De grote filmhuis hit van 2008, het regiedebuut van romanschrijver Philippe Claudel over twee zussen die elkaar na 15 jaar opnieuw leren kennen. Dat omdat Juliette al die tijd in de gevangenis doorgebracht heeft, wat sporen achter laat die eerst uitgewist moeten worden alvorens toegekomen wordt aan de essentiele vraag naar de toedracht van de bestrafte dramatische daad. 
We maken kennis met Juliette (Kristin Scott Thomas) in de bar van een vliegveld, waar ze nerveus zit te roken. Ze wordt opgehaald door haar jonger zus Léa (Elsa Zylberstein), die haar onderdak verleent bij haar gezin. De twee doen aanvankelijk buitengewoon kil en afstandelijk tegen elkaar. Juliette is een totale onbekende voor Léa, omdat ze in het ouderlijk gezin doodgezwegen is nadat Juliette haar zoontje vermoordde. Ook Léa raakte beschadigd door het drama. Op de geadopteerde dochtertjes van Léa en haar man passen is pas naar verloop van tijd aan de orde en vereist een overwinning.
De film maakt indruk door de manier waarop de totaal verstijfde Juliette langzaam ontdooit. De jaren in de gevangenis hebben haar getekend. Pas als dat wat slijt komt het onderliggende trauma aan de orde. De achtergrond van haar onbegrepen daad zorgen voor een bewogen eind van deze film waarbij lang niet iedereen het droog weet te houden. Een effect dat sterk bijdraagt aan de enorme populariteit van deze film: Claudel weet te raken.
Mooi is dat hij dat niet zozeer doet met het medium dat hij kent, de woorden, maar met primair visuele middelen. Veel wordt namelijk niet uitgesproken, maar de gezichten van de hoofdrolspeelster zeggen alles. De kersverse filmmaker heeft alles gericht op de spelregie. De mise-en-scène is sober gehouden, alle aandacht gaat naar de personen en de emoties die ze te verwerken hebben.
De DVD bevat naast de film een maar liefst een uur durend interview met de regisseur. Hij vertelt uitvoerig over de autobiografische elementen in het verhaal. Zijn ervaringen als docent in de gevangenis waren een belangrijke bron van inspiratie. Ook voorziet hij enkele in de montage gesneuvelde scènes van commentaar.
Il y a longtemps que je t`aime – de titel is afkomstig uit een kinderliedje over een verloren liefde – is een indrukwekkende film die getuigt van groot psychologisch inzicht, gedragen door fabelachtig spel van de beide hoofdrolspeelsters.
Aanvullende informatie:
Frankrijk, 2008
Speelduur: 115 minuten
Regie en scenario: Philippe Claudel
Productie: Sylvestre Guarino, Yves Marmion
Camera: Jérôme Alméras
Montage: Virginie Bruant
Art direction: Samuel Deshors
Muziek: Edouard Dubois
Met: Kristin Scott Thomas, Elsa Zylberstein, Serge Hazanavicius
Extra’s: Interview met Philippe Claudel (60 minuten); weggelaten scènes met commentaar van de regisseur (5 minuten)
Geluid: DD 5.1
Beeld: 16:9 anamorf
Uitgave: Lumière
Distributie: Video/FilmExpress
Website: http://www.sonyclassics.com/ivelovedyousolong
