REVIEW

José Feliciano

Jan de Jeu | 12 februari 2004

Feliciano!

José FelicianoIn 1969, een jaar na het uitkomen van deze LP, haalt Feliciano de woede van vele Amerikanen op zijn hals wanneer hij live een soulversie van hun nationale volkslied “Star-Spangled Banner” zingt. Datzelfde Amerikaanse volk geeft hem vijf "Grammy Award"-nominaties en twee "Grammy Awards"; voor het tweede nummer – Light My Fire - van het album dat hier centraal staat. Het is zijn grote doorbraak in het Angelsaksische deel, en vervolgens in de rest, van de wereld. In Zuid- en Midden Amerika is hij dan al bekend, net als in Spanje en het Caribische gebied. En dat alles vanwege zijn unieke interpretatie van de klassieke bolero. Met het heruitbrengen van dit album - in november 2003 - doet Speakers Corner waarschijnlijk veel fans een plezier. Hun uit 1968 daterende - in RCA Victor’s Music Center of the World, Hollywood, California, USA door Dick Bogert opgenomen en door Rick Jarrard geproduceerde - exemplaar moet tenslotte onderhand danig grijs gedraaid en dus aan vervanging toe zijn.

Waarschijnlijk het belangrijkste Feliciano album en, in ieder geval voor mij, zijn beste. De emotioneel soulfull gezongen nummers zijn allen covers van hits uit de zestiger jaren die in een aantal gevallen in mijn oren meer indruk maken dan de originele versie. Het eerste nummer van de eerste kant - ‘California Dreaming’, vooral bekend geworden in de uitvoering van ‘the Mama’s and the Papas’- is daar meteen al een voorbeeld van. Doordat een deel van het nummer in het Spaans gezongen wordt – de taal van de arme immigranten waartoe ook de ouders van de blind geboren José behoorden – krijgt het dromen over het rijke California een andere lading. Ook in het volgende ‘Light My Fire’ – het meest bekende nummer van de LP – laat José het origineel van ‘The Doors’ achter zich. In ‘Don’t Let The Sun Catch You Cryin’ – ook na langer luisteren één van de sterkste nummers van de LP – opvallende strijkers arrangementen van George Tipton die het nummer een lekker laid back gevoel geven. ‘In My Life’ van ‘The Beatles’ wordt in de uitvoering van Feliciano een geheel nieuwe ontdekking en laat fraai gitaarspel horen. Kant 1 eindigt met het instrumentale ‘And I Love Her’; het subtiele gitaarspel voegt een latino drive aan het nummer toe en het geheel maakt op mij emotioneel meer indruk dan de originele Beatles versie ooit gedaan heeft. Na meerdere malen luisteren vind ik de violen in dit nummer wat te ‘creamy’, waarschijnlijk zou het nummer zonder deze toevoeging nog sterker zijn geweest. Kant twee bevat zes songs en opent met ‘Nena Na Na’ wat uiteindelijk voor mij het minste nummer is. ‘Always Something There To Remind Me’ van Burt Bacharach - als componist verantwoordelijk voor een groot aantal hits - krijgt wat Spaanse peper toegevoegd en hetzelfde geldt voor ‘Just A Little Bit Of Rain’ waarin vingervlugge stukjes solo gitaar een mooi tegenwicht vormen voor het gordijn van strijkers. ‘Sunny’ is wederom beter dan het origineel en die hoge kwaliteit wordt gehandhaafd in het instrumentale ‘Here, There And Everywhere’ - met fraai rustig gitaarwerk - en in het laatste nummer ‘The Last Thing On My Mind’. Deze plaat van zanger / gitarist José Feliciano – met zijn mixture van rijke strijkersarrangementen, geemotioneerde zang, virtuoos Spaans gitaarspel en de bas van de ongeevenaarde jazz gigant Ray Brown - is niet zo makkelijk in een hokje te plaatsen maar misschien juist daarom wel zo interessant.  De heruitgave op 180 grams vinyl van het Duitse Speakers Corner laat de kracht en de charme van de muziek in alle helderheid horen. Ook aan het reproduceren van het originele artwork – waar echte liner notes overigens ontbreken - is alle aandacht besteed.  

Meer info
Format: LP / 180 grams Vinyl / RCA Victor; RCA LSP-3957
Label:   RCA-Victor
Distributeur: Speakers Corner Records, Technicom


EDITORS' CHOICE