REVIEW

Duke Ellington - ....And His Mother Called Him Bill

Jan de Jeu | 26 januari 2005

Op de meeste foto`s van Duke Ellington staat op de achtergrond iemand die wel zijn alter-ego genoemd wordt; William - ".... And His Mother Called Him Bill" - Thomas Strayhorn, oftewel - zoals de Duke hem zelf noemde - "Sweet Pea". De componist, pianist, arrangeur die in 1938 op 21-jarige leeftijd kennismaakt met Ellington en een jaar later door de bandleider aangenomen wordt zal daar tot zijn dood in 1967 blijven.

Duke EllingtonIn de tussenliggende periode schrijft en arrangeert hij - al dan niet in samenwerking met Ellington - de meest fraaie composities.  De twee hebben een bijzondere werkrelatie waarin Ellington zich in de schijnwerpers bevindt terwijl Strayhorn zich op de achtergrond houdt. De reden daarvoor wordt nooit helemaal duidelijk en kan te maken hebben met de voor Billy kenmerkende verlegenheid en bescheidenheid maar ook met het feit dat hij werkt in een tijd en een gemeenschap die weinig tolerant is ten opzichte van homofielen.

Nadat Strayhorn in 1967 aan slokdarmkanker overleden is besluit Ellington een tribute album op te nemen met daarop twaalf bekende en minder bekende composities van zijn beste vriend en arrangeur. De opnamen vinden plaats tussen augustus en september 1967 in de RCAVictor Studio A in New York City waarbij uiteindelijk twaalf nummers een plek vinden op het zwarte goud. Daaronder helaas niet zijn bekendste compositie, het als herkenningsmelodie van Ellington`s band gebruikte "Take The A Train". Wel het laatste nummer dat hij in het ziekenhuis schreef; het melancholieke "Blue Cloud" dat door Ellington omgedoopt werd in "Blood Count". Daarin soleert Johnny Hodges - de man waarvoor Strayhorn zoveel bitterzoete melodieen componeerde - op alt saxofoon. Gevoegd bij zijn aandeel in de nummers "Snibor", "After All" en "Day-Dream" maakt dit hem tot de meest opvallende solist van deze Speakers Corner Records re-issue op 180 gram virgin vinyl. Clark Terry schittert op flugelhorn in "Boo-Dah" en ook Aaron Bell op bas en Steve Little op drums zijn een extra vermelding waard voor hun bijdrage aan het tot stand komen van deze LP. Het meest indrukwekkende nummer vind ik echter de hekkensluiter; "Lotus Blossom". Volgens Ellington het nummer dat Strayhorn hem het liefst hoorde spelen. Hier klinkt het, net als de andere nummers overigens, zeldzaam doorvoeld en doordrongen van gevoelens van verlangen en hulpeloosheid. Het geeft een extra dimensie aan de bekende sound van de band wat het voor mij tot het beste Ellington album aller tijden maakt.   

Duke Ellington en Billy Strayhorn

Aanvullende informatie:
Format: 180 gram virgin vinyl RCA LSP-3906
Label:  Speakers Corner Records
Starkenbrook 4
D-24214 Gettorf
Deutschland
www.speakerscorner.de  

Distributeur: 
Technicom
Tel. 035-6237170

 


EDITORS' CHOICE