Felix Mendelssohn heeft een beetje het imago van componist van sprookjesmuziek, een midzomernachtsdromer. Het Weense Altenberg trio lijkt zich met haar interpretatie van de twee pianotrio’s ten doel te stellen dit beeld te corrigeren. Het gaat de stukken met een enorme heftigheid te lijf. De lieflijkheid gaat finaal om zeep, maar er staat een rijk scala aan andere, elkaar snel afwisselende emoties tegenover. 
Hoewel de kamermuziek van Mendelssohn in vergelijking tot zijn symfonische werk vaak onderbelicht is gebleven zijn de pianotrio’s, geschreven in 1840 en 1845, redelijk vaak gespeelde stukken.
Mendelssohn mocht zelf graag de pianopartij ter hand nemen, en deed dat ook bij de premièreconcerten. De toelichting in het CD-boekje geeft een aardig beeld van de ontstaansgeschiedenis van de trio’s, met citaten uit brieven.
Bij het trio in d, op. 49 is de invloed van jeugdvriend Ferdinand Hiller interessant. Deze stelde een aantal ‘verbeteringen’ voor op de oorspronkelijke partituur, die hij op een aantal fronten wat belegen vond.
Het kostte hem aanzienlijke moeite Mendelssohn te overtuigen, maar de verschillen tussen de oorspronkelijke versie en de in 1840 gepubliceerde schijnen drastisch te zijn. Bij het schrijven van het tweede trio (in c, op. 66) werd de jong gestorven componist (1809-1847) al flink gehinderd door de uitputtingsverschijnselen die hem de kop zouden kosten. Het is stuk is duisterder dan het eerste trio, met zeer ontroerende passages. 
De uitvoering van het Weense Altenberg trio doet recht aan de heftige emoties die de puur romantische geest van Mendelssohn kenmerkten. Grote, soms abrupte contrasten, van wanhoop tot extase. Waar de stukken in de meeste interpretaties primair lieflijk zijn, wordt hier vaak op het randje gespeeld van wat nog ‘mooi’ klinkt; de instrumenten worden flink gemarteld. In het perfecte samenspel van het al sinds 1994 in dezelfde samenstelling opererende trio levert dat een buitengewoon enerverende uitvoering op, vol adembenemende momenten.
De opnamen werden juni 2002 gemaakt in het Muziekcentrum van Den Bosch, recentelijk omgedoopt tot ToonZaal. Dit mooie, historische zaaltje in een voormalige synagoge heeft een fraaie akoestiek, en dat valt hier goed te horen.
Aanvullende informatie:
Altenberg Trio Wien
Claus-Christian Schuster – piano, Amiram Ganz – viool, Martin Hornstein – cello
Trio für Pianoforte, Violine und Violoncello Nr 1, d-moll op. 49
Trio für Pianoforte, Violine und Violoncello Nr 2, c-moll op. 66
Speelduur: 56:48
Hybride SACD (5.0 multichannel + stereo CD)
Uitgave: Challenge
