Liefhebbers van de Amerikaanse band Venice zouden hier wel eens helemaal van op tilt kunnen slaan. Dit is namelijk iets heel anders. Christian Fennesz is een Oostenrijkse geluidskunstenaar die zijn nieuwe CD opnam in de plaats die in het Engels klinkt als zijn achternaam. Niks geen zoete samenzang, dit is een man die hele vreemde (maar ongelofelijk mooie) geluiden uit zijn computer peutert.

Toch is er wel een overeenkomst, want Fennesz bracht met zijn vorige CD Endless Summer de sound van the Beach Boys op een compleet ander level. Beach Boys, dat lijkt weer een stuk dichter bij dat andere Venice.

Elektronische muziek is vaak synoniem voor strak, steriel, beats. Geen van de termen zijn bij Fennesz aan de orde. Met het hybride instrument per uitstek, de PC, heeft hij een eigen sound ontwikkeld. Verwant aan laptopterroristen die met hikkende en ratelende digitale stoorgeluiden en frequenties op de rand van het (aan)hoorbare hun publiek geselen, heeft deze Oostenrijker een veel harmonischer taal gevonden.

Het is muziek als een warm bad. Het pruttelt, zoemt, ruist en suist, het geeft een brij waaruit nu en dan vaag herkenbaar de prachtigste melodieen opdoemen. Veel lijkt toevallig te gebeuren, de bronnen zijn organisch en veelal analoog, lagen schuiven over elkaar en gaan met elkaar in dialoog. Het is interessant, maar wat belangrijker is, het pakt je en neemt je mee. Het lijkt veel ontoegankelijker dan het is, en heeft vooral veel sfeer.

Fennesz heeft trouwens niet alleen een computer, hij heeft ook een gitaar. Die is soms nauwelijks als zodanig te herkennen, maar soms ook heel puur opgenomen, zoals op het nummer Laguna. Burkhard Sangl speelt dan ook mee. Het nummer Transit valt erg op, want daarop wordt plotseling gezongen. En wel door niemand minder dan David Sylvian. Fennesz was natuurlijk al een bekende van iedereen die Sylvian volgt, want hij verzorgde de muziek van A fire in the forest, het enige toegankelijke nummer op diens recente prachtplaat Blemish. Transit is van dezelfde orde: een pareltje.

De oren worden verwend, maar ook de ogen komen niks tekort door een fraaie digipack, met vijf foto`s van Jon Wozencroft, allemaal van wateroppervlakken. Voorop de bootjes, verder met spiegelingen van bomen, gebouwen en de zon, en eentje met bevroren water, een besneeuwd vliegveld. De grillige autosporen zijn als de krakende stoorgeluiden op de CD.

Dit is de warmste, meest organisch en analoog klinkende elektronische plaat die ik ken. Het geluidsbeeld is uniek, op een eigen wijze fantastisch mooi. Totaal gestoord, vervormd, een nieuwe taal. Wie graag pure instrumenten uit zijn installatie hoort komen is hier aan het verkeerde adres. Wie in is voor een spannende reis door nieuwe werelden, neem deze boot.

Aanvullende informatie:
12 tracks, 49:13
Label: Touch www.touchmusic.org.uk
Distributie: De Konkurrent www.konkurrent.nl
Website Fennesz : www.fennesz.com