Zo roze als de verpakking is ook de DVD met de derde film van Sofia Coppola. Ze wilde een kostuumfilm maken, maar geen historisch drama. Het 18e eeuwse verhaal van de jonge vrouw van de al even jonge Louis XVI in het door en door decadente Versailles aan de vooravond van de revolutie kreeg een aankleding die gebaseerd is op de ‘New Romantics’ van begin jaren 80 van de twintigste eeuw.

De stijl van de film is hedendaags, en de outfit van Adam Ant (wie kent hem nog? – red.) stond model voor die van koning. Vooral in de soundtrack vieren anachronismen hoogtij. Post-punk van Bow Wow Wow, New Order, Gang of Four, Cure en Ant dus wordt afgewisseld met recenter werk van Aphex Twin, The Strokes en Air, en voor de sfeer ook nog een beetje muziek uit de tijd waarin het verhaal zich eigenlijk afspeelt.

Dat verhaal is al vaak verteld, maar nooit zoals hier. Coppola benadert het volledig vanuit de Oostenrijkse prinses die op haar 14e uitgehuwelijkt wordt aan de Franse kroonprins. Na een traumatisch afscheid van haar schoothondje – ze mag niets van haar oude leven meenemen, zelf haar oude kleren moeten uit, dat is nu eenmaal de traditie – komt ze in een totaal onbekende en niet altijd vriendelijke omgeving terecht. Haar rol is puur gericht op het genereren van nageslacht, maar dat valt niet mee met een echtgenoot die slechts interesse toont in de jacht en de staljongens. Door het overlijden van zijn vader wordt hij al snel koning, maar dat verandert weinig. Dat het huwelijk jarenlang ‘ongeconsumeerd’ blijft wordt dan toch vooral de vorstin aangerekend, die zich uit verveling vooral met feestjes bezighoudt.

Een hypocriete wereld, puur gericht op uiterlijkheden en decadent vermaak, dat is een beeld met veel raakvlakken in het heden. Volledig blind voor het leed om je heen ongelukkig zijn tussen massa’s spullen – dat moet voor menig scholier een herkenbaar beeld zijn. Marie Antoinette, als een Paris Hilton avant la lettre, past hiermee mooi in het oeuvre van de jonge regisseuse Sofia Coppola, dat een kritische analyse van haar generatie biedt. Ook in de The Virgin Suicides stonden muziek en tienerleed centraal, en vervreemding van je omgeving was het thema van het bejubelde Lost in Translation.

Wie een historische film verwacht zal zwaar teleurgesteld zijn in Marie Antoinette. De geschiedenis is volledig ondergeschikt, en de film stopt voordat de vorstin door het volk een kopje kleiner gemaakt wordt. Die afloop wordt bekend verondersteld en is verder ook niet relevant voor de karakterontwikkeling waar het hier feitelijk om gaat. Coppola wil bovenal demonstreren dat alles om uiterlijkheden draait, wat ze doet door overvloedig veel aandacht aan de aankleding te besteden. Kosten noch moeite zijn daarbij bespaard. Prachtige maar onpraktische kostuums, de overdadige versiering van de paleiszalen en vooral eindeloos veel roze gebakjes – de Efteling is er niks bij.

De film staat in uitmuntende beeld en geluidskwaliteit op de DVD – in dit geval is dat essentieel. Als extra’s zijn er een making of, waarin ook de vader van de regisseuse, Francis Ford Coppola, zijn waardering uitspreekt, enkele verwijderde scènes en een grappige parodie van acteur Jason Schwartzman op het MTV programma Cribs. Als een bling-bling rapartiest leidt hij de kijker rond in zijn optrekje te Versailles.

Aanvullende informatie:
Speelduur: 118 minuten
Verenigde Staten, 2006
Regie: Sofia Coppola
Productie: Francis Ford Coppola, Sofia Coppola, Callum Greene, Ross Katz
Camera: Lance Acord
Scenario: Sofia Coppola
Art direction: Pierre Duboisberranger
Montage: Sarah Flack
Met: Kirsten Dunst, Jason Schwartzman, Rip Torn, Judy Davis, Asia Argento
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DTS / Dolby digital 5.1
Distributie: A-Film www.a-film.nl
Website: http://www.marieantoinette-lefilm.com/