De Amerikaan Bill Frisell is een buitengewoon gitarist. Hoewel hij vele muziekgenres beoefent en combineert, is zijn trage, atmosferische geluid zeer herkenbaar, of hij nu country, jazz of in aan popmuziek gerelateerde context opereert. Deze dubbele live-CD zit wat meer in de jazz-hoek, al staan er ook veel bewerkte popnummers op. De ene CD is opgenomen aan de westkust, Californie, de andere in New York, oostkust dus.

Bassist in Oakland, Californie was Viktor Krauss, waar in New York Tony Scherr speelde. Drummer was bij beide concerten Kenny Wollesen. Het eerste schijfje, West, klinkt het stevigst. Zes lange, elektrische nummers, te beginnen met de extreem kaal en traag ingezette soulklassieker I Heard It Through The Grapevine.

Prachtig uitgestelde timing van Frisell, die het tergend sloom achter de maat aan spelen beheerst als Frank Sinatra. Dylan’s A Hard Rain’s A-Gonna Fall krijgt ook zo’n bewerking, waarbij het minuten duurt eer je iets van de melodie herkent. In Blues for Los Angeles gaat Frisell voor zijn doen ongebruikelijk heftig tekeer, en de traditional Shenandoah strandt in een schilderachtig oerwoud van echo’s en loops.

De East CD, opgenomen in de befaamde Village Vanguard, klinkt wat relaxter, met een wat meer naar akoestisch neigend gitaargeluid. Zelden klonk Frisell zo jazzy. Niet in de zin van de bekende virtuoos snelle loopjes, want daar doet hij dus niet aan. Timing en een warm geluid, dat zijn de wapens. Er zijn bewerkingen van klassiekers als My Man’s Gone Now van Gershwin, The Days of Wine and Roses van Mancini & Mercer. Overbekende liedjes als het drakerige Goodnight Irene en het prachtige People krijgen een bijzonder nieuw jasje, en aan het eind komen, bij wijze van toegift, de akoestische gitaren tevoorschijn in stukjes van Willy Nelson en Johnny Cash, begeleid door loops en effecten. Merkwaardig zijn twee korte stukjes die niet meer lijken dan een intro die weggedraaid wordt voor het stuk goed en wel op gang is. Hoogtepunt is een 14 minuten durende versie van Frisell’s ode aan Ron Carter.

Beide CD’s zijn samengesteld uit opnamen van een paar concerten op achtereenvolgende dagen. Behalve dat live opnamen van jazz artiesten altijd erg afwijken van studioversies is deze uitgave extra aantrekkelijk omdat slechts enkele van de stukken eerder uitgebracht zijn door Frisell. Je wordt als consument dus bepaald niet bekocht.

Er werd direct naar tweesporen gemixt, dus geen manipulaties achteraf. De geluidskwaliteit is fenomenaal, je bent er als luisteraar helemaal bij. Mocht u deze uitsnede uit beide concerten te beperkt vinden, dan moeten er binnenkort via de website van de platenmaatschappij binnenkort nog een aantal voor de CD afgevallen opnamen te koop zijn.

Aanvullende informatie:
16 tracks, speelduur: 60:16 + 54:58
Label: Nonesuch 
Distributie: Warner Music
Website Bill Frisell: www.billfrisell.com