen brengen, maar ik vermoed dat Frey liever een (veilige) weg bewandelt die zijn stem goed aankan. Een keuze.
De cd had ik nog niet kunnen beluisteren, maar de LP getuigt van een sterk staaltje audiofiele mixage en liefde voor het vak. Hoewel de keuze voor een laid-back geluid her en der wat minder naar voren had kunnen komen, kan ik niets aanmerken op deze persing. Elliot Scheiner heeft den ook de analoge mastertapes onder handen gehad en dan is een dergelijke kwaliteit ook verklaarbaar. Ik vermoed dat de persing is gedaan in de RTI Studio’s. Een aanrader voor liefhebbers van audiofiele en ontspannen (vocale) jazz.
Aanvullende informatie:
Label: Music Direct Records/ Universal
Speelduur: 40:55 minuten
Website
