Norwegian Mood
In haar vaderland Noorwegen is ze één van de meest gevierde zangeressen. Geboren in 1956 in Svolvaer op de in de Atlantische Oceaan gesitueerde Lofoten archipel zingt ze aanvankelijk op haar twaalfde nog liederen van W. A. Mozart. Al snel ontwikkelt ze echter een eigen stijl die kenmerken in zich verenigt welke afkomstig zijn van zowel Folk, Jazz, Pop alsook van het Franse chanson. Aanvankelijk zingt ze songs die geschreven zijn door haar oudere broer Ola en voordat ze doorbreekt met een solo carrière gaat ze met haar vader en haar beide broers Ola en Lars op tournee door Noorwegen als het kwartet “Bremnesan”. Haar eerste solo album “Mitt ville hjerte”, in goed nieuw Nederlands “My wild heart” getiteld, verschijnt in 1987 en daarmee behaalt zij meteen al de eerste van haar inmiddels twee Noorse Grammy’s oftewel Spellemannsprisen. Teksten op dat album zijn o.a. afkomstig van de Canadese zanger/dichter Leonard Cohen en van de Noorse schilder/dichter Edvard Munch. Ook de latere albums van Kari blijven een hoog poetisch gehalte bevatten. Helaas moet het veertien jaar duren voordat ze, in 2000, haar eerste, en tot nu toe enige, Engelstalige album opneemt. Dan zijn er in haar eigen land al 350.000 albums verkocht en hebben 40.000 van deze - in de voor buitenlanders toch weinig toegankelijke Noorse taal gezongen - exemplaren hun weg weten te vinden naar afnemers in de rest van de ( met name audiofiele ) wereld.
Op deze prachtige 180 grams premium vinyl dubbel lp, “Norwegian Mood”, presenteert ze elf nummers uit haar totale oeuvre. De meeste daarvan zijn door haar zelf geschreven, andere zijn van de hand van de Amerikaan Tom Russell, die samen met Kari ook verantwoordelijk is voor de vertaling in het Engels. “En elsker i Berlin” wordt zo “A lover in Berlin”. Het stemmingrijke, mystieke, soms melancholieke karakter van de balladen blijft voor mijn oren en gevoel goed overeind in het nieuwe jasje. Ook blijft er iets doorklinken dat ik in instrumentale zin bijvoorbeeld eveneens aantref bij de saxofonist Jan Garbarek, en dat misschien wel als typisch Noors te duiden is; je ervaart de stilte van het noordelijke deel van Noorwegen die als het ware uitnodigt tot in jezelf keren en reiken naar je diepste gevoel; inderdaad “Mood music”. Wanneer ik al een verschil aan moet geven tussen de beide versies dan is het hooguit zo dat de ex cultuur journaliste voor het blad “Aftenposten” in het Engels iets meer ingetogen zingt dan in haar moedertaal. Beide versies hebben daardoor elk een eigen charme. Zelf prefereer ik evenwel uiteindelijk toch de wat terughoudende elegantie van de Engelstalige uitvoeringen. De opnames worden daarbij gekenmerkt door een ongekende transparantie en gedetailleerdheid en eens te meer wordt duidelijk dat audiofielen met de lp al jarenlang de beschikking hebben over een “high resolution” formaat. Ik kijk nu al weer met spanning uit naar een volgend Engelstalig album, waarbij ik hoop dat het productietechnisch op hetzelfde hoge niveau zal staan als nu bereikt is door de Noor Erik Hillestad van Kirkelig Kulturverksted en de Ier Declan Sinnott, beter bekend als producent van een aantal Mary Black albums.
Over de LP
Kari Bremnes
Norwegian Mood
Kirkelig Kulturverksted Ars! FXLP 221
