REVIEWLinn

Linn Majik LP12

Kilian Bakker | 06 juni 2008 | Linn
Vorig jaar werd de legendarische Linn Sondek LP12 en in het bijzonder de Basik uitvoering van de LP12 op HiFi.nl besproken (klik hier voor dat artikel). De vrij kostbare externe Lingo voeding maakte bij de Basik LP12 plaats voor een eenvoudig intern printje. Alhoewel dat op zich al een behoorlijke geldbesparing met zich meebracht bleef het een flinke investering met een totaalprijs voor een complete platenspeler die inclusief element richting de 4000 euro ging (vandaar dat Linn vorig jaar met een tijdelijke aanbieding kwam). Linn heeft recent een nieuw instap-Sondek pakket geïntroduceerd met een verbeterde interne voeding en een meer betaalbare toonarm, wat de naam Majik LP12 draagt.




Majik LP12

De Majik LP 12 heeft een relatief scherpe pakketprijs van 2963 euro meegekregen. Gezien het LP 12 loopwerk op zichzelf voor 2285 euro over de toonbank gaat is dat toch opmerkelijk. Volgens Linn`s aloude filosofie moet elke LP12 in principe kunnen worden opgewaardeerd tot het topmodel, vandaar dat zelfs de meest betaalbare uitvoering rond het Sondek LP12 loopwerk is opgebouwd. De grootste kostenbesparing moest uit de toonarm komen en daarom wordt de Majik LP geleverd met een Pro-Ject 9cc toonarm. Als tweede kostenbesparing wordt de Majik LP12 zonder een stofkap geleverd (die overigens naleverbaar is). De derde besparing zit hem niet alleen in de meer rudimentaire electronica van de Majik voeding-module ten opzichte van de complexe Lingo maar ook in de interne montage.

In tegenstelling tot de Akurate LP12 en Klimax LP12 versies wordt de gehele Majik LP12 in één doos verpakt, wat telt als besparing nummer vier. Behalve het loopwerk, de Majik voeding en de 9cc toonarm wordt de Majik LP12 geleverd met een Solid Base bodem en een Linn Adikt MM-aftaster. De door Linn geleverde versie van de 9cc arm heeft een 5-pin Din uitgang waardoor Linn`s eigen toonarmkabel kan worden toegepast. Dat is bij deze platenspeler van belang gezien die kabel de juiste mechanische eigenschappen heeft voor een correcte werking van de vering. Linn levert deze arm overigens uitsluitend als onderdeel van hun Majik LP12 pakket.



De Majik voeding is van een mooie metalen behuizing en degelijke bekabeling voorzien, waarmee hij aan de huidige veiligheidseisen voldoet. Het enkele toerental is gebleven; wie 45 toeren schijven wil afspelen zal het buitenplateau moeten lichten om een (overigens fraai vervaardigde) aluminium adapter op de motorpolie aan te brengen. Linn levert nog altijd twee snaren bij de LP12 en het is aan te bevelen om ze elk voor een specifiek toerental te gebruiken, gezien de 45 toeren adapter de snaar verder oprekt dan de 33 1/3 toeren motorpolie. De Majik LP12 is net als de andere Sondek uitvoeringen leverbaar in kersen, esdoorn, rood noten, zwart en naturel noten. De standaard garantieperiode duurt 2 jaar, wat na online registratie bij Linn (www.linn.co.uk) wordt verlengt tot 5 jaar. De Majik LP12 wordt door een Linn dealer opgebouwd en afgeregeld.


Luisteren

Het Majik LP12 recensie-exemplaar was piekfijn in kersenhout afgewerkt maar ook kersvers. Gelukkig waren het Adikt element en de toonarmkabel reeds ingespeeld zodat er na een paar dagen inlopen (van het lager) kon worden geluisterd. De LP12 staat bekend om zijn ritmische `flow` en dus werd de LP We The People van slidegitaar-koningin Ellen McIlwaine tevoorschijn gehaald om de track Sliding af te tasten. Het ongebreidelde enthousiasme en vuur waarmee deze dame gitaar speelt werd uitstekend overgebracht. De Majik voedingsmodule bewees hiermee op indirecte wijze zijn kunnen want een ondermaatse voeding zou de flow verstoren. De toonbalans kwam in verhouding tot de Basik/AkitoII/Adikt LP12 in het midden wat minder rijk over maar het slide-gitaarspel kwam wel met een goede `drive` naar voren. Om een goed idee van de energiebalans te krijgen werd van de Stockfisch LP The Vinyl Collection de track No Sanctuary Here beluisterd.

De intro, met grommende zang en massief fundament kwam zowel dreigend als rollend over. De tamboerijn-tikken en de sibillance-uithalen van de zang kwamen wat nadrukkelijk naar voren terwijl de gitaarsolo op zeer soepele en organische wijze werd weergegeven. De zang van Chris Jones kreeg een goede articulatie en focus mee en de mooie ruimtelijke opname kwam uitstekend uit de verf. Bij de Sonny Rollins track St. Thomas van zijn LP Saxophone Colossus kwam de subtiel gespeelde drum-intro van Max Roach lichtvoetig en speels over, zoals het hoort. De harde tikken tegen de bekkens klonken strak en helder en kwamen flink impulsief over. De ritmische samenhang was met gemak te volgen, met name tijdens de solo van Tommy Flanagan waarbij zijn toetsenspel en de complex gepunctueerde percussie bovengemiddeld goed uit de verf kwamen. De krachtige uithalen van Sonny Rollins` saxofoonspel kwamen knallend en af en toe zelfs confronterend over, zonder onprettig te worden.
MERK

EDITORS' CHOICE