“Het mooiste liefdesverhaal van het jaar” staat met grote letters op het doosje. Het gaat wel om een onwaarschijnlijk koppel, een emotioneel volledig defecte jonge vrouw met een heftig verleden en een goeiige bonk van een zeevisser. De foto toont het eind van het verhaal: een bruiloft aan de Normandische kust.

Debuterend regisseuse Alix Delaporte introduceert de tengere Angèle bruut. Ze laat zich in een naargeestig steegje staand door een voorbijganger neuken, in ruil voor een Action Man poppetje. Dat is voor haar zoontje. Angèle probeert de voogdij over hem terug te winnen. Het jongetje verblijft bij haar schoonouders. Hun afstandelijkheid is begrijpelijk, Angèle is duidelijk een onberekenbare vrouw zonder enig zelfrespect. Via een contactadvertentie komt ze in contact met Tony. De communicatie verloopt stroef, maar ondanks haar soms behoorlijk onaangepaste gedrag redt ze zich in het vissersmilieu. De moeder van de zwijgzame Tony ziet Angèle helemaal niet zitten, maar geleidelijk ontstaat er toch iets.

De film is al ruim over de helft als er voor het eerst een voorzichtige lach verschijnt op de tot dan voortdurend norse gezichten. De manier waarop Angèle geportretteerd wordt doet sterk denken aan de films van de gebroeders Dardenne. Haar schichtige, rusteloze gedrag, fraai getoond in benauwende close-up beelden van cameravrouw Claire Mathon, werpen een blik op een zwaar getraumatiseerde vrouw. Wat er precies misgegaan is in haar leven wordt aan de verbeelding van de kijker overgelaten, maar dat het erg was is onmiskenbaar.

Lastiger is dat de vonk die uiteindelijk overschiet tussen Tony en Angèle niet invoelbaar gemaakt wordt. De wegen van de liefde zijn ondoorgrondelijk, maar om mee te kunnen leven is er wel een vorm van geloofwaardigheid nodig. Die miste ik. De sentimentele wending aan het slot die tot de coverfoto leidt deed vervolgens de deur dicht.

De films van de gebroeders Dardenne zijn veel geïmiteerd. Hoe bedrieglijk de eenvoud van hun stijl is wordt hier maar weer eens aangetoond. Na een iets te nadrukkelijke introductie van het hoofdpersonage wordt er een mooi portret geschetst van het leven in een kleine gemeenschap die worstelt met quota en andere lastige omstandigheden. Juist in de romantische ontknoping waarmee de film geafficheerd wordt vliegt hij uiteindelijk vreselijk uit de bocht.

Aanvullende informatie:

Frankrijk, 2010
Speelduur: 80 minuten
Regie en scenario: Alix Delaporte
Productie: Hélène Cases
Camera: Claire Mathon
Muziek: Mathieu Maestracci
Met: Clotilde Hesme en Grégory Gadebois
Extra: interviews met de hoofdrolspelers (25 min, niet ondertiteld)
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1 Frans gesproken
Uitgave: Lumière