Seks. Is dat zo banaal als het eten van een boterham, of “a voyage to the sublime”? De eerste visie is van Heleen’s moeder – Diep speelt in de jaren 70, net na de seksuele revolutie. De tweede komt uit de mond van een onbereikbare Engelse jongen die door de veertienjarige Heleen wel heel interessant gevonden wordt. Voor de onbeholpen Axel is seks een reden om zich van kant te maken als hij het niet krijgt, zo dreigt hij.

Het leven van Heleen is niet gemakkelijk. Zeker niet met ouders die uitsluitend in zichzelf geïnteresseerd zijn.
Ze scheiden en gaan druk aan het rommelen met nieuwe liefdes, die dan ook weer tegenvallen. Kinderen gebruiken ze puur als klankbord voor hun eigen sores, belangstelling of aandacht ontbreken volledig.
Aan het begin van de film rent de hele familie de zee in, en gaat Heleen kopje onder. Aan het eind is ze alleen, maar komt boven.

Diep is de eerste lange speelfilm van Simone van Dusseldorp, en is gebaseerd op de autobiografische roman Het leven bestaat niet van Hendrickje Spoor, tot filmscenario bewerkt door Tamara Bos. We zitten de hele film dicht op de huid van de perfect gecaste Melody Klaver, die er op het ene moment kinderlijk, en het andere als een jonge vrouw uitziet, tegelijkertijd stug en kwetsbaar.

Eigenlijk zitten we meer in haar hoofd, want het associatieve camerawerk van Ton Peters geeft precies haar gemoedstoestand weer.

Vaak zo chaotisch en gefragmenteerd dat je je nauwelijks kunt orienteren, het duurde bijvoorbeeld een hele tijd eer ik Monic Hendrickx als de moeder herkende. Zwaar verkleurd als Heleen stoned is, kil en helder als Steve, de enge, maar in Heleen’s ogen aantrekkelijk mysterieuze Engelse junk verschijnt. Het geluid is vaak net zo desorienterend, met soms veel ruis en vaag gepruttel. Veel aandacht is ook besteed aan de art-direction, die subtiel maar treffend de jaren 70 sfeer neerzet in behangetjes en kapsels.



Een film met zo’n gevoelig onderwerp als puberteit en ontluikende seksualiteit is net zo kwetsbaar als de personen waarover hij gaat. Je moet meegevoerd worden in de emoties van het hoofdpersonage, anders wordt het al gauw gênant. Wat dat betreft is Diep volledig geslaagd. Hoewel de gesprekken met de ouders soms wat mechanische volzinnen bevatten (maar goed, je hebt mensen die zo praten) zijn het vooral de gevoelens die van het scherm spatten. Melody Klaver is geweldig, en de opvallende vormgeving versterkt het effect van die ontluisterende ‘eerste keer’.

Beeld en geluid van de DVD zijn van uitstekende kwaliteit. Er zijn een paar korte extraatjes toegevoegd over het maken van de film, deels overgenomen van een regionale televisieomroep. Vindt er nog iemand dat er in Nederland geen mooie films gemaakt worden?


Aanvullende informatie:
Nederland, 2005
Speelduur: 80 minuten
Regie: Simone van Dusseldorp
Scenario: Tamara Bos
Productie: Marc Bary
Camera: Ton Peters
Montage: Peter Alderliesten
Art direction: Ben Zuydwijk
Muziek: David van der Heijden
Met: Melody Klaver, Monic Hendrickx, Bart Klever, Stijn Koomen, Damien Hope
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: dolby digital 5.1
Distributie: 1 More Film 
Uitgave DVD: A-film