Met uitvoeringen door Glenn Gould en Murray Parahia waren de pianoversies van de Goldberg Variations bij Sony al rijkelijk en kwalitatief nauwelijks overtrefbaar voorhanden. Een zeer jonge ster aan het firmament mocht zich bij dit illustere gezelschap voegen: het 23-jarige Duitse talent Martin Stadtfeld.

Het is behoorlijk hoog gegrepen om met juist dit veeleisende werk te debuteren, maar Stadtfeld heeft een bijzondere relatie met de Goldberg Variaties. Al vanaf zijn 17e is hij er intensief mee bezig.

Hij is een echte Bach specialist, en won al menig prijs. En als goed uitziend jongeling is hij natuurlijk een ideaal medium om klassieke muziek van een vermeend stoffig imago af te helpen, met een modern vormgegeven hoesje en een scherp pak. In deze tijd waarin de klassieke CD het moeilijk heeft wordt alles aangegrepen.
Het enthousiasme dat Stadtfeld met name in eigen land oproept is zeer begrijpelijk.

Hij speelt met grote overgave en op technisch indrukwekkend niveau. Met name de snelle passages spetteren om de oren. Hij veroorlooft zich net als Gould destijds grote vrijheden met de partituur. Af en toe worden passages bijvoorbeeld doodleuk een octaaf verschoven. Voor de een heiligschennis, voor de ander een vrijheid die goed past bij de geest van Bach, die ook niet te kritisch was wat de keuze van instrumenten betreft waarop zijn stukken gespeeld moesten worden. De keuze voor een moderne vleugel in plaats van een authentiek klavecimbel is dan ook goed te verantwoorden en vaak gemaakt.

Een andere overeenkomst met Glenn Gould, de legendarische voorvechter van Bach op de piano, is de productie van bijgeluiden door de pianist. Waar Gould vaak luid hoorbaar meeneuriede, maakt Stadtfield snuivende geluiden. Het is erg afhankelijk van de luistersituatie in hoeverre die opvallen. Op mijn huiskamerinstallatie valt het reuze mee, maar in de auto of met een koptelefoon is het toch wel behoorlijk hinderlijk.

Het is zeker niet zo dat deze uitvoering alle concurrentie in een klap wegvaagt. De benadering van Stadtfield is niet zeer emotioneel bewogen of extreem subtiel. Nu kun je Bach op duizend manieren spelen, de muziek blijft altijd overeind, en dat is hier, met alle energie en technische bravoure zeker ook het geval. Benieuwd hoe die piepjonge pianist zich zal ontwikkelen en of hij zich in de enorme concurrentieslag tussen toppianisten zal handhaven.

Aanvullende informatie:
32 tracks, speelduur 66:07
Label: Sony Classical, SK 93101, in coproductie met Südwestrundfunk
Distributie: Challenge