Trauma’s kun je met de moedermelk meekrijgen, als een ziekte. The Milk of Sorrow begint met het overlijden van een oude vrouw die heel wat meegemaakt heeft: man vermoord, zelf gruwelijk verkracht. Haar dochter Fausta probeert de draad van het leven weer op te pakken, maar het ‘genezingsproces’ is verre van gemakkelijk.
De werkelijkheid is zo gruwelijk dat hem gewoon vertellen in woorden te pijnlijk is. Zingen is dan een oplossing. De film begint met een zwart beeld en het breekbare gezang van Fausta’s moeder. Pas na enige tijd komen de beelden erbij van de zingende vrouw op haar sterfbed met haar dochter. Fausta neemt het gebruik over. In de omgang is ze stuurs en gesloten, maar zingend kan ze zich uiten. Dat inspireert de pianiste bij wie Fausta in de huishouding gaat werken om de begrafenis van haar moeder te kunnen betalen. Tot het zo ver is, en dat duurt de hele film, blijft het lijk bij Fausta in huis.
Fausta wapent zich tegen verkrachting door een aardappel in haar vagina. Die veroorzaakt echter veel ongemak, de spruiten moeten regelmatig bijgeknipt. Het leven om Fausta heen is vervuld van banaliteit. De voorbereiding van een bruiloft geven aanleiding voor kolderieke terzijdes die een prettig tegenwicht geven aan alle somberheid.
Het lot van Fausta staat symbool voor de toestand van haar land, dat de gevolgen van de terreurbeweging het Lichtend Pad moet zien te verwerken. Dat deze beweging niet bij naam wordt genoemd maakt de film universeel voor landen die ook geleden hebben onder burgeroorlogen met verkrachtende en moordende groepen.
Claudia Llosa, nicht van Nobelprijswinnaar literatuur Mario Vargas Llosa, won met haar film de Gouden Beer op het laatste Filmfestival van Berlijn. The Milk of Sorrow (La teta asustada) is een film vol prachtig gecomponeerde beelden. Soms wat topzwaar in de ambities en met hoofdrolspeelster Malagy Solier die met haar ondoorgrondelijke blikken soms lichtelijk op de zenuwen werkt, is dit desalniettemin een indrukwekkend statement in de vorm van een mooie, poëtische film.
Als extra’s zijn toegevoegd een kort, vlot gemonteerde ‘behind the scenes’ en een niet gebruikte scène waarvan het volkomen onduidelijk is hoe die oorspronkelijk in het verhaal bedoeld zou kunnen zijn.
Aanvullende informatie:
Peru / Spanje, 2009
Speelduur: 94 minuten
Regie en scenario: Claudia Llosa
Productie: José Maria Morales, Antonio Chavarrias, Claudia Llosa
Camera: Natasha Braier
Montage: Frank Gutierrez
Art direction: Susanna Torres, Patrica Bueno
Muziek: Selma Mutal
Met: Magaly Solier, Marino Ballon, Susi Sanchez
Extra’s : Behind the scenes (5 minuten), Deleted scene (2 minuten)
Beeld: 16:9 anamorf (extra’s 4:3)
Geluid: DD 2.0
Label: Brunbro
Distributie: de Filmfreak www.filmfreaks.nl
