De creativiteit van Stefke Mirakel, zoals we hem thuis altijd noemen, had zijn bloeitijd in de jaren zeventig, met Songs in the Key of Life uit 1976 als weinig betwist hoogtepunt. Zijn productiviteit ging de opslagruimte van een LP te boven. Zelfs twee schijven volstonden niet, er werd een extra 7” EP toegevoegd om de 21 tracks een plek te geven. Onder het motto Back to Black is nu een reconstructie verschenen in het oorspronkelijke formaat.

Ik heb er mijn oude exemplaar maar eens naast gelegd, vervaardigd door de toenmalige firma EMI-Bovema te Holland. Wat meteen opvalt is dat de nieuwe uitgave een stuk zwaarder is, dikkere hoes, zwaarder vinyl. 180 gram per schijf, tenminste waar het de LP’s betreft. Bij de single geeft de keukenweegschaal 46 gram aan, toch ook een ietsje zwaarder dan het oude schijfje.

De kleuren van de nieuwe hoes zijn een stuk feller en het ontwerp is wat opgeschoond, wervende opdrukken als “Collector’s Album Includes Two Records” etc. zijn verwijderd. Het bijgevoegde boekwerk, 24 pagina’s in groot formaat, is identiek. Wat ze in 1976 nog niet hadden is een kaartje met een code om het album in mp3 formaat te downloaden.

Qua klank lopen de versies niet ver uiteen. EMI perste destijds uitstekend, de oude LP, nog in zeer goede staat, doet zeker niet onder voor de nieuwe, die een iets vlakker maar verder zeer aangenaam geluid produceert. De CD versie (uit 2000) geeft een opgekrikt, wat agressief hoog. Dat een 7” schijfje afgespeeld op 33 toeren niet het ideale medium voor een dik kwartier muziek is moge duidelijk zijn: de dynamiek is daar ver te zoeken en is de CD weer te prefereren. Een grondige restauratie op basis van de mastertapes zou best eens een aanzienlijke verbetering kunnen brengen in de geluidskwaliteit, schat ik in met de recente MFSL uitgaven van Marvin Gaye’s meesterwerken in het achterhoofd.

Is het nog nodig de muzikale kwaliteiten van dit album aan te prijzen? De lijstjes met beste albums ooit gemaakt van de afgelopen decennia overziend is vast te stellen dat dit alom bejubelde album in de jaren 90 ietwat daalde in populariteit, toen aangewakkerd door de back to basic mentaliteit van punk en grunge de muziek van de revolutie eind jaren 60 hoger aangeslagen werd. Nu klimmen de Motown LP’s weer in populariteit. Dit album, waarop bijna alle instrumenten door Stevie zelf bespeeld werden, is de basis voor tal van stromingen; de invloed op tal van andere artiesten is niet te missen. Boze funk, zoete ballads, onvergetelijke hits en niet te vergeten een enerverend staaltje instrumentale jazzrock, getiteld Contusion, het is er allemaal. Puur genieten, ook als je de nostalgie uitschakelt.

Aanvullende informatie:
Label: Tamla Motown / Universal
Speelduur: 104:53
Website: www.steviewonder.net