In een wereld waar alles te koop lijkt is liefdesgeluk een invloedrijke uitzondering. Deze uiterst vertilde en mooi gestileerde film bestaat uit drie verhaallijnen over mensen van verschillende generaties die zoeken naar liefde in Singapore. Uitvoerig volgen we vooral de blinde en dove Theresa Chan, die zichzelf speelt als was het een documentaire. Hoe zij met haar handicaps blijmoedig en vitaal in het leven staat is hartverwarmend en indrukwekkend. 

In de aftiteling van de film blijken de drie door elkaar vertelde verhalen elk een eigen titel te hebben. So in Love is het verhaal over het meisje Jackie dat haar gevoelens voor een vriendin vooral via druk SMS en MSN contact uit. Een idyllische lesbische verhouding, tot het vriendinnetje verliefd wordt op een jongen en Jackie in de kou laat staan. Fatty Koh, een zwaarlijvige bewaker geeft in Finding Love uiting aan twee obsessies. Eten en een knappe, succesvolle en veel jongere zakenvrouw die werkt in het gebouw dat hij bewaakt. Als hij ontslagen wordt omdat hij slaapt tijdens het werk gaat hij de vrouw maar buiten het gebouw volgen. Dat wordt duidelijk niks. Deze twee verhaallijnen raken elkaar op wonderbaarlijke wijze letterlijk in een fataal moment.
Meant to be, het verhaal van de ouderen, kent een optimistischer verloop. Een bejaarde winkelier hult zich na het overlijden van zijn vrouw in stilzwijgen. Zijn zoon brengt hem in contact met Theresa Chan, de blinde en dove vrouw die we door de andere verhaallijnen heen volgen in haar dagelijkse bezigheden, begeleid door fragmenten uit haar autobiografie die we in de ondertiteling kunnen meelezen.

Dit door de zoon vertaalde boek wordt door de vader gelezen. Het contact verloopt eerst via maaltijden die de vader bereidt, meegenomen door de zoon. Theresa smult er lekker van. Als de twee oude mensen elkaar aan het eind van de film eindelijk ontmoeten is dat een moment van grote ontroering.

Het klinkt allemaal best ingewikkeld, maar het verhaal wordt rustig en duidelijk verteld. Aan de kijker er iets mee te doen, je krijgt de boodschap hier niet met de paplepel van Hollywood toegediend. De fragmenten met Theresa Chan maken veruit het meeste indruk. Haar handicaps lijken vrijwel alles in het leven onmogelijk te maken, maar we zien haar koken, eten, zwemmen, lesgeven en gedichten typen. Ze vertelt onder meer dat ze Engels geleerd heeft – ze spreekt het als een dove, overmatig articulerend maar duidelijk verstaanbaar. Communiceren gaat via de hand, maar ze legt ook haar vingers op iemands keel om te verstaan wat er gezegd wordt.

De andere verhaallijnen worden wat weggedrukt door de verpletterende indruk die dit documentaire deel van de film maakt. Een film alleen over Theresa was misschien te prefereren geweest, al bieden de andere personages nu wel een mooie context die haar optimisme en levensvreugde extra benadrukken. Alles wordt door haar wel erg relatief: van alle mensen slaagt juist de meest gehandicapte er het best in haar gevoelens te communiceren.

Hoewel de muziek af en toe wat wee is wordt sentimentaliteit vermeden door afstandelijk cameragebruik en mooi ingehouden spel met een minimum aan dialoog. Deze kleinschalige productie maakte veel indruk op internationale filmfestivals. De film staat in mooie kwaliteit op de DVD, aangevuld met een making of documentaire, opnamen van de minutieuze repetities en een interview met regisseur Eric Khoo.


Aanvullende informatie:
Singapore, 2005
Speelduur: 93 minuten
Regie: Eric Khoo
Met: Theresa Chan, Lynn Poh, Ezann Lee, Seet Keng Yew, Chiew Sung Ching
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: 2.0, Mandarijn, Cantonees en Engels gesproken
Extra’s: making of, interview en repetities
Uitgave: Contact film 
Distributie: de Filmfreak 
Website film: http://www.zhaowei.com/bewithme.html