Turnster, actrice, chansonnière, sekssymbool, violiste. Ellen ten Damme (Warnsveld 1967) is een artiest met vele gezichten. De diva heeft er amper een tournee met het Amsterdam Sinfonietta opzitten, maar begon begin deze maand alweer aan een nieuw avontuur: Spitz!, een theatertour in samenwerking met het Scapino Ballet.
De tour wordt in april besloten met twee optredens in Carré. Tijd voor de Muziekbeleving van... Ellen ten Damme. Over Kate Bush, nederpop, slecht geluid en de schoonheid van stilte. "Muziek moet je oor strelen, niet kwellen."
Met Misschien van haar laatste cd (op teksten van dichter Ilja Leonard Pfeiffer) maakte ze één van de mooiste Nederlandstalige popliedjes ooit en van haar oude band Soviet Sex (met kunstenaar Peter Klashorst) mag Niet Met Jou er ook zijn. Je zou het bijna vergeten: de kameleontische Ellen ten Damme maakt ook nederpop. Haar nieuwe theatertour Spitz! in samenwerking met Scapino Ballet is zelfs helemaal Nederlandstalig en in april moet haar nieuwe Nederlandstalige cd verschijnen. Werktitel: Het Regende Zon.
Foto: Danny Ellinger
Half twaalf. Ellen ten Damme verexcuseert zich: "Sorry, ik ben net wakker. Hopelijk kan ik me nog wat dingen herinneren en wordt dit geen al te warrig gesprek.” Ten Damme groeide op met sport en muziek, vertelt ze, maar niet zo zeer met popmuziek. “De hele familie Ten Damme bespeelde een instrument. Bijna iedereen zat in de harmonie van Winterswijk, behalve mijn ouders. Thuis werd er vooral klassiek gedraaid. Via mijn oudere broer leerde ik popmuziek kennen. Vond ik veel stoerder."
Blondie & Kate Bush
"Mijn eerste zelfgekochte single was Denis Denis van Blondie. Op mijn tiende van mijn zakgeld gekocht bij een warenhuis in Roden. Ik heb daar later nog veel meer platen gekocht. Ik verzamelde vinyl van ABBA, Madness, The Pretenders, maar ook van Kate Bush. The Kick Inside is waarschijnlijk de belangrijkste plaat uit mijn jeugd. Sensationeel vond ik haar. Zat niet alleen popmuziek in, ook klassiek, dans en theater. Chrissie Hynde en Deborah Harry vond ik ook cool."
Top 40 & Top Pop
"Met Deborah Harry maakte ik zelf stripverhalen met foto’s uit de Popfoto, waar ik lid van was. Als ik van school kwam ging altijd Hilversum 3 aan, met de Top 40. De leukste dingen nam ik op cassette op. Of ik draaide plaatjes op mijn eigen pick-up, een Philips waar je de speakers vanaf kon halen. Maar het hoogtepunt van de week was Top Pop. Zat ik verkleed voor de tv"
Vitesse & Stray Cats
"Je had in het dorp twee plekken waar concerten werden gegeven. De Brinkhoeve en De Winsinghhof. Op het gebied van popmuziek was het een levendig dorp, alles en iedereen kwam er. Vitesse, Herman Brood, Frank Boeijen, Margriet Eshuijs, The Nits, zelfs de Stray Cats. Allemaal heb ik ze gezien, vanaf mijn veertiende. Ik danste dan de hele avond. In die tijd zag ik ook Prince in een grote hal in Arnhem."
Klassiek orkest & Hans Dorrestijn
"Vanaf mijn tiende speelde ik viool in een popbandje. Ik wist al heel vroeg dat ik artiest wilde worden. Ik kwam wel eens in de Oosterpoort in Groningen bij het Noord Nederlands Orkest. Een keer nam een cellist me mee op sleeptouw, heel indrukwekkend. Muzikant, dat wil ik later ook worden, dacht ik toen. Ik weet ook nog dat Hans Dorrestijn een keer bij ons logeerde. Trad op in ons dorp en mijn moeder bood hem spontaan onderdak aan. Als dat het artiestenbestaan is, wil ik dat ook wel, dacht ik; je komt nog `s ergens."
