Acoustic Solid; Solid Edition & Trigon Advance

Vinyl leeft en lijkt te floreren als zelden tevoren. Op de Doelen Lente HiFi Show 2004 en de tegelijkertijd gehouden, door Pluimgraaff georganiseerde, Luistershow 2004 zijn meerdere distributeurs aanwezig die één of meer gerenommeerde merknamen van draaitafelfabrikanten in hun pakket hebben. Er worden door een Engelse merk zelfs weer twee nieuwe draaitafels en een nieuwe arm geïntroduceerd en in veel ruimtes is de platendraaier als bron aanwezig. In een enkele kamer duldt het zwarte goud zelfs geen digitale concurrent naast zich. Des te opvallender is het ontbreken van de immer imponerende aanblik van de ‘Masse Laufwerke’ van het Duitse merk Acoustic Solid, in ons land vertegenwoordigd door HiHat Audio. Gelukkig is het gemis voor mij persoonlijk minder groot. Tenslotte heb ik op dit moment zelf een ‘Solid Edition’ van dat merk in huis.  

Wirth Tonmaschinenbau GmbH

Ligt het aan mij of heeft ‘Tonmaschinenbau’ als woord van zichzelf al een veel solider klank dan ‘draaitafelfabrikant’. Wanneer ik er wat langer over nadenk sluit ik niet uit dat deze indruk voortkomt uit mijn onderbewuste dat de Duitse deelstaat Baden-Württemberg, waar deze massa loopwerken ontworpen en gefabriceerd worden, direct associeert met het aldaar gevestigde ontwikkelcentrum van Bayerische Motor Werke; een fabrikant van automobielen en motorfietsen die wereldwijd beter bekend is onder de naam BMW. Overigens ook de plek waar Herr Wirth zijn sporen verdiend heeft voordat hij zich ging richten op draaitafels. Het verhaal van de draaitafel fabrikant begint op het moment dat hij met vervroegd pensioen de autofabrikant verlaat. Hij besluit zijn technische kennis in dienst te stellen van zijn hobby en bouwt voor zichzelf een draaitafel. Vrienden en kennissen zijn dermate onder de indruk dat zij hem vragen om voor hen ook een dergelijke machine te vervaardigen en daarmee is de kiem gelegd voor wat uit zal groeien tot een bedrijf dat per jaar honderd tot honderdvijftig draaitafels produceert. Daarnaast worden er accessoires als pucks, naaldkrachtwegers, stroboscoop schijfjes en –lampjes etc. gemaakt.

Vanaf de meest prestigieuze draaitafel, de Solid Royal, tot aan de meest eenvoudige versie – de Small met een prijs van 1370 euro - worden plateaus van 50 of 60 millimeter dikte ingezet. De Solid Vintage met zijn plateaudikte van 25 mm is de enige uitzondering. Ook wordt door de gehele lijn heen hetzelfde niet-geïnverteerde lager gebruikt. De stalen as wordt ondersteund door een keramische kogel die op een Teflon laag rust. De kunststofmantel die de as omgeeft wordt ingegoten wanneer de as al geplaatst is waarmee een tolerantie van vrijwel nul gerealiseerd wordt; beter kan eigenlijk niet. Een bijkomend voordeel van de kunststoflaag en de Teflon basis is de demping van de resonanties die de spelende LP afgeeft aan het plateau en het lager.

