Jaren geleden kreeg ik van iemand, die weet dat ik een groot liefhebber van vrouwenstemmen ben, een drietal cd’s van Stacey Kent te leen. 
Eén van die zilveren schijfjes droeg de titel ‘Dreamsville’, de tweede was een Gold cd met een dwarsdoorsnede van haar werk en van de derde kan ik me niets herinneren. Niet in de laatste plaats omdat ik hem niet eens gedraaid heb. Mijn eindoordeel; een dame met een mooie stem maar niet echt boeiend.
Sinds enkele weken draai ik echter vrijwel iedere avond de 180 gram vinyl versie met daarop het prachtige door Michel Legrand geschreven titelnummer en vraag ik me af waarom ik nu wel zo geraakt wordt door de onmiskenbare intimiteit van die zachte stem die prachtig fraserend die langzame, romantische en soms melancholieke ballads door mijn luisterruimte laat klinken.
Zeker weten doe ik het niet maar ik houd het er op dat de Lyra Titan beter in staat is om de onderliggende emoties naar boven te halen dan de rode laser dat kon. Hoe dan ook; deze lp geeft mij iedere keer opnieuw kippenvel wanneer ik mij terugtrek in mijn luisterruimte en mij in het schemerdonker laaf aan nummers als Gershwin’s ‘I’ve Got A Crush On You’, ‘Isn’t It A Pity’ en niet te vergeten ‘Hushabye Mountain’ en ‘Polka Dots and Moonbeams’ waarin echtgenoot Jim Tomlinson even zijn saxofoon verwisselt voor de klarinet. De band die verder nog bestaat uit pianist David Newton - die u misschien ook kent als de begeleider van zangeres Tina May - bassist Simon Thorpe, Colin Oxley op gitaar en Jasper Kviberg op drums speelt al jaren in deze samenstelling. Tezamen bieden zij op deze prachtige re-issue van dit meest relaxte album van deze, in New York geboren maar tegenwoordig in Engeland wonende, zangeres de perfecte instrumentale ondersteuning.
