De indruk wekken dat je niet acteert, dat is het summum van acteren. Theo Maassen is een geweldig acteur, dat heeft de Nederlandse filmwereld inmiddels wel in de gaten. Ook zijn theatershows zijn gebaseerd op deze kwaliteit. Hij wekt de indruk gewoon wat met de zaal te kletsen. Met jullie heb ik geen psychiater nodig, zo zegt hij ergens, en maakt het publiek daarmee als het ware medeplichtig aan wat zich de duistere uithoeken van zijn hersens afspeelt.

Die indruk gewoon te zeggen wat er te binnen schiet zit hem niet alleen in het spel, maar ook in de tekst zelf. Er lijkt geen duidelijke lijn in het verhaal te zitten, het gaat van de hak op de tak, waarbij contrast geraffineerd als krachtig middel ingezet wordt.

Persoonlijke sores worden gedeeld, afgewisseld met grove of flauwe grappen die abrupt omslaan in een kritische visie op de stand van zaken in de wereld. Voordat iets te zwaar op de hand kan worden gaat er een groteske grap overheen, en de grofheden krijgen keurig een plaats door spiegeling vanuit een tegengesteld perspectief.

Grappen die gemakkelijk als racistisch over kunnen komen krijgen relief en functie door een hilarische act met Jezus aan het kruis. Een beetje Messias moet je belachelijk kunnen maken. Maassen toont zich moedig, laat zich niet monddood door het grimmige klimaat, gesterkt door de overtuiging dat ‘ze’ toch niet twee keer een Theo zullen koudmaken.

Vreselijk over the top seksistische uitlatingen worden geneutraliseerd door intieme onthullingen en persoonlijke familieverhalen. Met name het overlijden van zijn moeder keert enkele malen terug. Verdriet en banale alledaagse sores gaan ook hier hand in hand. De inboedel van zijn ouders vormt het decor, want ja, wat moet je er anders mee. Het publiek krijgt de aanbieding er vooral iets van mee te nemen, waarmee hij zijn boodschap en de band met de toeschouwers nog eens extra duidelijk maakt.

Deze vijfde theatershow van Maassen is alom bejubeld. Op de verpakking van de DVD worden de prijzen opgesomd en de persreacties samengevat. Tegen beter weten was ook al op de televisie te zien, maar de DVD maakt het mogelijk nog eens een paar keer opnieuw te genieten. Dan valt pas op hoe geraffineerd de show in elkaar zit, hoe precies die illusie van het gewoon maar wat praten tegen het publiek gecomponeerd en gespeeld is. Het persoonlijke en het algemene, het banale en het verhevene. Dubbel liggen van het lachen, bijvoorbeeld bij de als chanson aangekondigde oerversie van zijn Carnavalshit Maak mij de pis niet lauw, of gedoe met een scheetkussen, maar altijd met een confronterende onderlaag.

De beeldregie van Norbert ter Hall, maker van de televisieserie Waltz waar Maassen ook in te zien was, onderstreept de constante wisseling van perspectief door opvallende camerastandpunten en kaders te hanteren. Van afstand, in close-up, vanuit de zaal opkijkend, maar nooit opdringerig.

Er zijn twee extra’s te vinden op de DVD waarin Maassen als acteur te zien is. De mooie korte film De getuige van Erik de Bruyn (maker van de prachtfilm Wilde Mossels) laat de verwarring zien van een vrouw die getuige is van een misdrijf. Haar geestestoestand maakt het extreem moeilijk de herinneringen te ordenen en de dader te beschrijven. Het filmpje is ook online te bekijken. Verder is een item uit de televisiereeks Kortgehouden van Freek de Jonge, waarin na lang afwikkelen van verbanden duidelijk wordt hoe de Jonge er na zijn ‘makeover’ uit is komen zien. Hoewel het wat moeite kost is het ook zeer aan te bevelen de tekst op de verpakking te lezen: een reactie op de tien geboden uit dagblad Trouw. De lettertjes zijn klein, gemakkelijker werkt het via deze link.


Aanvullende informatie:
Speelduur: 90 minuten
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby digital 5.1 en 2.0
Uitgave: Pias