Solid Edition

De Solid Edition is misschien niet de meest dure, geavanceerde of geperfectioneerde draaitafel van Acoustic Solid maar op het moment dat ik hem in ontvangst neem ben ik toch onder de indruk van dit stukje ‘Deutscher Erzeugnis’. Afhankelijk van de arm die erop gemonteerd wordt weegt hij 30 kilo of meer. Voor dat hoge gewicht zijn met name de 40 millimeter hoge basis en het uit massief aluminium vervaardigde plateau van 50 millimeter verantwoordelijk. Indrukwekkend is het woord dat direct bij me opkomt op het moment dat ik mijn ogen het gepolijste oppervlak laat strelen. Wanneer ik hem vervolgens op moet tillen groeit mijn ontzag voor deze tafel. Drie grote cilinders vormen de basis waarop het geheel rust. Van elke cilinder is het topplaatje – met op één van hen de firmanaam - eenvoudig te verwijderen waarna er een stelschroef in beeld komt waarmee de voet perfect afgesteld kan worden. Om dit te vergemakkelijken heeft de fabrikant in de optioneel verkrijgbare puck een libelle ingebouwd. Briljant in al zijn eenvoud; precies in het midden van het plateau, op de enige plek die daarvoor in aanmerking komt, wordt gemeten of het plateau waterpas staat. Doordat de puck iedere keer wanneer er een plaat gedraaid wordt ook daadwerkelijk gebruikt wordt, wordt de gebruiker iedere keer weer gewezen op de evenwichtsstatus van het plateau. De drie cilinders rusten in drie grondplaten van hetzelfde materiaal die onderling met elkaar verbonden zijn en daarmee een stabiele basis vormen. Wat me persoonlijk enorm aanspreekt; de draaitafel is standaard voorbereid op het installeren van drie armen. Ziet u het voor zich? Een arm voor het serieuze luisteren, één voor het installeren van het broodnodige mono element voor al die prachtige oude opnamen en de derde voor de avond easy listening; heerlijk toch? De losstaande synchroon motor drijft het plateau aan door middel van een nylondraad die ik eerder met sportvissen associeer dan met draaitafels. De motor wordt gevoed door een losstaande door middel van een tuimelschakelaar in bedrijf te zetten voeding. Op de motor een spindle met twee wieltjes voor de beide beschikbare toerentallen. Zou iemand nog wel eens singles draaien? Ik kan het me bijna niet voorstellen. Uiteraard gebruik ik de 45 rpm stand wel voor een aantal heel bijzondere persingen………..

Op het plateau ligt een rode lederen mat. Ik hoop dat die ook in andere kleuren te krijgen is want ik vind deze iets te eh…rood. Gelukkig blijkt Herr Wirth deze mat ook in koningsblauw en zwart te kunnen leveren. De aan mij ter beschikking gestelde draaitafel is de standaard gepolijste versie. Er is echter ook, tegen meerprijs, een variant beschikbaar die beter past bij de tegenwoordige trend van geborstelde aluminium frontplaten. De door Ben Hoedjes van Hi Hat Audio bijgeleverde puck is in deze versie uitgevoerd, net als de armplaat waar de Clearaudio Unify unipivot arm – 935 euro - op rust. In de arm een Benz Micro Ace low output element – 580 euro - dat te herkennen is aan de rode kunststof body. Past qua kleur dus mooi bij de mat.

De importeur heeft aan alles gedacht en me niet alleen een puck ter beschikking gesteld maar ook een stroboscoop schijf en een naaldweger geleverd. Normaliter gebruik ik mijn Clearaudio Exact en ditmaal heb ik twee apparaten gebruikt voor het instellen van de naalddruk. Gelukkig geven ze allebei dezelfde waarde aan. Aanbevolen opleg gewicht is 1,9 gram maar in mijn oren klinkt 2 gram beter dus dat is de waarde die ik instel. Met behulp van mijn Clearaudio stroboscoop schijf en bijbehorend 300 Hz licht bekijk ik de draaisnelheid en bepaal ik de afstand van de losstaande motor tot het plateau. Maar voordat ik de ruimte vul met muziek…..

Zo langzamerhand zult u wel benieuwd zijn naar de prijs van dit staaltje uit het ‘Wirtschaftswunder’ voortkomende techniek. Welnu, de draaitafel Solid Edition kost kaal 2495 euro waarbij standaard een toonarmplaat voor een Rega arm inbegrepen is. Uiteraard zijn er meerdere variaties mogelijk. Zo heeft het recensie model een Clearaudio Unify arm met, zoals gezegd, een Benz Micro Ace (low) element. 

Acoustic Solid; Solid Edition & Trigon Advance

Trigon Advance

Tegelijkertijd met de fraaie draaitafel levert de importeur bij mij een phono voorversterker af van het Duitse merk Trigon waarvoor hij eveneens de distributie verzorgt. En niet zomaar een voortrap, nee; een voorversterker met aparte voeding/accu; de Advance die voor 915 euro van eigenaar wisselt. (Er bestaat overigens ook nog een kleinere accu versie die 720 euro kost.) Een in geborsteld aluminium uitgevoerd ontwerp van 58,5 mm hoog, 200 mm breed en 320 mm diep. Het uiterlijk staat me direct aan; eenvoudig, strak en – met uitzondering van de belettering - met slechts één subtiel drukknopje op het verder smetteloze front. Door het knopje eenmaal in te drukken wordt de voortrap aangezet en begint er een rode led te branden. Door nogmaals de knop in  te drukken verschijnt er een groen licht dat aangeeft dat de unit op de in de voeding geïntegreerde accu draait. Door de knop twee seconden ingedrukt te houden wordt de Advance uitgeschakeld. Aan de achterkant te zien is het geheel dubbel mono opgebouwd; in het midden de uit de computerwereld afkomstige voedingskabel die naar de voeding/accu leidt met aan beide zijden een input en een output aansluiting. Verder is er nog een schakelaar die gebruikt moet worden wanner de Advance gedurende een langere periode van het net gehaald wordt. De voortrap is geheel aan te passen aan het gebruikte element (MM en MC) door ingangsgevoeligheid en ingangsimpedantie in te stellen met behulp van de dipswitches. Om die te bereiken behoeft men het apparaat nu eens niet te openen want ze bevinden zich – volledig aan het zicht onttrokken - aan de onderzijde; ongeveer op de plek waar bij een koe de zuignappen van de melkmachine aangesloten worden.

