Music Hall Trio

Music Hall maakt een Trio
Wie doet mee?

Music Hall is een naam die voor lezers van USA bladen zeker niet onbekend zal zijn. Roy Hall, eigenaar van het bedrijf houdt zich sinds 1985 bezig met de import van audio apparatuur naar de USA waaronder merken als Creek, Epos, Goldring, Shanling en Whest. Wat zich heeft uitgebreid tot het onder de naam Music Hall laten fabriceren van audio apparatuur in een betaalbare prijsklasse zonder concessies te doen aan de kwaliteit. Oorspronkelijk van draaitafels waarvoor Pro-ject tekende, al langere tijd ook van elektronica. De productreeks is beperkt. Twee cd-spelers, een tuner, twee versterkers, een receiver, uiteraard de platenspelers en wat voor mij staat, een cd-receiver met de fraaie naam Trio.

Eenvoudig Trio

Ik houd van eenvoud. Doordacht, uitontwikkeld maar nog steeds eenvoudig. Ik ben geen mens voor complexe schakelingen die elektronica moet bewaken tegen storingen. Geen uitgebreide schakelingen waarin elk onderdeel het andere onderdeel in de gaten moet houden. Geen onnodige functies waar niemand op wacht. Wel alle opties die ik kan wensen, veel in- en uitgangen, eenvoudige bediening en een fraai afgewerkt uiterlijk. Bovendien ben ik altijd in de markt voor iets dat afwijkt van het standaard kastjes stapelen.

Je kunt daarom Roy Hall er haast van verdenken dat hij de Trio speciaal voor mij heeft ontworpen. Niet alleen voor mij, voor iedereen die goede muziek wil, een normaal budget heeft, zijn set niet dominant in de luisterruimte wil hebben of een tweede set samenstelt die minder mag zijn dan de hoofdinstallatie maar wel muziek moet maken. Wat is dan een Trio? Heel eenvoudig. Het is een kastje van 43 x 9 x 36 cm waarin is ondergebracht een versterker, een FM/AM tuner en een cd-speler. Met voorop twee regelaars en zes druktoetsen. Geleverd inclusief afstandbediening voor 1299 euro. Mooi aluminium front van 1 cm dik, stevig plaatwerk rondom en solide bouw. Wie aan de achterkant kijkt ziet vier audio-ingangen op lijnniveau. Een tape-out en een pre-out, een centrale subwoofer uitgang. Digitaal-uit met een optische SP/DIF. Dubbele aansluitingen voor luidsprekers (schakelbaar A, B, A+B). Daarnaast een FM/AM antenne aansluiting, een euro connector en een in/uit composiet en S-video aansluiting. Composiet converteert naar S-video of andersom zodra de DVD ingang wordt gekozen. De regelaars op de voorkant regelen volume, ingangkeuze en tape monitor. De druktoetsen besturen afhankelijk van de gekozen bron de ingebouwde cd-speler of de tuner. De afstandsbediening kent ook die multifunctionele toetsen en bestuurt het apparaat m.u.v. twee dingen, aan/uit moet u voor opstaan en tape-monitor kan helaas niet op afstand aangezet worden. De specificaties van de cd-receiver liegen er niet om. Twee maal 50 Watt aan 8 Ohm met een minimaal toepasbare impedantie van 2 Ohm. Een frequentiebereik van 5 Hz tot 100 kHz binnen 1 dB. Een signaal/ruis verhouding groter dan 101 dB. 80 presets voor de tuner. Een blauwe bescheiden display toont u de gemaakte keuzes of de cd informatie.

In het apparaat valt eerst de grote ringkern trafo op die een deel van het gewicht van 11 kilo verklaart. Achter de trafo 50.000 uF buffering. Twee gelijkrichters, meerdere spanningregelaars, allemaal netjes gebrugd met condensatoren. De versterker is conventioneel van opzet met discrete transistoren en eindtransistoren op een koelplaat. Dat in tegenstelling tot de vele klasse-D versterkers die zoveel opgang doen. De tunersectie is een gekochte module, zoals u die zult vinden in oneindig veel tuners tot aan high end tuners toe. Het cd-loopwerk is van Asatech en stuurt de digitale informatie naar een Burr Brown PCM 1738 converter chip. Opvallend is het gebruik van Burr Brown OPA IC’s: die vindt u in deze prijsklasse niet vaak. Meestal pakt een fabrikant de veel goedkopere Philips IC’s. Bij elk IC is een condensator te vinden die zorgt voor bufferspanning. Alle in- en uitgangen zijn relais geschakeld. Een beveiliging is ingebouwd. De meeste elektronica is geïntegreerd op een enkele grote printplaat. Bekabeling is kort gehouden.

