In het begin van zijn carrière werd hij door disc jockey Fred Robbins uit New York afwisselend bestempeld als ‘Mr. Butterscotch’ en ‘The Velvet Frog’. Mel vond het vreselijk maar met name die laatste nickname is hem zijn hele leven, tot aan zijn overlijden op 5 juni 1999 in Beverley Hills, blijven achtervolgen. 
Waarschijnlijk omdat het zo’n perfecte omschrijving is van de stem van deze als Melvin Howard Torme op 13 september 1925 in Chicago geboren muzikale duizendpoot. Het streepje op de é voegde hij zelf toe omdat hij dat mooier vond nadat eerder een immigration officer op Ellis Island de achternaam van zijn ouders al had veranderd van Torma in Torme.
In zijn geboortestad zong hij als kind in nachtclubs en op de radio terwijl bandleider Harry James het door hem geschreven nummer ‘Lament To Love’ opnam toen hij nog maar vijftien jaar oud was. Hij leerde piano spelen en drummen, zong in de door Chico Marx geformeerde bigband, acteerde in films en startte zijn eigen vocale groep de Mel-Tones die uit zou groeien tot de meest muzikale jazz-pop zanggroep van de veertiger jaren.
Nadat hij deze groep ontbonden had ging hij zich volledig richten op een loopbaan als solo zanger. Hij lanceerde een serie vocale jazz albums voor de labels Coral en Verve waarbij hij meestal samenwerkte met pianist / arrangeur Marty Paich en zijn orkest. Dit was ook het geval bij het in 1960 door Norman Granz voor Verve geproduceerde album ‘Mel Tormé Swings Shubert Alley’ waarop hij songs ten gehore brengt uit shows die tussen 1940 en 1960 op Broadway liepen. Het belangrijkste selectiecriterium bij de keuze van de twaalf songs was de aanwezigheid van jazz potentieel.
In de line up grote namen als die van Art Pepper op altsax, Frank Rosolino op trombone en tenorsaxofonist Bill Perkins die alle gelegenheid krijgen om te soleren in nummers afkomstig van componisten als Oscar Hammerstein, Cole Porter en Leonard Bernstein. Wat Mel’s zingen zo bijzonder maakt wanneer het afgezet wordt tegen tijdgenoten als bijvoorbeeld Frank Sinatra of Tony Bennett, is dat hij zich niet presenteert als een voor de band staande solist maar daarentegen zijn stem laat klinken als één van de vele instrumenten in de band. Daarmee veel meer ruimte creerend voor de overige bandleden. Het heeft waarschijnlijk alles te maken met zijn eerdere carrière als professionele drummer.
Ook zijn zangstijl, met het ritme dat gekarakteriseerd wordt door de relaxte swing van een westcoast drummer, is daarop terug te voeren. De ritmische benadering is meteen te horen in het eerste nummer ‘Too Close For Comfort’ dat fraai opbouwt tot een climax. Tempoversnellingen voert hij door in o.a. het uit My Fair Lady afkomstige ‘On The Street Where You Live’ en het swingende ‘Old Devil Moon’ waarin arrangeur Paich een Zuid-Amerikaanse beat introduceert. Samen met ‘Just In Time’, ‘Hello Young Lovers’ en ‘Too Darn Hot’ de hoogtepunten van dit swingende album met een mooi stereobeeld en dito klank dat door Speakers Corner Records als altijd fraai verzorgd is heruitgegeven op 180 gram virgin vinyl.
Aanvullende informatie:
Format: 180 gram virgin vinyl LP Verve MG VS – 6146 re-issue
Label: Speakers Corner Records
