Review: Hegel Röst

Hegel uit Noorwegen is een rijzende ster in de hifi-wereld. De Röst is één van hun nieuwste producten, een geïntegreerde versterker met DAC en klaar om samen te werken met een smart home. 

Hegel is een wat apart merk. Hun toestellen zijn zo minimalistisch en onopvallend dat ze amper opvallen in hifi-winkels gevuld met apparaten die komen met spectaculaire oplichtende VU-meters en voorkanten vol knopjes en displays. Geen designuitspattingen bij dit merk, want elke Hegel ziet er heel gewoontjes uit. Zwart meestal, met een retro-display waar spaarzaam verschijnende tekst in het blauw toont. En toch is Hegel een echt succesverhaal geworden in de hogere klasse, door een sterke focus op eigen versterkerontwerpen en prima DAC-implementaties.

De Röst die we hier bekijken breekt wel een klein beetje met de ingetogen aanpak van de Noren, onder meer vanwege zijn witte kleur. Maar ook omdat deze geïntegreerde versterker volop inzet op IP-controle, wat handig is als je een geluidssysteem wil integreren in een ruimer domoticaverhaal. Je kunt de Röst natuurlijk gewoon gebruiken als een versterker, ook als je van smart homes niets moet hebben.

Hegel Röst: het witte wonder

Hegel als merk bestaat nog niet zo lang, een kleine 20 jaar. De kiemen werden gelegd in een thesis van een student die later de oprichter van het bedrijf werd, een zekere Bent Holter. De thesis, die handelt over harmonische vervorming in versterkers, vormde het fundament van de versterkertechnologie die nu het kloppende hart is van Hegel-versterkers. De naam verwijst overigens niet rechtstreeks naar de gelijknamige fenomenologische filosoof, maar naar de band van Holter, die op zijn beurt de Duitse denker eerde.

Het klinkt je misschien allemaal kleinschalig en ambachtelijk in de oren, maar het bedrijf haalde zijn startkapitaal bij Telenor – een grote Scandinavische operator – en investeerde sterk in het ontwikkelen van de SoundEngine-versterkertechnologie en eigen DAC’s. Heel wat hifi-merken halen die soort zaken bij derden. Het zorgt er voor dat het bedrijf heel consequent blijft en trouw aan zijn filosofie. Misschien wel daarom dat Hegel vooral de laatste jaren een bijzonder sterke opmars kent, ondanks het feit dat hun producten toch een zekere prijs dragen.

De 2 x 75 watt Röst is het nieuwste van het Noorse merk (al staan er binnenkort weer nieuwe versterkers op stapel). Hegel toonde de Röst onder meer reeds op de voorbije ISE-beurs in Amsterdam. Dat is geen toeval, want dit toestel mikt zowel op de doorsnee muziekliefhebber als op installateurs die een machine willen die via IP (dus over het netwerk) kan bediend worden.

Wat meteen opvalt is natuurlijk die witte kleur, die wij eerder als een soort crème-beige-wit zouden omschrijven. Voor Hegel geldt dat als een uitspatting. Toch is de versterker zelf nog altijd Hegeliaans in zijn minimalisme. De licht golvende voorkant heeft twee draaiknoppen (volume en input) die een display met witte cijfers flankeren. Hierop krijg je ook een minimum aan informatie geserveerd: het volumeniveau, de naam van de geselecteerde invoer en eventueel een samplingrate. Een solitaire hoofdtelefoonuitgang is verder het enige wat de voorkant breekt.

Onze eerste indruk van het design van Hegel-producten was eertijds: is dit het? Het zijn nu eenmaal geen goedkope producten, iets wat je misschien zou denken als je maar snel een blik werpt op een toestel van de Noren. Dat komt door een wat eentonige uitstraling. Net zoals de vorige Classic-lijn van NAD bijvoorbeeld, die had ook wat last van dat probleem.  Ondertussen zijn we wel wat bijgedraaid. Ook wel omdat de Röst bij nadere inspectie wel zeer goed in elkaar steekt. De bouwkwaliteit is echt goed, met een behuizing die nergens dun of kwetsbaar overkomt. Gewoon solide, met een stevige nadruk op ‘gewoon’. Dat minimalisme past beter in een interieur dan je zou denken als je rondloopt op een show. Ook dat is vaak omgekeerd: sommige hifi-apparaten zien er prachtig uit in een luister- of demoruimte, maar passen bij niets dat op een modern interieur lijkt. 

