REVIEW

Randy Weston - Little Niles

Jan de Jeu | 18 augustus 2005

Weston wordt over het algemeen geassocieerd met een groot aantal stijlen die hij zich geleidelijk eigen maakte. Beginnend met Thelonius Monk’s bop absorbeert hij vervolgens Afrikaanse en Cubaanse ritmes en melodieen, om alles samen te doen smelten in een zoekend en tegelijkertijd energierijk mengsel.

Randy Weston; Little NilesIn 1958 begint hij zijn samenwerking met Melba Liston, tot op dat moment de trombonist / arrangeur van de Gillespie big band. Vanaf dan is Liston voor hem wat Billie Strayhorn voor Duke Ellington was.

Het eerste project waarin Liston en Weston samenwerken is "Little Niles",de LP waarop alle door Randy geschreven composities opgedragen zijn aan zijn twee kinderen; de op dat moment achtjarige Pamela en haar zevenjarige broertje Little Niles. De composities op deze LP, die nu door Pure Pleasure Records in gelimiteerde uitgave op 180 gram virgin vinyl heruitgebracht wordt mist de invloeden van zijn vroege helden Fats Waller, Duke Ellington en Thelonious Monk. Ditmaal is het puur Randy Weston wat de klok slaat.

De hele LP ademt een heerlijke sfeer van onbevangenheid; als van een jong kind dat de grote overweldigende wereld ontdekt en indrinkt. Het eerste nummer "Earth Birth" begint met een luide ‘primal scream’, gevolgd door de eerste schuchtere schreden en gewaarwordingen op het levenspad.

Melba’s trombone verbeeldt hierin de warmte en soliditeit van onze aarde. "Little Susan" gaat over een calypso meisje, het vriendinnetje van Pamela. Het door de heldere zon beschenen carnaval in dit nummer verandert in een koude grijze dag in het daaropvolgende "Nice Ice" waarin Johnny Griffin’s sax een paar schaatsers rond laat draaien. Kant één wordt besloten met het ondeugende titelnummer waarna de flipside opent met "Pam’s Waltz"; een simpel, helder thema opgedragen aan het meisje dat er van houdt om te dansen op de muziek van haar vader. In "Babe’s Blues" zal ieder het kind herkennen dat in diepe gedachten dan wel dromen verzonken is. Het door de bas van George Joyner gespeelde thema draait rond en rond en wordt overgenomen door de piano van Randy waarna op hun beurt de blaasinstrumenten inhaken en meedraaien om uiteindelijk in samen spel met de bas te eindigen. "Let’s Climb A Hill" tenslotte is een beschrijving van een kind dat afwisselend tegen de heuvel op rent dan wel loopt om vervolgens, met vallen en opstaan, weer een stukje bergafwaarts te gaan, alleen maar om daarna weer omhoog te kunnen rennen.

Verplaats u in de belevingswereld van een kleuter en u zult verrukt zijn van deze plaat. Terug in de wereld van de volwassen muziekliefhebber zult u de warme volle klank kunnen waarderen waarmee deze speelsheid vastgelegd is.


Aanvullende inforamtie:

Format: 180 gram virgin vinyl, United Artists Cat. No: UAL-4011
Label: Pure Pleasure Records Limited
156 B Waldegrave Road
Teddington
Middx, TW11 8NA
United Kingdom


EDITORS' CHOICE