‘B’Day’ heet de nieuwste schijf van de op 4 september 1981 in Houston Texas geboren Beyoncé Giselle Knowles. Ik zou me voor kunnen stellen dat de B in deze titel staat voor Beyoncé maar aan de andere kant kan het even goed een verwijzing zijn naar ‘Birthday’ omdat de tweede soloschijf van deze R&B zangeres in Amerika uitgebracht werd op haar 25e geboortedag.

Ik beluister de vinyl versie van het album; een dubbel lp met op elk van de eerste drie kanten drie nummers en op kant vier een laatste song - ‘Resentment’, gekenmerkt door een sample van Curtis Mayfi eld, waarin Beyoncé even klinkt als een reïncarnatie van Aretha Franklin - en een ‘Encore For The Fans’.

En hoewel ik niet tot die laatste categorie gerekend kan worden ben ik zo vrij geweest om ook dit sluitstuk te beluisteren. Dit is echt zo’n album waarvan de lp versie een meerwaarde heeft ten opzichte van de polycarbonaat variant. Ook al is dat ditmaal niet vanwege de klank maar vanwege het artwork. Tenslotte zijn de foto’s van de lp hoes veel groter waardoor deze zangeres in visuele zin nog beter tot haar recht komt.

In tegenstelling tot de cover, waarop haar huid als het ware geplastificeerd lijkt te zijn, laten de foto’s op de binnenhoezen iets meer zien van de mooie vrouw van vlees en bloed die deze dame ongetwijfeld is. Tijdens het beluisteren van de nummers overvalt me eenzelfde gevoel. We praten hier over een vrouw met een mooie stem die daar, nu zij los is van de groep Destiny’s Child, zoveel meer mee zou kunnen doen. Nu drukken de vele producers ieder voor zich nog een sterk stempel op dit album waardoor B’day klinkt als een verzameling singles en niet als een uitgewogen album.

Zo is het volstrekt duidelijk dat Rich Harrison de producer is van ‘Freakum Dress’ en ‘Suga Mama’. Deze constatering staat uiteraard los van de vaststelling dat er een aantal fantastische grooves op dit album voorkomen en dat de nummers ‘an sich’ zeer danceable, en in die zin ook zeer opwindend zijn. Levenspartner Jay-Z is uit zijn jeugdige retirement gehaald en geeft acte de présence in zowel ‘Deja Vu’ als ‘Upgrade You’ waarin de beat illustratief is voor het wat stoerder wordende imago van deze bevallige dame.

Duidelijker nog blijkt dat in ‘Ring The Alarm’, met het shockerende geluid van een sirene, waarin Beyoncé haar man op niet mis te verstane wijze duidelijk maakt dat zij het niet zal accepteren wanneer hij zich vertoont met een andere chick aan zijn arm. Vooralsnog blijft Beyoncé voor mij vooral een belofte die zich op een volgend album hopelijk los zal hebben weten te maken van de dwingende invloed van producers die haar, op de enkele uitzondering na, in de richting van doorsnee R&B nummers blijven sturen.