We vingen geruchten op dat de Röst trouwens op termijn ook in het zwart zou verschijnen.

De Röst komt met drie pootjes die vibraties moeten elimineren, wat het toestel wel wat hoger doet overkomen dan typische hifi-componenten. Toen we de versterker voor het eerst wilden beluisteren, vonden we eerst de aan-knop niet. Zelfs de handleiding was op dat vlak niet zo duidelijk. Wat blijkt: de power-knop zit onder het toestel, links. Je steekt je hand er onder en duwt naar boven. Ongewoon.

In de doos zit een afstandsbediening die even solide is de versterker zelf. Het is lang geleden dat we nog een remote in handen hadden die even zwaar en duurzaam is gebouwd. Het is volledig uit dik metaal en je moet hem ook openschroeven om de batterijen te vervangen. Indrukwekkend, ondanks de kleine, harde knopjes. Ik zou hem ook niet op een tegelvloer laten vallen, want ik kan niet voorspellen wie wint.

Wat is het juist?

De naam van de Röst verwijst naar een eiland ergens in het hoge Noorden dat zelfs naar Noorse normen geïsoleerd is. Zegt Hegel, niet wij. Er is nog een hele marketinguitleg rond de naam, maar wat ons opvalt in de beschrijving van het toestel is dat Hegel zowel aan audiofielen als een typische consumenten denkt.

Zo heeft het Noorse merk veel energie gestoken in de Airplay-ondersteuning (“significant beter dan bij andere merken, we hebben er veel tijd aan besteed”, stelde een Hegel-vertegenwoordiger een tijdje terug) als in het voorzien van gebalanceerde analoge XLR-ingangen. Een premiummerk dat expliciet suggereert dat je een Chromecast Audio of een Sonos Connect aansluit, dat kom je zelden tegen.

Maar het past wel bij de afgelijnde filosofie van de Röst. Het is een geïntegreerde versterker met een uitgebreid DAC-gedeelte, waardoor het zowel analoge, digitale als streamingbronnen kan afspelen. Maar echt streaming inbouwen in de zin van een volledig softwareplatform voorzien doet Hegel niet.

Er is geen app om de Röst te bedienen. Doe dat maar via een DLNA-controller (zoals uBubblePnP), via Airplay of door een streamer aan te sluiten (zoals een Chromecast). Ergens is dat wel opmerkelijk. Maar dat is hoe het merk schijnbaar werkt: geld steken in specifieke zaken, zoals het DAC-proces en versterking, niet in dingen die iemand anders al goed doet. Als we kijken naar bepaalde andere merken in de markt die momenteel enorm worstelen met softwareontwikkeling, dan denken we dat dit misschien wel een slimme keuze is.

Hegel Röst: Veel aansluitingen

De achterkant van de Röst heeft een mooie, heldere layout. Links vind je alles analoog: de line-output (mocht je wat extra vermogen wensen in de vorm van een eindtrap), twee cinch-paren en een set XLR-ingangen. Het midden wordt ingenomen door speakerterminals voor één paar luidsprekers. Het zou niet gek zijn geweest om hier meer te voorzien, vooral omdat een zone extra nog wel handig is in een custom install scenario. Rechts zit het digitale aansluitveld, met één coaxiale ingang, drie optische inputs en een USB klasse B-poort. De Röst heeft geen WiFi aan boord, de ethernetkabel is dus verplicht.

Het netwerk is noodzakelijk voor DLNA-streaming en Airplay, maar ook als je gebruik wil maken van IP-controle. Hegel is heel open met informatie hierover. Je kunt zelfs vanaf je computer een telnet-sessie beginnen en het volume regelen, inputs kiezen of het toestel in/uitschakelen. We hebben het even geprobeerd via de Terminal in Mac OS X, werkt prima.

Voor de doorsnee muziekliefhebber is dit misschien niet meteen nuttig, al heb je wel bijvoorbeeld remote-apps waar je IP-commando’s kunt verbinden aan een knop op het scherm bijvoorbeeld. De Röst kan bovendien passen in een Control4- en Crestron-omgevingen, interessant voor installateurs. Maar zoals gezegd is het luik IP-controle niet perse relevant voor iedereen. Het is zeker ook niet de enige kwaliteit van de Röst, eerder een kers op de taart.