Kleine printplaatjes zijn ingezet voor specifieke doeleinden zoals video, tuner, netfilter en relais aan de luidsprekeruitgangen. Het geheel oogt zeer betrouwbaar, is absoluut verzorgd en er is duidelijk over nagedacht. Zoals het hoort maar niet altijd gebeurt. Duidelijk is dat de besparing die Music Hall bereikt door alles in een enkele kast te stoppen deels is opgegaan aan betere onderdelen en een schakeling die geoptimaliseerd is. Dat een Trio voordelig kan zijn is logisch. Slechts één voeding, in één kast, in één doos, in één uitvoering. Dat is alleen al qua logistiek en handling een enorm voordeel.

Trio met anderen

Hoewel de wat schuine gedachte in mij opkomt dat een Trio voldoende is, kun je, en moet je, partners op het apparaat aansluiten. Zoals de luidsprekers waarvoor ik achtereenvolgens Dali Ikon 2 gebruikte (800 euro per paar), Focal-JMlab Electra 937 Be (6000 euro per paar) en Denon SC-CX303 (1250 euro per paar). Een platenspeler als bron is mooi, ik koos een Vyger Baltic M met SME 312 arm en Goldring Eroica element. Met een vM phono versterker. Overdreven in prijs t.o.v. de Trio zelf. Met de aanwezigheid van een tape-monitor schakeling en een digitale uitgang leek het me heel aardig een externe dac aan te sluiten om zo te beoordelen hoe goed de inwendige conversie is. Ter beschikking stond een Musical Fidelity X-Dac V3 van 750 euro exclusief de opgevoerde voeding. Niet al te moeilijk doen, de receiver achter een SEEC netfilter in een Ikea kastje, speakers zonodig op Target stands, Chord luidspreker kabels en Crystal Cable Piccolo of Chord interconnects. Flink wat muziek mee op cd en lp en dan in een stoel zakken.

Lekker Trio

De Trio komt nieuw uit de doos en moet de importeur beloven dat ik het apparaat de tijd geef om in te spelen. Daarna gaan eerst de Dali’s aan de kabel. Het meest opwindende is op dat moment dat de Trio handig in gebruik is, lekker klinkt, aan de verwachting van een goede versterker en cd-speler voldoet en dat radio luisteren aangenaam is. Meerdere muziekstukken komen langs waarbij ik intensief luisteren afwissel met werken, lezen en lui achterover hangen. De Trio gaat meer en meer bevallen naarmate de tijd verstrijkt. Gemak dient de mens. De situatie verandert als ik noodgedwongen mijn Focal’s tijdelijk moet verhuizen naar de ruimte waar de Trio staat opgesteld. De Dali’s maken plaats voor luidsprekers die qua formaat en prijs niet in verhouding staan tot de Trio. Komt nog bij dat de ruimte in theorie veel te klein is voor een vloerstaander van meer dan een meter hoog met dubbele woofers. Audio zou geen audio zijn als het niet verraste. Wat is voorgeschoteld krijg van lp’s van onder meer Ray Brown, Ulla Meinecke, Stacey Kent, Vivaldi en Mozart klinkt strak, helder, lekker snel, detailrijk en ruimtelijk. Het laag is zeer gecontroleerd en de Trio heeft vermogen zat in huis om de Focal’s aan te sturen. Als ik terug ga naar de Denon luidsprekers vormen die, net als de Dali’s eerder, de beperkende factor. Een Trio verdient een goede luidspreker. Met de Focal ga ik de interne dac vergelijken met de externe MF. Ik zou verwachten dat de Trio een paar steken laat vallen. Dat doet hij ook. Maar de steken zijn maar klein.

