14 oktober 2004, Het Patronaat in Haarlem
Tegen Face Tomorrow lijkt geen recept opgewassen
De dag na het optreden van Face Tomorrow in het Patronaat, heb ik noodgedwongen onder mijn dekbed moeten doorbrengen. Het zal wel een griepje zijn, zo luidde mijn diagnose. Een vriend van me, eveneens aanwezig in het Patronaat, klaagde de volgende dag ook al over aanhoudend kippenvel en rillingen die zich tijdens het optreden al hadden ingezet en niet meer verdwenen.
Het ‘Face Tomorrow-virus’ treedt in vele zalen in Nederland op en kan tot op heden niet worden tegengehouden. Het wordt in sneltreinvaart overgedragen, liefhebbers van stevige rockmuziek lopen het grootste risico.
Face Tomorrow, net teruggekeerd van een succesvolle tour door Duitsland, toont in het Patronaat nogmaals aan dat ze in Nederland onaantastbaar zijn binnen het emo-genre. Het dit jaar verschenen “The closer you get”, is een mijlplaat waarop de concurrentie zich voorlopig kan stukbijten. Fris en avontuurlijk. Hoewel het in vergelijking met hun debuutplaat – het ook niet misselijke “For who you are” – een betere productie is, klinken de heren live nog nét een tikkie energieker.
De meeste bandjes hebben wel een paar nummers nodig om het motortje op gang te krijgen. Face Tomorrow niet. De turbo gaat er direct flink op. Alsof ze zich in de kleedkamer door de spiegel hebben laten opfokken. Onbegrijpelijk waar ze anders de energie vandaan halen. Gitarist Marc Nolte raust over het podium. De drummer dreigt de hemel naar beneden te slaan. Zanger Schootsen galmt vanuit zijn tenen, terwijl bassist Tijs Hop een verwoede poging doet om de boel nog een beetje in toom te houden. Het heeft geen enkele zin met nummers als “sign up”, “all you do” en “feel free” nog op de setlist.
Na een uur spelen lijkt de pijp dan eindelijk écht helemaal leeg. ‘We mogen er nog eentje doen’. Vanuit het publiek doet iemand, waarbij de koorts kennelijk hoog is opgelopen, paniekerig een tegenbod: ‘nee, nog vijfentwintig!’ ‘Wil je ons dood hebben of zo?, lacht Schootsen, die zelf het nummer “Disappointment” oppert als afsluiter. Hij handelt uit voorkennis. Dit is zijn ding, zijn liedje, wie niet horen wil zal wel voelen. Wat volgt is de zoveelste hallucinerende muzikale trip die het publiek infecteert met langzaam aanzwellende geluidsgolven, onderhuidse spanningen en pompende gitaren die ieder moment kunnen exploderen. De aandoening treedt acuut in. Tegen dit virus bestaat tot op heden geen middel. Toediening van Vitamine C is zinloos. Uitzieken, is echt het beste.
Website: www.facetomorrow.net