Versterkerluik

De Röst is gebouwd rond de vernieuwde SoundEngine-technologie van Hegel, dat trouw aan de merkfilosofie alle vervorming en kleuring probeert te vermijden. Dat doet Hegel door een combinatie te zoeken van de kwaliteiten van klasse A (puur, maar weinig efficiënt) en klasse A/B (neigend tot crossover-vervorming, maar wel zuinig), wat SoundEngine op ingenieuze manier doet door vervorming pro-actief tegen te gaan (een zogenaamde feed-forward-aanpak). Voor alle duidelijkheid: de Röst is dus wel een A/B-versterker.

Het einddoel van SoundEngine is het signaal te versterken zonder iets toe te voegen. Dat doel doet wat denken aan de bedrijfsfilosofie van KEF, die stelt altijd naar een natuurgetrouwe weergave te streven. Misschien daarom dat Hegel en KEF in een aantal landen samen verdeeld worden. Wij hebben de Röst echter beluisterd met onze Dali Rubicon 6-speakers, luidsprekers die absoluut een eigen karakter bezitten.

Tijdens het testen van de Röst hebben we onder meer de soundtrack van Star Wars: Force Awakens weer afgestoft. Nu ja, virtueel dan, want we luisteren naar de 96 kHz / 24-bit-versie die we via Roon naar de USB-ingang van de Hegel-versterker sturen. Overigens, als je van ingang wisselt bij de Röst word je begroet door het luide geklik van relays. Tijdens onze test noteerden we een typisch verbruik rond 35 watt, met een sluimerverbruik rond 0,8 watt.

We merken dat net zoals het design de klank van de Röst ons op langere termijn meer en meer beviel. Geen liefde op eerste zicht, maar iets dat groeide naarmate we merkten waar het goed in is. Dat komt omdat de Hegel-klank vrij puur is, weinig gekleurd. Al hebben we wel het gevoel dat de Röst vergeleken met andere Hegel-versterkers die we in het verleden hoorden, toch een heel klein beetje warmer is. We baseren ons nu wel op ons geheugen, wat altijd een beetje hachelijk is als het gaat om geluid.

De Hegel-klank ‘pakt’ het oor misschien niet meteen (afhankelijk van de speakers die er aan hangen), maar als je blijft luisteren besef je dat je wel veel detail hoort en de muziek ook echt vloeit. Grote dynamische sprongen blijken geen probleem voor het SoundEngine-design. Toen we op een bepaald moment naar het fijne strijkerswerk in ‘Han en Leia’ luisteren, met het volume helemaal open, werden we even later uit onze stoel geblazen toen de volgende track, het bombastische ‘March of the Resistance’ begon te spelen. Het is een typische John Williams-moment  met veel percussie en een hoger tempo, en dat kan een versterker serieus uitdagen. Voor de Röst, geen probleem.

De percussie knalt echt, waarbij opvalt hoe gecontroleerd de Hegel wel is. Het toestel pakt uit met een bijzonder hoge dempingsfactor (circa 2.000), dus ergens zijn we niet verrast. De Röst is daarom wel een aanrader als je houdt van muziek waar controle belangrijk is. Denk aan Yello, Depeche Mode, Kraftwerk bijvoorbeeld, muziek die op sommige versterker-luidsprekercombinaties gewoonweg niet beroert, maar ook heel wat klassiek werk.     

Hegel Röst: Conclusie

Laat je niet misleiden. De onopvallende verschijning die de Röst is, doet uitschijnen dat deze Hegel-versterker weinig bijzonder is. Ergens klopt dat ook, in de zin dat de Röst vooral zorgt dat de kwaliteit van de muziek en de kwaliteiten van je luidsprekers heel zichtbaar wordt. De versterker zelf is behoorlijk transparant en zeer gecontroleerd, wat speaker-matching naar ons gevoel minder cruciaal maakt. Het is ook een versterker voor nu, even geschikt voor audiofiele muziekbronnen als voor muziek afkomstig van zaken als Airplay of DLNA. De mooie DAC- en Airplay-implementatie zorgen daar treffend voor. De IP-controle maakt bovendien meer complexe thuisautomatisatie-scenario’s mogelijk.