Er zijn maar weinig belangrijke jazz musici zo beroemd dat je bij het noemen van de voornaam direct weet over wie het gaat. Ella is er zo één. Maar ook Miles behoeft geen toevoeging. In zijn lange carrière heeft hij een onnoemelijk aantal albums geproduceerd waarvan er meerdere baanbrekend waren. Over de vraag welke van zijn albums de grootste importantie heeft in de geschiedenis van de jazz kun je eindeloos discussieren.

Velen zullen zijn album uit de vijftiger jaren Kind Of Blue als het meest belangrijke noemen. Anderen zullen bij zijn landmark album uit zijn elektrische periode Bitches Brew uitkomen. Ongeacht aan welk album, of liever nog aan welke stijl, u de voorkeur geeft; wanneer u een album zoekt uit zijn elektrische periode dat werkelijk richtinggevend is dan kunt u niet om Bitches Brew heen.

Het is hèt jazzalbum dat de meeste invloed heeft gehad op jazz rock en funk musici van de generaties die na Miles kwamen. Het originele, gedurende drie dagen in augustus 1969 opgenomen en over twee lp’s gespreide album bevat slechts zes composities die, naast Miles, uitgevoerd worden door in totaal twaalf musici die later elk voor zich zouden uitgroeien tot jazz giganten. Saxofonist Wayne Shorter, drummers Lenny White, Jack deJohnette en Charles Alias, basklarinettist Bennie Maupin, toetsenisten Chick Corea, Joe Zawinul en Larry Young, percussionist Jim Riley en Harvey Brooks op Fender Bas.

De laatste jaren heb ik geluisterd naar de vier cd’s bevattende box ‘The Complete Bitches Brew Sessions’. Hoe compleet en fraai deze uitgebreide compilatie ook is, het een verademing om terug te zijn bij het originele dubbelalbum op hoge kwaliteit vinyl waarop slechts de essentie; de zes originele cuts te horen zijn. In een geluidskwaliteit die mij meer dan tevreden stemt.