Kwebbelende neproodborstjes zetten de toon van de film als er een mandje met een vondeling erin afgeleverd wordt in een Iers dorpje in de truttige jaren 50. Hier wordt een sprookje verteld, zo wordt meteen duidelijk gemaakt. In een nadrukkelijk gekunstelde vorm volgen we in 36 getitelde en genummerde hoofdstukjes de wederwaardigheden van Patrick Brady, een vondeling die liever een meisje was geweest.

Patrick laat zich liever ‘Kitten’ noemen en weigert vanaf het begin zijn vrouwelijke kanten verbergen. Dat levert vanzelfsprekend tal van problemen op in het bekrompen dorpsleven, maar die ondergaat hij met blijmoedig en niet klein te krijgen optimisme. Regelmatig vraagt hij zich af waarom iedereen altijd zo ernstig is.

Rond 1970 reist hij rond met een glamrockband, en vertrekt uiteindelijk naar Londen om daar zijn biologische moeder te zoeken. Dit alles tegen de achtergrond van terroristische aanslagen rond de Ierse vrijheidsstrijd. Ieder moment kan er iets vreselijks gebeuren, en een plotselinge bomaanslag zet Kitten’s leven voor de zoveelste keer op zijn kop.

Na The Butcher Boy is Breakfast on Pluto Neil Jordan’s tweede verfilming van een boek van Patrick McCabe. Jordan volgt de vlotte verteltrant van het boek en benut daarbij de mogelijkheden van het medium film. Zo kan hij de muziek die zo’n grote rol speelt in het verhaal daadwerkelijk laten horen.

Op het toegevoegde commentaarkanaal van de DVD vertelt de regisseur, zelf ook een beroemd schrijver, dat de liedjes van David Bowie, die aanvankelijk geknipt leken voor de film, uiteindelijk niet de onschuld uitstraalden die past bij het karakter van Kitten. Harry Nilsson voorzag beter in die functie, maar de soundtrack voorziet ook volop in de typerende hits uit de periode. Bijna een alternatieve ‘Top 2000’.

Verder gaat de regisseur onder meer in op de typische Ierse verbondenheid van ellende en humor, oftewel het gebruiken van humor als manier om te overleven in wrede omstandigheden. Kitten doet dat met verve en is daarmee een typisch Ierse held. Hoofdrolspeler Cillian Murphy is geknipt voor de rol van Kitten. Hij stimuleerde Jordan tot het spoedig maken van deze film ‘nu het nog kan’. Ook in het als extra te bekijken interview met hem heeft hij een buitengewoon vrouwelijke uitstraling.

Breakfast on Pluto heeft veel raakvlakken met andere werken van Neil Jordan. Travestie in combinatie met terrorisme speelde een rol in de prachtfilm The Crying Game, er zijn veel acteurs uit eerdere films die terugkeren, zoals Liam Neeson en Stephen Rea, en de onaangepaste jeugdjaren doen denken aan The Butcher Boy.

Je leeft als kijker sterk mee met de hoofdpersoon, hoe ongrijpbaar die ook blijft fladderen. Eigen aan het road-movie karakter is dat het verhaal losjes voortstroomt: toevalligheden spelen een grote rol. De vertelling dwarrelt speels, bijna intuïtief voort, zoals dat hoort in een sprookje, maar de stijl verandert wel naarmate de onschuld verdwijnt en de plotlijn zich pas naar het einde toe uitrolt als een niet te ontkomen realiteit. Een in vele opzichten boeiende film.


Aanvullende informatie:
Ierland/Engeland, 2005
Speelduur: 124 minuten
Regie: Neil Jordan
Productie: Neil Jordan, Alan Moloney, Stephen Woolley
Scenario: Neil Jordan, naar de gelijknamige roman van Patrick McCabe
Camera: Declan Quinn
Montage: Tony Lawson
Art direction: Tom Conroy
Muziek: Anna Jordan
Met: Cillian Murphy, Liam Neeson, Ruth Negga, Laurence Kinlan, Stephen Rea
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby digital 5.1
Distributie: A-Film 
Website: http://www.breakfastonpluto.co.uk