Kado uit de hel!
Rock-Jazz-Opera van klasse met klasse!
In een tijd dat musicals ‘hot’ zijn en het Van den Ende concern daarmee goed scoort bij een heel groot gemiddeld publiek, zijn er gelukkig nog uitzonderingen in muzikaal Nederland die hun nek durven uitsteken en een opera(!) brengen.
En dan nog wel een Nederlandse opera. Een Nederlandse opera met gebruik van teksten van Maria Goos, Jules Deelder, Bob Fosko, Toon Tellegen, Karel Appel, Beatrice van de Poel, Vasalis en Dante Alighieri. En de teksten worden gezongen of gezegd door Bob Fosko en Beatrice van de Poel om maar twee tegengestelde vocalen te noemen; Fosko ruig en niet echt zuiver en het tegenovergestelde bij van de Poel.
In Nederland is er maar een iemand die zo’n project op poten durft te zetten, en dat is gitariste Corrie van Binsbergen. Altijd al het enfant terrible van de Nederlandse jazz en geïmproviseerde muziek – is het nu jazz of pop? – durft zij het nu lekker aan om een toer te maken met deze opera met dia projectie van schilderijen van Frederique Spigt en een flinke band. Van deze opera zijn live opnames gemaakt en die vormen de basis van deze dubbel CD.
Schijf een opent met het titel stuk dat vanaf de eerste maten een heel erg Déja Zappa gevoel geeft, vooral door de marimba van Hans Hasebos en de distorted gitaar van Van Binsbergen. Als op dit punt een aantal toehoorders heeft afgehaakt, kan de muziek serieus verder gaan met ‘Ogenschijnlijk’ delen I en II wat direct gaat boeien. Er is nu sprake van geconcentreerd luisteren. Niet alleen naar Muziek maar ook naar Tekst. Dit is een unieke ervaring voor Nederlandstalig repertoire! Meer decibellen graag. Als dat is geregeld, de gordijnen dicht, Jack Daniels bij de hand. ‘Vuilvlerk’ is op het lijf van Bob Fosko geschreven. Hier kan hij zijn punk-verleden weer lekker los laten op een stevige beat met overflows van VCB’s gitaar. Houd je voeten hier maar eens stil. Paradiso waar deze track is op genomen stond lekker te denderen op de palen.
Het volgende ‘Adem’ is weer een klein stuk met de ijle stem van Beatrice en een trompet van Angelo Verploegen. ‘Huilebalk’ schreeuwt Fosko de kamer in met zijn eigen tekst ‘Ik ga me wel verzuipen in de Maas of in de Rijn – ga jij maar lekker weg’. Tja, mooie tekst.
De Grote Brokken bestaan dit keer uit CVB op gitaar, Beatrice van de Poel zang, Bob Fosko zang, Wouter Planteijdt gitaar en zang, Hans Hasebos marimba, percussie en zang, Wiboud Burkens keyboards en samples, Angelo Verploegen (Houdini’s) trompet, David Rothschild trombone, Frans Blanker saxen, Barend Middelhoff tenoor sax, Hein Offermans bas en Arend Niks op drums. Een prima band bij elkaar dus en dat laten ze op alle tracks van deze dubbelaar ook goed merken. Luister naar ‘Nightstroll’, welliswaar engels gezongen, maar het arrangement en uitvoering zijn heerlijk jaren 70 met blazers en Rhodes. Het surrealisme van de teksten beleeft hier en daar hoogte punten. In een ‘Kwestie van tijd’ wordt het ‘heengaan’ van een televisietoestel verwoord. Of Deelder’s ‘Aangaande Romeo & Julia’ waarin Fosko net niet de snelheid van de woordenvloed die Deelder zelf zo eigen is weet te halen. In ‘In de tijd liegt’ weer een compilatie van diverse teksten met een weer heel Zappa-esque begeleiding.
CD twee opent weer met zo’n heerlijk groots, gedragen nummer, ‘This suites you II’ wat een hoog ‘Grand Wazoo’ gehalte heeft. En dat is geenszins een negatieve toevoeging, integendeel een groot compliment om weliswaar geïnspireerd, toch oorspronkelijk te zijn. ‘Shorts’ heeft weer een lekker beat met stoccato bas en blazers en is net als het vorige nummer instrumentaal. Let op de gesampelde keyboards en de maatvoering. Gezellige huiselijke omstandigheden komen aan bod bij de ‘Ierse Zeemannen’ maar dan met een forse knipoog zoals Maria Goos dat zo fraai kan verwoorden; prachtig. Wie kent niet Versalis’ ‘Parken en Woestijnen’, verplichte kost op school. Maar nu heel anders wanneer ‘De oudste steen’ hieruit op muziek is gezet. ‘In de war I en ‘II’ zijn weer een stijlmix van house, jazz, rock en horror-opera. Deel ‘II’ zelfs nog met een vleug salsa. ‘Vriezen of dooien’ maakt van een big band geluid gecombineerd met een muzette en weer een maffe tekst van Goos opnieuw een spektakel. De overgang naar het Engelstalige ‘Space is the Place’ met ska-orgeltje is niet eens zo groot. Welkom Ry Cooder in ‘De weg zoeken naar’ is een ode/persiflage/watdanook aan ‘Paris/The end of Violence’. De ‘Zuigeling’ sluit deze fantastische muzikale reis om de wereld af. Het beste dat over het geheel gezegd kan worden heeft Corrie van Binsbergen al in het boekje gedaan: Open up and Enjoy. Zeer aangeraden!
Buzz ZZ 76019
