Waarom zouden we een mindere plaat uitbrengen als we ook één van de allerbeste schijven van deze bassist op 180 gram vinyl aan kunnen bieden. Dat moeten de mensen achter het Britse label Pure Pleasure Records ongeveer gedacht hebben toen ze besloten om deze LP opnieuw op de markt te zetten. Want dat deze op 20 oktober 1960 gemaakte opname behoort tot het beste wat Mingus ooit vast heeft laten leggen staat voor mij onomstotelijk vast. 
Kijkend naar zijn leven valt er een duidelijk patroon te ontdekken; een ritme dat manische depressiviteit suggereert. Korte periodes waarin hij uitzonderlijk creatief en energiek bezig was wisselde hij af met lange periodes van inactiviteit waarin psychische problemen hem parten speelden.
Eind 1960 was een zeer actieve periode waarin hij een kwartet formeerde met een pianoloze samenstelling zoals deze eerder dat jaar ook gepresenteerd werd door ‘free jazz’ saxofonist Ornette Coleman tijdens diens geruchtmakende sessies in New York City’s ‘Five Spot’ jazzclub. Met Eric Dolphy op altsax en bas clarinet, Ted Curson op trompet en – uiteraard – op drums de man die hem gedurende twintig jaar begeleidde in meerdere ensembles; Dannie Richmond.
Op het podium had Mingus maar een kort lontje en er zijn meerdere situaties bekend waarin hij het aan de stok kreeg met leden van zijn begeleidingsgroep of met publiek dat in zijn ogen te luidruchtig was. Aan het begin van deze studio-opname vraagt hij zelfs het denkbeeldige publiek om niet te klappen en de ijsblokjes in hun glas niet te laten tinkelen. Hij stelt zijn bandleden voor en daarna barst hij los met een fraaie baslijn in Folk Forms No. 1, gevolgd door Eric Dolphy die de melodielijn neerzet. Het is het meest complexe nummer van deze uit vier songs bestaande LP en loopt uit in een prachtige New Orleans begrafenismars. Original Faubus Fables is de originele versie van het een jaar eerder op de LP ‘Mingus Ah Um’ gepresenteerde Fables of Faubus. Ditmaal echter inclusief de door Charles en Dannie geverbaliseerde tekst waarin de racistische gouverneur Orval Faubus van Arkansas bekritiseerd wordt met uitspraken als “Why is he so ridiculous” en “Boo Nazi Fascist Extremist”. De twee laatste nummers zijn losser van structuur en komen bij ‘free jazz’ in de buurt waarbij What Love het dichtst bij een ballad komt. Mingus en Dolphy converseren met hun instrumenten waarbij zij langzaam toewerken naar een climax tot zij bijna tegen elkaar schreeuwen alvorens weer met elkaar in het reine te komen. All The Things You Could Be By Now If Sigmund Freud’s Wife Was Your Mother mag dan de meest intrigerende titel van deze LP zijn, het is tevens het minst sterke nummer. Waarmee het nog steeds erg goed is. Een geweldige LP die iedere jazzliefhebber in zijn bezit zou moeten hebben.
Aanvullende informatie:
Format: 180 gram virgin vinyl, Candid catalogue nr. CJS 9005
Label: Pure Pleasure Records Limited
156 B Waldegrave Road
Teddington
Middx, TW11 8NA
United Kingdom
