Een stem die je meteen bij de strot grijpt en diepe ontroering oproept kom je niet zo vaak tegen. Pas zag ik Antony op de televisie, bij het VPRO kunstprogramma RAM, en wist dat het, een paar jaar na Jeff Buckley, weer zover was. Iedere keer als we nu I am a Bird Now draaien zeggen mijn vrouw en ik het elkaar meerdere keren op plechtige toon: Wat Is Dit Mooi. Met dikke brokken in de keel. 
In eenvoudige woorden mijmert Antony in zijn liedjes over de grote overgangen en scheidslijnen in het leven. Jongen of meisje, kind of volwassen, leven of dood. Antony is een man, maar zou veel liever een vrouw zijn.
In zijn woorden: "One day I’ll grow up and be a beautiful woman / One day I’ll grow up, feeling full and pure / But for today, I am a child / For today I am a boy". Mannelijk en vrouwelijk lopen in elkaar over bij Antony. In zijn uiterlijk, zijn teksten, maar vooral ook in zijn unieke stem.
Die is diep en hoog tegelijk, met een snel en grillig vibrato, en lijkt nog het meest op Nina Simone. Ingetogen maar met veel gevoel voor dramatiek.
Antony, geboren in Engeland, is afkomstig uit de beroemde gay scene van New York, vanwaar recentelijk ook de Scissor Sisters de wereld veroverden. Antony’s muziek is ontstaan in kleine cabaretzaaltjes, vaak met alleen een piano als begeleiding. Ook op de CD is de instrumentatie sober gehouden, soms met een mooi, ingetogen strijkje erbij. Uitzondering is Fistful of Love een groots gearrangeerd soulnummer in de stijl van een andere favoriet van Antony, Otis Redding, compleet met vette blazers.
Antony zou perfect in de gemeenschap rond wijlen Andy Warhol gepast hebben. De verbinding is er door de hoesfoto van de fraai opgemaakte travestiet Candy Darling uit die beroemde entourage, op zijn/haar sterfbed, 29 jaar oud, lijdend aan leukemie. Antony is op zijn beurt een protégé van Lou Reed, ooit met The Velvet Underground deel van een Warhol project. Antony tourde met Reed en zong op zijn laatste plaat, omdat de norse overlever naar verluid ook tot tranen beroerd raakt door die unieke stem.
Reed zingt en speelt mee op I am a Bird Now, en is niet de enige beroemde gast. Verwante geesten als Rufus Wainwright en Boy George leveren mooie vocale bijdragen, maar blijven bescheiden in de schaduw bij het fenomeen dat de wereld momenteel verovert. De muziek op deze CD lijkt volledig spontaan tot stand te zijn gekomen, zonder nadenken, recht uit het hart. Antony klinkt zo kwetsbaar dat je bijna bezorgd raakt: kan dat wel goed gaan, zoveel aandacht voor dit zo pure, delicate geluid?
Ondertussen kan I am a Bird Now ons in ieder geval niet meer afgenomen worden. Een plaat als een droom. Bij voorbaat een van de hoogtepunten van het jaar. Een stem die zo kan raken, dat blijft toch een van de mooiste dingen die er zijn. Waarvoor had u anders die installatie?
Aanvullende informatie:
10 tracks, speelduur 35:29
Label: Secretly Canadian
Distributie: de Konkurrent
Website Antony and the Johnsons: www.antonyandthejohnsons.com
