REVIEW

Norwegian Wood

Jan Luijsterburg | 08 september 2011

Een door velen geliefd boek verfilmen is een riskante onderneming. Lezers vormen eigen beelden die meestal niet overeen komen met de acteurs en locaties in een film. Regisseur Tran Anh Hung volgt het tragische liefdesverhaal van Harikuri Murakami’s nauwgezet, en weet met schitterende beelden perfect de nostalgische sfeer van het boek te treffen. Al zal niet iedereen dat zo ervaren.

Het verhaal speelt zich af eind jaren 60, als het leven van jongeren ook in Japan gedomineerd wordt door popmuziek en studentenprotesten. De jonge Watanabe wordt meer in beslag genomen door de zelfmoord van zijn vriend Kizuki. Dat geldt nog sterker voor Naoko, Kizuki’s vriendin. Als Watanabe in Tokio gaat studeren ontmoet hij Naoko opnieuw. Ze hebben seks, maar Naoko vertrekt al snel naar een therapeutisch centrum om haar trauma te verwerken. Watanabe bezoekt haar een paar keer in de idyllische omgeving van het instituut, maar steeds meer wordt duidelijk dat Naoko niet echt opknapt. Hoewel Watanabe in Tokyo een leuk meisje ontmoet blijft hij Naoko trouw. Zijn incasseringsvermogen wordt tot het uiterste op de proef gesteld wordt.

Het tragische verhaal neigt naar melodrama, maar de sfeer van de film is eerder melancholisch. Het terughoudende, bijna vlakke spel en de loom voorbijtrekkende landschappen zorgen voor een lome, heel eigen sfeer. Die wordt nog versterkt door de gedragen soundtrack van Radiohead’s Jonny Greenwood. Hij wisselt georkestreerde, klassiek aandoende muziek af met gitaarminiaturen, alles met maximaal effect. Enkele stukken van de legendarische Duitse Krautrockformatie Can accentueren de tijdsgeest. Het lied van de Beatles waarnaar de film en het boek vernoemd zijn begeleidt de aftiteling, waarbij pas doordringt hoe precies de songtekst de film samenvat.

Het ingetogen, bijna vlakke spel, het trage, dromerige tempo en de prachtige natuurbeelden tillen de film echter op een hoger niveau, op een manier die vergelijkbaar is met de toon die Murakami’s boeken zo eigen maakt.

Bijzonder aan de Benelux DVD release is dat er een alternatieve, behoorlijk van de bioscoopversie afwijkende montage van de film is meegeleverd op een tweede schijfje. De shots die samen de openingssequentie van de film vormen zijn bijvoorbeeld in de ‘director’s cut’ zo ongeveer omgekeerd gerangschikt. Het verschil tussen de versies gaat veel verder dan 17 minuten extra speelduur doen vermoeden. Vergelijken is lastig; de neiging is groot de montage die je het eerst ziet als referentie te nemen. Ik zag de bioscoopversie enkele maanden geleden in het filmtheater. De nu bekeken director’s cut lijkt wat minder brokkelig, vloeiender gemonteerd, ondanks enkele experimenteel aandoende jumpcuts. De dromerige sfeer is daardoor nog net iets overtuigender, wat het gemakkelijk maakt je in de film onder te dompelen als in een boek van Murakami.



De ruim 50 minuten durende making of gaat geheel over het productieproces. Mooi te zien hoe de internationale crew, met een Vietnamese regisseur, via tolken communiceerde. Jammer dat er geen aandacht besteed wordt aan de samenwerking met de notoir teruggetrokken auteur van het boek.

De beeldkwaliteit van de DVD is uitstekend, al blijft het jammer dat voor een visueel zo bijzondere film niet voor een blu-ray versie gekozen is. 

Aanvullende informatie:
Japan, 2010
Speelduur: 128 minuten; director’s cut 145 minuten
Regie en scenario: Tran Anh Hung
Productie: Chihiro Kameyama, Shinji Ogawa
Camera: Mark Pin Bing Lee
Montage: Mario Battistel
Art direction: Yen Khe Luguern, Norifumi Ataka
Muziek: Jonny Greenwood, Can, Beatles
Met: Rinko Kikuchi, Ken`ichi Matsuyama, Kiko Mizuhara
Extra: making of (52 minuten); director’s cut
Beeld: 1:2,39, anamorf
Geluid: DD 5.1, Japans gesproken
Uitgave: Lumière
Website

 

 


EDITORS' CHOICE