De periode waarin jeugd overgaat in volwassenheid is al zo vaak het onderwerp van films geweest dat er een term voor bestaat: coming of age film. De Zweedse film Falkenberg Farewell graaft diep in die bijzondere periode van het mensenleven. Een direct, bijna documentair verslag uit het dagelijks leven van een vriendengroep in een saai plaatsje. De lamlendige laatste zomer samen, waarover de toekomst een onbestemde schaduw werpt.
Heel lang lijkt de film een reeks tamelijk willekeurige observaties uit het dagelijks leven van vijf overjarige pubers die hun toekomst uitstellen. Het realisme, zo blijkt uit het informatieve interview dat als extra op de DVD staat, is niet toevallig. De acteurs spelen voor een belangrijk deel zichzelf; de personages dragen de namen van de acteurs en de grens tussen film en werkelijkheid is zo vaag dat de regisseur niet precies meer kan zeggen wat nu echt was en wat niet. Dit ondanks het feit dat er wel volgens een script gewerkt werd.
De jongens leven in een eigen universum, een vacuüm binnen het doodse Falkenberg. Ouders tonen hun onbegrip maar slagen er niet in enige invloed uit te oefenen, meisjes lijken niet te bestaan en de jongens kijken met oprechte verbazing naar de wereld om hen heen, met verschijnselen als een inderdaad groteske drive-in bingo. Ze hebben oeverloze gesprekken over alles en niets, hangen rond, blowen wat en nemen een duik. Af en toe is er een voice-over met melancholische gedachten, die afkomstig blijken uit het dagboek van één van de jongens, David. Deze gedachten cumuleren in een drastisch afscheid, zo ongeveer het enige dramatische element in de film. Er wordt onhandig afscheid genomen en het dagelijks leven herneemt zijn gang. Er is niets veranderd, er zijn geen illusies.
Regisseur Jesper Ganslandt speelt zelf een van de rollen. Met uit de hand gedraaide DV beelden sluit de gekozen vorm perfect aan bij de dagboekachtige inhoud, waarbij authentieke 8mm familiefilmpjes een extra laag toevoegen aan dit briljante, ontroerende portret.
Een antwoord op de even banale als onvermijdelijke vraag of ook de zelfmoord echt plaatsgevonden heeft wordt door Ganslandt omzichtig ontweken in het wat onhandige interview van Oliver Kerkdijk, waarin ook de gelijkenis van David en Kurt Cobain aan bod komt. De regisseur die de wereld over reist langs de filmfestivals met het verhaal dat hij al jaren achter zich heeft gelaten wil nu een film gaan maken over meisjes.
Aanvullende informatie:
Zweden/Denemarken, 2006
Speelduur: 88 minuten
Regie: Jesper Ganslandt
Productie: Anna Anthony
Scenario: Jesper Ganslandt, Frederik Wenzel
Camera: Frederik Wenzel
Montage: Jesper Ganslandt, Michal Leszczylowski
Met: John Axel Eriksson, Holger Eriksson, David Johnson, Jesper Ganslandt, Jörgen Svensson
Extra: interview
Beeld: 1:2.35 (cinemascope), extra 16:9, anamorf
Geluid: DD 5.1
Uitgave: de Filmfreak www.filmfreaks.nl
