All the way from K to KX
De K-1Xe voorversterker die in april de beide MX-R mono eindversterkers in mijn luisterruimte aan mocht sturen is een doorontwikkeling van de in 1996 door Ayre geïntroduceerde K-1. Destijds door velen beschouwd als zijnde één van de allerbeste voorversterkers die er te koop waren. In de loop der jaren is dat ontwerp een aantal malen aangepast waarbij deze aanpassingen ook beschikbaar werden gemaakt voor bezitters van oudere generaties. Met nog weer nieuwe inzichten en toepassingen zoals deze doorgevoerd werden in de MX-R kon de introductie van een geheel nieuwe referentie voorversterker uiteindelijk niet uitblijven. Niet alleen uiterlijk past de nieuwe KX-R uitstekend bij de verschijning van de MX-R. Ook intern vertoont de opbouw grote overeenkomst met de kenmerken van de MX-R. En op een enkel punt gaat hij zelfs nog een stukje verder.
KX-R, the reference pre-amp
De nieuwe voortrap arriveert in eenzelfde zwarte suède tas als ik al ken van de beide mono’s. Omdat de drie tassen uiterlijk hetzelfde zijn kan ik alleen door het optillen vaststellen waar de voorversterker in zit. De lichtste van de drie. Nu is licht een betrekkelijk begrip in dit geval want met zijn 19 kilo weegt de KX-R slechts vier kilo minder dan een MX-R. Logisch, want net als bij de beide andere Ayre’s het geval is, is ook deze behuizing van 44 bij 30 bij 9,5 cm gefreesd uit één blok aluminium. Eenmaal bevrijd van zijn jas spreidt de KX-R zijn adembenemende schoonheid ten toon. Een mat zilveren blok aluminium met zijkanten, voor- en achterkant die middels gebogen facetranden vloeiend overlopen in boven en onderkant. Geflankeerd door de beide monoblokken is het een drietal om te stelen (en te strelen) zo mooi.
Centraal in het front het display dat aangenaam rustig is. Een mooie blauwe tint geeft aan de rechterkant het volume in dB weer. In te stellen in zestig stapjes van 1 dB. Aan de linkerkant verschijnt de naam van de geselecteerde aangesloten bron. Deze naam is te programmeren door middel van één van de mooiste, meest robuuste en meest functionele handsets die ik ooit in handen mocht houden. Maar hoe mooi en goed die ook is, er gaat niets boven het handmatig bedienen van de vier knoppen die het front sieren. Het is een regelrecht tactiel genoegen om de geheel links gesitueerde Standby knop of de identieke, uiterst rechts geplaatste Mute knop – beiden van het type ‘piezoelectric force sensor’ - aan te raken. Tot je besluit om je vingers in de uitsparingen van één van de twee – het aangezicht van het front bepalende – schitterend vormgegeven draaischakelaars te duwen en deze vervolgens te verdraaien. Met de rechter draaischijf verander je het volume en het solide schakelende geluid waarbij met iedere ‘kloenk’ een hoger of lager getal voorbij klapt is werkelijk een genot om te horen en te voelen. Op dezelfde wijze wordt met de linker draaischijf de bronkeuze bepaald.
Pure weelde. En dat geldt eveneens voor de achterzijde van deze voortrap die zoals alle Ayre apparaten volledig gebalanceerd opgebouwd is. Wat te denken van acht ingangen; vier gebalanceerd en vier single ended. En van de twee paar gebalanceerde uitgangen waarmee bijvoorbeeld vier MX-R’s aangestuurd kunnen worden. Of de twee paar gebalanceerde tape outputs waarmee niet alleen een opnameapparaat maar ook een hoofdtelefoonversterker of een tweede geluidssysteem aangestuurd kan worden.
