Als je de geschiedenis van een liefdesrelatie wilt vertellen als een film met een happy end, ontkom je er niet aan de chronologie om te draaien. François Ozon toont in zijn nieuwste film vijf fragmenten uit de relatie tussen twee mensen, waarbij hij begint met de ontluisterende scheiding en eindigt met een romantische ontmoeting.

De weg van de naargeestige vrijpartij die meer van een verkrachting weg heeft, als verzuurde slagroom op het toetje van de echtscheiding, en de kitscherige zonsondergang op het bountystrand waar het ooit begon, heeft een aantal tussenstappen, waaruit je kunt reconstrueren hoe het allemaal zo mis kon gaan. De geboorte van het kind wordt ontlopen  door Gilles (Stéphane Freiss), en tijdens het huwelijksfeest gaat Marion (Valerie Bruni-Tedeschi) meteen maar even vreemd.

Verklaringen biedt Ozon niet, hij laat alleen maar zien, waarbij hij veel overlaat aan de verbeelding van de kijker. Dit biedt de mogelijkheid eigen ervaringen mee te laten spelen, waardoor de film sterk aan impact kan winnen. Andere stellen in de omgeving van Marion en Gilles hebben vergelijkbare problemen, maar kiezen voor andere oplossingen die al evenmin iets oplossen. Als je weet hoe het afloopt krijgt zo’n zoetig slot een enorme cynische lading. Hoe pessimistisch kan een film met een happy end zijn.

Als altijd speelt Ozon met stijlen, al gaat hij net als in Sous le sable in deze film opvallend serieus en ingetogen te werk. De vorm staat geheel in dienst van de boodschap, zodat alle aandacht gaat naar het subtiele spel van de hoofdrolspelers. Kleine gebaren bevatten daarbij continu de volledige lading, waardoor de film een subtiliteit krijgt die bij oppervlakkig kijken gemakkelijk over het hoofd gezien kan worden. De film gaat, zoals altijd bij Ozon, over film, over kijken, over het vertellen van een verhaal. Hier wordt bewezen hoe de interpretatie van beelden bepaald wordt door de context, door wat je al weet. Na het gruwelijke begin raak je absoluut niet meer ontroerd door romantische plaatjes. Bij het terugkijken naar oude foto’s zijn de emoties niet als destijds, toen ze gemaakt werden.

De DVD bevat naast een vrijblijvende ‘making of’ (wat opnamen op de set) en een lichttest van de acteurs een belangrijke extra in ruim 70 minuten aan interviews met de acteurs (Engels ondertiteld). Deze interviews zijn afgenomen door de regisseur, tijdens het opnameproces. Hierdoor wordt mooi duidelijk dat de acteurs nauwelijks op de hoogte waren van de volgende (in de tijd dus voorafgaande) delen van het verhaal, wat een sterke invloed heeft op het gemoed van de acteurs. Het spel met de kijker is dus eerst gespeeld met de acteurs, wat de emotionele dubbelheid van de laatste delen versterkt. De interviews geven ook een mooi beeld van de manier waarop acteurs zich inleven in hun personage, om op overtuigende wijze iemand anders te worden.

Eerder werden op hifi.nl besproken Gouttes d`eau sur pierres brûlantes, Swimming Pool en Sitcom. Met 5 x 2 heeft de productieve filmauteur François Ozon weer een indrukwekkende film aan zijn inmiddels imposante oeuvre toegevoegd.

Aanvullende informatie:
Frankrijk, 2004
Speelduur: 87 minuten
Regie: François Ozon
Scenario: François Ozon, Emmanuéle Bernheim
Productie: Olivier Delbosc, Marc Missonnier
Camera: Yorick Le Saux
Montage: Monica Coleman
Art direction: Katia Wyszkop
Muziek: Philippe Rombi
Met: Valéria Bruni-Tedeschi, Stéphane Freiss, Françoise Fabian, Michael Lonsdale, Antoine Chappey, Marc Ruchmann
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby digital 5.1
Distributie film: Cinemien www.cinemien.nl
Uitgave DVD: Homescreen www.homescreen.nl
Website Ozon: http://www.francois-ozon.com/