Het laag is met de MF strakker en heeft meer doortekening. Het hoog is wat puntiger, stemmen meer open. Het scheelt eigenlijk niet zo veel als het lijkt. Ik moet in ogenschouw nemen dat “anders” niet op elk punt “beter” is. Twee avonden vergelijken doen mij besluiten dat in de Trio gebouwde cd-speler helemaal geen gek figuur slaat t.o.v. de X-Dac V3 en de meerprijs van 750 euro zeker niet rechtvaardigt. Ik kan mij slecht voorstellen dat de koper van een Trio een dergelijke investering zelfs maar zou overwegen. Neem er dan een fraaie Music Hall platenspeler bij en draai het op de zolder opgeborgen vinyl naar hartelust. Vanaf het moment dat de X-Dac uitgaat speel ik met de Focal’s nog een leuke stapel cd’s waaronder Jacintha’s “Lush life”. Als mijn vrouw binnenloopt met een kop koffie zucht ik tegen haar: “Als ik niet zoveel geïnvesteerd zou hebben in een losse cd-speler, een buizenversterker, een tuner en een dac, dan kocht ik acuut een Music Hall Trio, het ding klinkt zo lekker en zo sexy, ik zit hier puur te genieten. Ik wil er ook één in de keuken, de slaapkamer en voor mijn bejaarde moeder. Hij werkt simpel, doet alles goed en klinkt als een klok. Dat allemaal voor 1299 euro.” Na Jacintha speel ik een diversiteit aan popmuziek en volgt meer klassiek. Natuurlijk weet ik dat mijn Focal’s beter zingen in de huiskamer op een buizenversterker waarvan alleen de lijnversterker al veel meer kost dan de hele Trio, maar dat is niet relevant. Het gaat erom dat voor relatief weinig geld een uitstekende weergave bereikbaar is. De Trio is een cd-speler met tuner en versterker die behoorlijk goede luidsprekers verdient.

Bij het aanvragen van recensie apparatuur probeer ik mij altijd voor te stellen wat de doelgroep is. Want schrijven is leuk maar het moet een doel dienen. Het recenseren van een esoterisch apparaat is heerlijk, maar is betaalbaar en praktisch niet hetgeen de meeste mensen zoeken? We lezen allemaal graag hoe hard de nieuwe Porsche rijdt en kopen een Punto (nou ja, ik). De doelgroep die ik voor mij zie bestaat uit jongeren die van muziek houden. Komend uit een iPod, vanaf cd of vanaf dvd. Dat laatste liever met enige kwaliteit dan met 5.1 bagger. De Trio is tevens voor een groep muziekluisteraars die weinig heeft met apparatuur, zich niet spiegelt aan de buren en gesteld is op bedieningsgemak, goed geluid en lange levensduur. Of ouderen die van muziek houden zonder zich te omringen met een muur van apparatuur. Wellicht nog wel in het bezit van cassette en vooral platen. En dames: nee, ik bedoel dat niet discriminerend, de meeste vrouwen vallen niet op knopjes zoals mannen dat doen. Die kijken eerder naar klein, handig, makkelijk in gebruik. Of voor iedereen die zijn leefruimte niet opoffert aan vijf luidsprekers en wars is van mini speakers met dito mini weergave. Tenslotte voor de muziekliefhebber die niet zit te wachten op losse dozen en al helemaal niet op een glimmende, van equalizer voorziene, niet klinkende miniset. Kortom, als ik de echte audiofielen buiten beschouwing laat en de design seekers die vormgeving bovenaan stellen, dan is de Trio een apparaat voor iedereen. Bent u een echte audiofiel, dan kunt u trouwens heel goed leven met de Trio. Bekent u dat liever niet in het openbaar, dan neemt u er toch één voor een andere kamer. Kunt u daar genieten zonder uw reputatie schade toe te brengen.

Trio tot slot

Je kunt heel veel meer geld uitgeven en met een minder geluid eindigen dan de Music Hall Trio u weet voor te schotelen. Het apparaat is uitermate compleet. Biedt een keur aan in- en uitgangen. Stelt nooit teleur in gebruik en is handig. Een paar goede luidsprekers behoren bij de Trio. Niet weggemoffeld op een boekenplank maar op degelijke stands. Tenzij u de Trio natuurlijk combineert met vloerstaanders. Voor de luidsprekers mag u trouwens best geld uittrekken want een Trio heeft veel in zijn mars. Een set van 6000 euro is overdreven maar klinkt oh zo lekker, 1000 tot 2000 euro het paar is reëel.

Een maand lang stond de Trio veel meer aan dan ik had verwacht. Waarbij ik vaak het gevoel had: waarom veel geïnvesteerd als een Trio zoveel biedt voor minder dan de prijs van mijn versterker alleen? Waarschijnlijk omdat ik val onder de categorieën: man, audiofiel, onvolwassen, knoppengek. Een andere verklaring heb ik niet. De Trio laat een klein gaatje achter in mijn kastje. Klein? Ja, want hij was niet groter dan een gemiddelde cd-speler. Onderhuids vreet de kooplust zich een weg naar mijn hersenen. Alles wegdoen en een Trio ervoor in de plaats zetten is heel aanlokkelijk.

Prijs:
Music Hall Trio   1299 euro