REVIEW

Sand Snowman - Two Way Mirror

Jan de Jeu | 10 september 2009

Ondanks dat, of misschien juist wel omdat hij in het hectische Londen woont, produceert Sand Snowman mysterieus rustige muziek. Zijn eerste drie albums, die aanvankelijk in streng gelimiteerde edities uitgebracht werden, vormen tezamen een trilogie waarvan Tonefloat eerder I’m Not There en The Twilight Game op vinyl uitbracht.

Sand Snowman - Two Way MirrorNu is er dan ook het derde deel. Geheel in de lijn van de psychedelische traditie tracht Sand met de negen composities subtiele verschuivingen in perceptie te bewerkstelligen. De arrangementen van dit derde deel hebben een nog sterker minimalistisch karakter dan de beide voorgaande delen.

De luisteraar wordt meegetrokken in een mengsel van klanken opgeroepen door akoestische instrumenten als gitaar, piano en cello, gecombineerd met vocale harmonieen en subtiel gedoseerde elektronica. Het ene moment meen ik ieder moment Syd Barrett te zullen horen terwijl ik op het volgende moment kamermuziek meen te herkennen of meedrijf op een jazzy klanklijn. Bij een eerste beluistering lijken alle stukken afzonderlijk van elkaar te bestaan. Pas na meerdere luistersessies ontstaat er een coherentie en een besef van opbouw van het werk. Waarbij de bedachtzame en droefgeestige leegte van het begin geleidelijk overgaat naar het experimentele einde. Een fascinerende lp.


EDITORS' CHOICE