Die Mannschaft

Mijn Zwitserse rack is zeer solide. Nochtans durf ik het niet aan om het zware ‘Masse Laufwerk’ er bovenop te plaatsen. Ik kies dan ook voor de soliditeit van een granieten ondergrond waarop tevens de losse motor een plek krijgt. Aan de Clearaudio Unify heeft de importeur een Clearaudio Sixstream kabel gemonteerd; de topkabel van deze Duitse analoog specialist. De Clearaudio connectoren en de aardekabel worden aangesloten op de Trigon Advance die op zijn beurt het signaal doorgeeft via een Siltech Signature Forbes Lake aan de GamuT C2R voorversterker. Vandaar vindt analoog zijn weg via eenzelfde Forbes Lake naar de GamuT D200 voordat het via Siltech Signature Eskay Creek belandt bij de Magneplanar 1.6 QR SE’s.

Endlich…..

Het plateau heeft al de nodige rondjes gedraaid wanneer ik uiteindelijk tot serieus luisteren kom. Als vanzelf is de muziek keus in de daaraan voorafgaande periode verschoven naar symfonieorkest, big band en andere varianten die ‘Masse’ in de schaal leggen. Niet verwonderlijk dus dat ik start met ‘Bluesville’ van The Count. Reeds de eerste tonen, die afkomstig zijn van de hamertjes die door het ivoor aangestuurd worden, onderstrepen het meest kenmerkende van deze draaitafel. De piano heeft gewicht en die massa, die soliditeit, die autoriteit die daarmee gepaard gaat vormt de grootste kracht van dit ontwerp. Het is dit geluid dat een component doet uitstijgen boven hifi waardoor er een gevoel ontstaat als bij een live uitvoering. En denkt u nu niet dat dit betekent dat de band daarmee sloom en log gaat klinken. Integendeel; er is sprake van echte swing. Een zelfde gevoel van autoriteit komt over wanneer het koor der sirenen uit Wagner’s Tannhäuser het podium betreedt. Als even later Birgit Nilsson als Venus haar stembanden en daarmee de Mylar folie van mijn Magneplanar 1.6 QR SE’s in trilling brengt haal ik me onwillekeurig het geluid voor de geest dat deze opname via mijn eigen Clearaudio / VPI combinatie laat horen. Birgit is niet de meeste slanke zangeres en het lijkt wel of de pondjes – sorry Birgit, maar het is niet anders - nu ook auditief wat meer aanwezig zijn. Verder is er meer – excusez le mot -  ‘borst’ in het geluid aanwezig. Tegelijkertijd mis ik wat van de helderheid die mijn eigen draaitafel normaliter in het geluid induceert en de verfijning die de Clearaudio Victory H in dat geval aan het beeld toevoegt. Niet helemaal eerlijk natuurlijk want dat element is twee en een half maal zo duur als de Ace. Henry Mancini is te horen op een plaat die wederom gemaakt is voor deze draaitafel. ‘Peter Gunn’ gaat als een nietsontziende stoomwals door de kamer. Met angst en beven wacht ik af hoeveel extra massa er aan het fragiele lijfje van Eleanor McEvoy gehangen zal worden op het moment dat zij op het rode leer ligt en de naald zich eenmaal in de groef genesteld heeft. Ik blijk me voor niets zorgen gemaakt te hebben. Net zoals de xylofoon in het Mancini orkest een bepaalde mate van lichte luchtigheid heeft is het vluchtig sensuele dat Eleanor’s stem in bepaalde nummers kenmerkt onverminderd aanwezig. Danke, Herr Wirth! Terwijl ook het slagwerk in het tweede nummer ‘Isn’t It A Little Late’ in al zijn imponerende basale massiviteit bewaard gebleven is. Stem en piano in ‘Seasoned Love’ bezorgen me kippenvel en dat is nog steeds de beste indicatie dat de combinatie vooral doet wat hij moet doen; mij emotioneel raken. Het timbre van Nirvana’s Kurt Cobain klinkt heel natuurlijk en ook de back-up vocal van Cris Kirkwood is in al zijn aantrekkelijke lelijkheid onmiskenbaar. Zowel kast als snaren van de gitaren zijn fraai te onderscheiden.

