Een komedie over triestheid van de Canadese filmmaker Guy Maddin, die er een sport van maakt zijn films er uit te laten zien alsof ze rond 1930 gemaakt zijn. Zijn meest toegankelijke tot nu toe is nog steeds behoorlijk vreemd. Centraal staat een soort songfestival, uitgeschreven door bierbarones Lady Port-Huntly. Winnaar is degene die het meest trieste lied ten gehore brengt.

Het originele script van de Engelse schrijver Kazuo Ishiguro, vooral bekend van Remains of the Day, werd drastisch bewerkt. Oorspronkelijk speelt het in het hedendaagse Engeland, en wil het de absurditeit van onze tijd aangeven. Maddin verplaatste het verhaal naar 1933, de tijd van de Grote Depressie, in Winnepeg, de meest trieste stad van de wereld. Lady Helen Port-Huntly (Isabella Rossellini) is een flamboyante dame, met blonde pruik maar zonder benen. Ze introduceert zich met de woorden “I am not an American, I am a nymfomaniac”. De benen is ze kwijtgeraakt bij een fatale combinatie van een auto-ongeluk en een dronken arts die heel klassiek het verkeerde been amputeert.

Haar oproep brengt muzikanten van alle uithoeken van de wereld naar het ijskoude Winnepeg. De strijd wordt gestreden als een reeks duels, als waren het bokswedstrijden. Maar liefst drie van de deelnemers maken deel uit van de familie Kent, en dat zijn geen onbekenden van Port-Huntly. Fyodor Kent was de dronken arts, en vertegenwoordigt Canada, zichzelf begeleidend op een omgevallen piano. Zijn zoon Chester was ooit de geliefde van Lady Helen. Nu is hij aanwezig met zijn aan geheugenverlies lijdende vriendin Narcissa (Marina de Medeiros), en vertegenwoordigt Amerika omdat hij als weinig succesvol impresario in New York het prijzengeld goed kan gebruiken. Zijn broer Roderick is helemaal een vreemde snuiter. Hij kan heel triest spelen op zijn cello, geïnspireerd door het hart van zijn overleden zoontje dat in een potje tranen in zijn jaszak zit. Onder de naam Gavrilo de Grote vertegenwoordigt hij Servie. De glazen, met bier gevulde kunstbenen van Helen bezwijken onder het spel van deze lookalike van graaf Dracula (analoog aan de klassieke Memorex reclame).

Het moge duidelijk zijn: deze film is een waterval van absurde onzin, ook nog eens boordevol dwaze one-liners. Zeer vermakelijk, maar waar je het tijdens het kijken nog het drukst mee hebt is je te verbazen over de fantastische beelden. Allemaal gemaakt in een ijskoude hangar vol rommelige decors; een boeiende making of laat het allemaal zien. Er werd gewerkt met een scala aan historische filmmaterialen, veelal 8mm. Meestal in zwart-wit, maar er zijn ook passages in bonte, oververzadigde kleuren. Alles ziet er stokoud uit, inclusief de klassieke begintitels. De soms door overvloedig gebruik van vaseline op de lenzen behoorlijk vage beelden hebben voortdurend een bijzondere schoonheid, die de film op zich al interessant maakt.   

De DVD is voorzien van een karrenvracht aan niet vertaald bonusmateriaal. Er zijn aanvullende filmpjes, een making of en een uitgebreide presentatie van de internationale cast. Guy Maddin en acteur Mark McKinney hebben vanzelfsprekend de nodige sterke verhalen over de productie te vertellen op het meegeleverde commentaarkanaal.

Aanvullende informatie:
Canada, 2003
Speelduur: 100 minuten
Regie: Guy Maddin
Scenario: George Toles & Guy Maddin, naar Kazuo Ishiguro
Met o.a. Isabella Rosselilini, Maria de Medeiros, Mark McKinney, David Fox
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby digital 2.0
Uitgave: Moskwood www.moskwood.nl