Dit leek me nou een interessante combinatie. A.R. Rahman, een vooraanstaande componist van Indiase filmmuziek. Marius de Vries,  hippe houseproducer, bekend van zijn werk met Björk. Andrew Lloyd Webber, schrijver en producent van populaire musicals te Londen. Schijnbaar tegenstrijdige werelden: de Londense Asian Underground, de dansmuziek van jongeren van Indiase afkomst, gekruist met de supercommerciele musicalstijl, met daarbij een suikerlaagje Bollywood. Voor wie die term niet snapt: India produceert meer films dan Amerika, met Bombay in de rol van Hollywood. Alles bijeen geeft dat een uitbundige sfeer die doet sterk denken aan de film Moulin Rouge, waar ook al een stukje bont Bollywood spektakel verwerkt zat. Vanaf juni 2002 te zien in het Apollo Victoria Theatre in Londen, en nu ook te horen op CD.

Het verhaaltje van de musical is nauwelijks het vertellen waard, zo banaal. Typisch genoeg gebeurt dat dan ook niet op het CD hoesje. Het gaat om een jongen uit een achterbuurt, Akaash geheten. Hij wordt verliefd op de dochter van een rijke Bollywood producer die gebukt gaat onder mafiosi. Akaash wordt filmster maar blijft solidair met de `home boys` uit de achterbuurt die ten prooi dreigt te vallen aan projectontwikkelaars. En, voor wie zich er zorgen over maakt, aan het eind komt alles goed in een tumultueuze bruiloft.

Het mag duidelijk zijn: alles draait om de muziek en het entertainment. Een merkwaardig plaatje is het resultaat. De typerende orientaalse geluiden van sitars, tabla`s, razendsnel rondwervelende strijkers en hysterisch vibrerende mannenstemmen zijn alom aanwezig, in de combinatie met moderne beats die we kennen van Londenaren als Talvin Singh en Nitin Sawhney. Dat vermengd met de niet allemaal even sterke musicalstemmen en de simpele teksten van Don Black geeft een coctail waaraan het even wennen is. In een aantal ballades is het resultaat al te zoetig en klef, maar gelukkig is het merendeel van de negentien nummers uptempo, uitbundig en swingend. Het kost weinig moeite je er de bontgekleurde decors en massale dansen bij voor te stellen.

Veel van de melodieen zijn supercommercieel, echt gericht op een massaal jongerenpubliek. Maar ze zijn dermate aanstekelijk dat je er na een paar keer draaien de kritische geest aan geeft. `Shakalala Baby!`, roep je dan. Bovendien is het natuurlijk mooi dat een groot publiek zo ongemerkt kennis maakt met een interessante klankenwereld, die ten grondslag ligt aan de ogenschijnlijk eenvoudige nummertjes. Een van de zeldzame voorbeelden van een commercieel concept met toegevoegde waarde in de vorm van culturele kruisbestuiving.

Oost en west vloeien nu en dan naadloos samen. Maar het allermooist zijn toch de nummers die afkomstig zijn uit Rahman`s filmsoundtracks, instrumentaal of gezongen in het Hindi. Het wervelende Chaiyya Chaiyya is wat dat betreft mijn hoogtepunt. Bombay Dreams is een verrassend onweerstaanbaar plaatje, dat je als kritisch luisteraar nauwelijks mooi mag vinden, maar toch weet te verleiden. En mijn dochter van dertien is er ook helemaal dol op. `Vette CD`, zo luidt haar oordeel. Als ik hem kwijt ben weet ik waar ik moet zoeken.

Over de CD:
19 tracks, 69:34
Muziek: A.R. Rahman
Solisten: Raza Jaffrey, Preeya Kalidas, Ayesha Dharker, Raj Ghatak, Shelley King, Raad Rawi, Dalip Tahil en Ramon Tikaram.
Teksten: Dan Black
Script: Meera Syal, gebaseerd op een idee van Shekhar Kapur en Andrw Lloyd Webber.
Muziekproductie: A.R. Rahman en Marius de Vries
Label: Really Useful (www.reallyuseful.com) / Sony Music
Distributie: Challenge
Website musical: www.bombaydreamstheshow.com