Serieus luisteren doe ik altijd pas wanneer de luidsprekers al enkele dagen op hun plek staan. Maar ik ben nieuwsgierig genoeg om even te luisteren op het moment van aansluiten. Op één van de getweakte Creaktiv audioracks ligt op dat moment tussen de ASR Emitter I versterker en de Esoteric SA-10 SACD speler een recent binnengekomen CD van STS Digital getiteld Groove Into Bits Vol.1. Het bijzondere van deze CD is dat de 14 songs die er op staan afkomstig zijn van even zo vele LP`s. Ja, u leest het goed; van LP omgezet naar digitaal. Bij mijn weten is dit de eerste keer dat dit gebeurd is. Vraagt u mij niet waarom, persoonlijk zou ik er niet aan denken om een LP te digitaliseren. Maar het geeft wel een leuk effect.

Temeer omdat Fritz de With, die verantwoordelijk is voor deze omzetting van analoog naar digitaal, kleine spettertjes niet digitaal weggepoetst heeft, op zachtere stukken het achtergrondgeluid van de naald in de groef ook gewoon heeft laten staan en zelfs de zo bekende pre echo niet verwijderd heeft. Hierdoor komt de cd, afgespeeld op een goed installatie, dicht bij het gevoel dat je krijgt wanneer je naar een verzamel LP luistert. En ook via de Quads is dit het geval. Het eerste stuk is bij uitstek geschikt om de plaatsing van de luidsprekers te optimaliseren. Zangeres Shawn Colvin zingt Steady On. Een driedimensionale bel van geluid waarin vooral de diepte informatie en de heerlijke stem de aandacht trekken. De luidsprekers blijken in deze ruimte het best te presteren wanneer ik ze licht indraai en de frontjes verwijder. Ze kunnen ruim twee meter uit elkaar staan zonder dat er een gat in het midden ontstaat. Shawn staat prachtig los in het midden en niets van de rond en vloeiend klinkende mix blijft ook maar op enigerlei wijze aan de luidsprekers plakken. Met gesloten ogen is absoluut niet te traceren waar de beide Quads staan. Een werkelijk prachtige prestatie in deze prijsklasse. Het beeld is zeldzaam coherent en lijkt daarin sterk op dat wat hun grote familieleden de ESL 2905`s neerzetten. Het is weliswaar de eerste, maar zeker niet de laatste keer tijdens deze luistersessies dat de overeenkomst in muziekweergave me opvalt.

Het gebeurt opnieuw wanneer ik een vrij recente CD van het Stockfisch label draai. The Greater Good. Op de meeste CD`s van dit Duitse kwaliteitslabel staat er een enkele man of vrouw met een gitaar centraal. Op dit album is een trio te horen waarvan de drie leden elk op eigen titel hun sporen reeds verdiend hebben. Het zijn de Amerikanen Shane Alexander en Eugene Ruffolo en de Nederlander Dennis Kolen. Toen ik deze CD voor het eerst hoorde werd ik getroffen door de harmonie van de drie stemmen. Via de Quads hoor ik opnieuw diezelfde harmonie. Ik draai het eerste nummer, het door Dennis Kolen geschreven All The Lonely Times. De samenzang klinkt me het ene moment in de oren als dat van de Amerikaanse groep America en op andere momenten als dat van het trio Crosby, Stills & Nash. Opvallend is de helderheid van de weergave, de natuurgetrouwe klank van de gitaren en de detaillering die zeer realistisch klinkt en iedere artificiële scherpte achterwege laat. Ongemerkt ga ik over in het tweede nummer, het verstilde If I Could waarin de stem van Eugene op de voorgrond staat. De verstaanbaarheid is perfect.

Natuurlijk komt dat mede door de opname maar hetzelfde valt op wanneer ik later The All-Time Greatest Hits Of Roy Orbison beluister. Een special limited edition Gold CD van Mobile Fidelity Sound Lab waarvan ik Only The Lonely draai. Het achtergrond koortje articuleert uitstekend en ligt qua verstaanbaarheid op het niveau dat ik gewend ben van mijn veel duurdere Audiovector Si3 Avantgarde Arreté luidsprekers. Ook al zijn die dan nog net wat puntiger en hebben die een hogere resolutie. Dat ook een klassiek werk met hoge resolutie, dat gekenmerkt wordt door grote dynamiekverschillen en een overweldigend stereobeeld geen probleem is voor de Quads wordt bewezen wanneer ik de Vuurvogel van Stravinsky draai in de uitvoering van het Minnesota Orchestra onder leiding van Eiji Oue op het Reference Recordings label. Ik hoor voorafgaand aan het begin het `ademen` van de zaal. Ook de dreigende sfeer die het begin kenmerkt wordt perfect weergegeven door deze `kleine` Quads. Cello`s, blaasinstrumenten, ze hebben een mooi vol timbre. Gegeven het formaat van de Quads worden de pauken crescendo`s aan het eind, met opmerkelijke druk, op geloofwaardige wijze neergezet.

Dat doet me grijpen naar een SACD met daarop het Requiem van Mozart in de uitvoering van Nikolaus Harnoncourt met Concentus Musicus Wien en het Arnold Schönberg Chor. Ik draai alleen de eerste vier delen; Introitus, Kyrie, Sequentia en Offertorium. De eerste twee delen zijn volledig geschreven door Mozart terwijl deel drie en vier slechts fragmentarisch gereed waren op het moment van zijn overlijden. Het zijn deze vier delen die me het sterkst aanspreken, waarbij ik vooral het koor in het beangstigende Dies Irae en in Lacrimosa als het indrukwekkendst ervaar. Bij het afspelen van dit monumentale werk laten de Quads horen dat dit werk net iets te complex is op het moment dat de volumeknop wat verder wordt open gedraaid. Niet iets waar deze zuiltjes zich voor hoeven te schamen en zo lang die grens niet in het zicht komt blijft de weergave aangenaam en boeiend. Ik begon met een CD die het vinyl medium trachtte te benaderen dus het wordt hoog tijd dat ik nu zo’n grote zwarte schijf ga pakken en naar het echte vinyl ga luisteren. En als ik dat dan toch doe; why not go for the full monty?

Met andere woorden waarom dan maar niet meteen met een 180 gram zware? Er worden tenslotte nog steeds prachtige opnamen opnieuw uitgebracht. Eén van de klankmatig meest indrukwekkende recente heruitgaven vind ik die van Henry Mancini en zijn orkest op het album The Pink Panther. Geopend wordt met The Pink Panther Theme en dit nummer heeft alles in zich om de luisteraar tot op het bot te raken. Verfijnde details zoals in de zilverige klank van de bekkens. Het realistische, organische, scheurende geluid van een solerende tenorsax; opnieuw met prachtige detaillering maar ook met micro en macro dynamiek. Schetterend koper dat nu eens decent op de achtergrond en dan weer prominent op de voorgrond treedt. Een bigband in full swing, opgenomen in een tijd dat het opnemen van een track nog een kunst en een kunde was. De Quads doen het met verve en ik mis niets in deze weergave. Hulde, een prestatie van formaat.