De Trigon Advance laat ik zoveel mogelijk via de accu spelen. Op die manier is het geluid schoner dan wanneer het net via de voeding rechtstreeks de stroom levert. Af en toe moet ik echter wel even het accu geluid ontberen. Volgens de gebruiksaanwijzing kan de accu, wanneer hij volledig geladen is, voor circa zes uur muziek zorgen. Voor mijn gevoel is het veel korter maar misschien komt dat ook wel omdat ik de tijd vergeet wanneer ik op deze combinatie muziek draai. Voor ik er erg in heb knippert het groene ledje ten teken dat ik terug moet schakelen naar de rechtstreekse stroomvoorziening vanuit het net teneinde de accu de gelegenheid te geven zichzelf weer op te laden.

Uiteraard ben ik ook benieuwd hoe de Solid Edition het op mijn vertrouwde Sphinx Phono Equaliser doet. Helaas moet ik dan eerst de kap van de Sphinx afschroeven teneinde de instellingen aan te passen. Wat dat  betreft geef ik de voorkeur aan de Trigon die ik slechts op zijn rug hoef te draaien om zijn dipswitches bereikbaar te maken. Qua geluid geef ik echter de voorkeur aan de combinatie met de Sphinx. Het blijft natuurlijk puur persoonlijk en let wel; het verschil is niet zo groot maar met de Trigon wordt het net wat ronder en warmer en is het voor mij zo belangrijke pace & rythm gehalte ook net iets minder. Basie swingt voor mijn gevoel het lekkerst op de Edition/Sphinx combo. Maar ook de Peoria jazzband die op de Music-Pickup Test Record van Clearaudio te vinden is spettert en schettert lekkerder terwijl de drummer hier onovertroffen is. Ook al blijft de Trigon wanneer hij via zijn accu speelt ‘schoner’; de rauwe stemmen van de flamingo zangers van de Clearaudio testplaat zijn via de Sphinx echte mensen van vlees en bloed. Zelfs Nicole Kidman krijgt voor mij bijna iets aantrekkelijks in haar duet met Robbie Williams. Een uitzondering blijft een pop LP die dateert uit de helft van de tachtiger jaren zoals die van Elton John. Via de Trigon Advance klinkt deze aangenamer dan via de Sphinx.

Acoustic Solid; Solid Edition & Trigon Advance

Am Ende

De Trigon Advance is een fraaie phonotrap met een wat rond en warm karakter die met name wanneer hij via zijn accu speelt erg schoon klinkt. Echt genoten heb ik van het solide geluid van de Solid Edition draaitafel. Een prachtig fundament waardoor LP’s een sterk ‘live’ karakter meekrijgen. Ook de combinatie met de Clearaudio Unify is een sterke. Het Ace element klinkt in deze samenstelling zeer muzikaal en is met name in het middengebied sterk maar wat ontbreekt is de verfijning in het hoog en het laag die de wat duurdere MC elementen van fabrikanten als Clearaudio en Benz juist zo kenmerkt. En eigenlijk verdient deze draaitafel een dergelijk element wel. Voor de meerprijs van dat element hoeft u het niet te laten want met het aanschaffen van de Solid Edition speelt u in een hogere prijsklasse dan uw portemonnee zal geloven en houdt u dus eigenlijk geld over.

Aanvullende informatie:

Distributeur:
HiHat Audio B.V.
Tel.  072-5647577
Fax. 072-5624339
Internet: www.hihataudio.nl
E-mail:   info@hihataudio.nl

Fabrikant:
Wirth Tonmaschinenbau GmbH
Bohnäckerweg 5
72655 Altdorf
Tel.  +49-(0)7127-32718
Fax. +49-(0)7127-934186
Internet: www.acoustic-solid.de

Fabrikant:
Trigon Elektronik GmbH
Korbacher Strasse 185
D-34132 Kassel
Tel.  +49-(0)561-474462
Fax. +49-(0)561-474463
Internet: www.trigon-audio.de
E-mail:   trigon@trigon-audio.de