Muziek kan veel met een mens doen, dat weet u vast wel. Minder bekend is dat muziek ook voor dieren belangrijk kan zijn. In The Story of the Weeping Camel zijn we getuige van een muzikaal ritueel waarmee beoogd wordt een moeder-kameel te verzoenen met het door haar verstoten kalf. Het schijnt altijd te werken, en maakt deel uit van een mooie gedramatiseerde documentaire over het leven van nomaden in de Gobi-woestijn in het zuiden van Mongolie. 
Het gebied is van oorsprong een drooggevallen zee. Er groeit weinig, en de omstandigheden zijn er bar: 40 graden in de zomer, -40 in de winter, tussendoor zandstormen. De mensen wonen in vilten tenten, waarin ook pasgeboren lammeren onderdak vinden.
De kamelen zijn beter toegerust voor deze omgeving. Vooral bij moeizame bevallingen, vaak bij kamelen die voor het eerste een kalf krijgen, gebeurt het regelmatig dat het kalf verstoten wordt. Hier gebeurt het bij een bijzonder fotogeniek wit kalfje, dat ook nog eens heel klaaglijk huilt, inclusief tranen. De moeder staat het kalf niet toe bij haar te drinken, en geeft het een trap als het te dicht bij komt.
De nomaden blijven er kalm onder. Het kalf wordt bijgevoerd, en als bemiddelingspogingen niet lukken worden twee kinderen op pad gestuurd om de vioolleraar te gaan halen in een naburig dorp. Daar zijn volop interessante schoteltelevisies aanwezig, wat de missie even ophoudt.
De man komt om viool te spelen bij het zogeheten Hoosh ritueel, waarbij de moeder van de jongens de vereiste woorden zegt. Bij een kameel is het ‘hoosh’, terwijl schapen op `toig` reageren en geiten op `ziigziig`. Het kan lang duren, maar heeft ook hier het gewenste effect: de moeder accepteert haar kind, eind goed al goed. Ook voor de kinderen is er geluk: zij weten hun ouders te bewegen tot aankoop van een door batterijen aangedreven televisie. 
De film is gemaakt door twee studenten van de Beierse filmacademie, Byambasuren Davaa en Luigi Falorni. Eerstgenoemde is, u kon het al raden met die naam, afkomstig uit de streek, en wilde dit simpele verhaal altijd al vastleggen. Ze hadden beperkte tijd en middelen (film), en dat er inderdaad een kalf verstoten werd was dus een kwestie van mazzel. Hoewel de mensen zich soms wat ongemakkelijk gedragen voor de camera komt het geheel erg natuurlijk en levensecht over. Zielige dieren en bijna uitgestorven culturen zijn erg populair bij een groot publiek, maar gelukkig hebben de makers de verleiding kunnen weerstaan om het gegeven al te sentimenteel en populistisch aan te kleden. Er wordt weinig gesproken, het tempo is traag als het leven in de woestijn, en menig haastige westerling zal zenuwachtig en ongeduldig gaan wiebelen bij het kijken naar deze uiterst onthaaste film. Kunstmatig toegevoegde muziek wordt gemeden – de geluiden van de natuur (het kalf, de wind), en natuurlijk het ritueel, krijgen hierdoor alle aandacht. De plaatjes van de woestijn zijn vanzelfsprekend prachtig. Het verdwijnen van de traditionele cultuur, hier aanwezig als de televisie die oprukt, is slechts op de achtergrond aanwezig, en wordt niet dramatisch aangezet. Hierdoor blijft de sfeer optimistisch, al mag de kijker natuurlijk zelf het zijne of hare denken.
De DVD is mooi verpakt in een slipcase en voorzien van veel achtergrondinformatie. Niet alleen in de vorm van interviews met de regisseurs en producent, maar ook middels een geschreven toelichting van Mongolie-kenner Tjalling Halbertsma op een bijgeleverd vel.
Aanvullende informatie:
Duitsland/Mongolie, 2003
Speelduur: 90 minuten
Regie: Luigi Falorni, Byambasuren Davaa
Productie: Tobias N. Siebert
Scenario: Byambasuren Davaa, Luigi Falorni
Camera: Luigi Falorni
Montage: Anja Pohl
Geluid: Marc Meusinger, Ansgar Frerich, Hans Desinger
Beeldformaat: 16:9 anamorf
Geluidsformaat: Dolby digital 5.1
Distributie film: Contact Film
Uitgave DVD: MoskwoodÂ
