Een beetje een bedrieglijke titel, want dit is bepaald niet wat normaal voor een concertopname doorgaat. Nee, The Seville Concert is eigenlijk de geluidsband van een gelijknamige televisiefilm. John Williams speelt daarin gitaar in diverse zalen en tuinen van het koninklijke paleis Los Reales Alcázares, een toeristische attractie in het Zuid-Spaanse Sevilla. Live, maar zonder publiek.

Het programma is een zorgvuldig samengestelde reeks bekende en minder bekende gitaarstukken. En dat begrip is dan ruim opgevat, want de opgenomen stukken van Bach en Vivaldi zijn oorspronkelijk geschreven voor luit, en de Scarlatti sonate voor klavecimbel.

De CD opent toepasselijk met Sevilla, een door Williams bewerkt deel uit de Suite Española van Isaac Albéniz, oorspronkelijk een pianowerk. Het overbekende Asturias uit diezelfde suite volgt een stukje verder in het programma, een overrompelend spektakelstuk dat iedereen die het hoort meteen herkent.

Dat Williams, de beroemde leerling van Segovia, best aardig gitaar kan spelen is ook onmiskenbaar in het romantische en hypervirtuoze Sueño en la Floresta van de Paraguayaanse gitarist en componist Agustín Barrios Mangoré. Supersnelle tokkels op de hoge E-snaar, en daar een complete melodie onder, niet te geloven dat dat uit één gitarist met slechts twee handen voortkomt. Het plaatselijke symfonieorkest treedt aan voor een Luitconcert van Vivaldi en het Adagio uit Concierto de Ananjuez van Joaquin Rodrigo. Dit totaal kapotgespeelde werk krijgt een prachtige uitvoering die het stuk recht doet, zonder de sentimentaliteit waarmee het snel geassocieerd wordt.

Twee componisten die ik nog niet kende leverden logischerwijs de grootste verrassing. De variaties op het Japanse volkswijsje Sakura, van Yuquijiro Yocoh, werden gespeeld tussen de sinaasappelbomen in de paleistuin in plaats van de kersenbloesems waar het over gaat, maar de kalme, sprookjesachtige sfeer komt perfect over. De hedendaagse Russische componist Nikita Koshkin levert met zijn op Edgar Allan Poe gebaseerde werk Usher Waltz een uiterst dynamische bijdrage. Een doldraaiende wals, met harde halen en woeste dissonanten, waarbij het normaal zo vriendelijk klinkende instrument van Williams bijna stuk lijkt te gaan.

Deze heruitgave van het oorspronkelijk in 1994 op zowel CD als video verschenen ‘Seville Concert’ maakt deel uit van een nieuwe serie van Sony Classical met de naam ‘Masterworks Expanded Edition’. De opnamen zijn niet alleen opgepoetst met behulp van DSD technologie, maar ook uitgebreid met outtakes of andere verwante opnamen. Vandaar ‘Expanded’. Aangezien er voor de oorspronkelijke uitgave niet meer stukken opgenomen werden dan uiteindelijk op het album kwamen, fungeert een viertal andere stadsportretten van Albéniz als toegift. Niet in een monument opgenomen, maar gewoon in een studio in Londen, in 1980.

Zoals gebruikelijk bij opnamen van John Williams is de klank extreem helder en clean, bijgeluiden van bijvoorbeeld schuivende vingers ontbreken bijna volledig. Aan het begin van de CD lijkt de klank erg metalig en dunnetjes, maar later ontvouwt zich een fraaie dynamiek.

Alles bij elkaar een prachtige, niet te versmaden verzameling gitaarmuziek. Nu nog de DVD-uitgave natuurlijk.


Aanvullende informatie:
Speelduur: 77:17
Label: Sony Classical 
Distributie: Challenge
Website John Williams: http://www.johnwilliamsguitar.com/