Op het moment dat ik hoor dat de Italiaanse M192 DAC van North Star Design voor de recensie een onderkomen zal vinden in Rijswijk en niet in Hellevoetsluis, kan ik een licht gevoel van teleurstelling niet onderdrukken. Blij verrast ben ik dan ook wanneer ik enkele weken later alsnog de gelegenheid krijg om dit stukje Italiaanse technologie tijdelijk in huis te halen.
Bella Italia
Na het openen van de doos blijkt dat de Nederlandse importeur, Analogue Audio, (http://www.analogueaudio.com/) mij de "zilveren" uitvoering toegezonden heeft. Deze uitvoering geeft me, van een afstandje althans, het idee dat de ontwerper, ing. Giuseppe Rampino, zo zou kunnen solliciteren bij de Jeff Rowland design group. Oké, oké, ik stop al met het beschrijven van de uiterlijkheden. Tenslotte heeft Rene dat in zijn stuk over deze DAC al gedaan. Dit geldt eveneens voor de specificaties. Daarover zal ik dus niet verder uitwijden.
Aansluiten
De DAC wordt middels de digitale Audioprism kabel verbonden met het Rotel transport. Voor een verbinding met de Densen Beat 100 zorgt de Siltech SQ 80 G3 terwijl de Beat 100 middels de Siltech ST 18 G3 de verbinding tot stand brengt met de Beat 300.
Luidsprekerkabels naar de in biamping mode aangestuurde Sonus Faber Concerto`s zijn als altijd van het type Encore van fabrikant Straight Wire. De dag dat ik de DAC middels tussenkomst van TNT ontvang is tevens de dag dat ik hem integreer in mijn systeem. Voor het zover is moet ik echter eerst, voor mij geheel onverwacht, ergens een netkabel vandaan toveren omdat deze niet in de doos zit. Dit gegeven vind ik opmerkelijk al kan ik me voorstellen dat de ontwerper hiermee te kennen wil geven dat zijn DAC een kwaliteitskabel verdient en dat het de moeite loont om met verschillende types van de op de markt beschikbare merken te experimenteren. Ik gebruik een gewone standaard vinylkabel die ik nog heb liggen.
Zoals altijd zet ik vervolgens de polechecker van van Medevoort in. Omdraaien van de stekker blijkt nauwelijks uit te maken. De installatie wordt weer aangesloten op het net en blijft, zoals gebruikelijk, dag en nacht aanstaan. Daarna verlaat ik het huis om te gaan sporten. Wanneer ik twee uur later thuiskom en de voordeur open hoor ik muziek. Mijn echtgenote blijkt een cadeautje voor mij gekocht te hebben; twee nog in mijn verzameling ontbrekende cd`s van Eva Cassidy. Ik weet het; veel nummers heb ik nu dubbel om niet te zeggen drievoudig in bezit maar de enkelvoudige nummers die ik daarmee win zijn evenmin te versmaden en de aankoop dubbel en dwars waard. Dank je, lief. "Mooi geluid"is haar eerste commentaar. "Ziet er ook strak uit "luidt het tweede. "Er staan alleen te veel letters en cijfers op en dat ene groene LEDje valt uit de toon" is haar laatste opmerking. Ik weet het; ik zou niet verder ingaan op de uiterlijkheden van deze Italiaan maar hé, ik zeg niets, dit is mijn echtgenote, ja?
